Liefdesbrief | BoyxBoy

6 - Plan-plan

Ik gooi m'n locker dicht en neem het briefje mee. Ik denk maar een ding: dit moet ik tonen aan Mat, zonder dat iemand anders het ziet. Wel, buiten Leo dan.

Mathias zit in de refter met onze vriendengroep, zoals iedere middag. Ik loop naar hem toe met Leo in mijn kielzog en het briefje wappert in mijn hand. "Mat!", fluisterroep ik. Hij draait hem subtiel om (we zijn hierin getraind) en kijkt naar mij.

"San." Ik wenk dat hij bij mij moet komen en dan draait hij zich terug om. Ik zie hem lachen en iets vertellen tegen de vriendengroep, waarschijnlijk een verzinsel om van tafel te kunnen gaan. De vriendengroep lacht, Mathias lacht en hij gaat van tafel.

"Gast. Wat was dat?", vraagt Leo me verbaasd. "Dat is ons plan-plan. Als we elkaar iets moeten zeggen dat heel belangrijk is, snap je?" Leo lacht en ik moet ook een beetje lachen. "Oké, het klinkt idioot. Maar kom, nu moeten we zo snel mogelijk naar de berging op het tweede verdiep gaan."

"Dit is hier precies een of andere actiefilm." We lopen de trappen op en komen aan bij de berging. Normaal gezien komt de kuisploeg hier alleen 's ochtends en is het 's middags vrij terrein. De gangen zijn tijdens het eten toch altijd verlaten, want iedereen zit in de refter. Het enige klein probleempje is dat de deur van de ruimte gesloten is natuurlijk.

"Dus wat doen we nu?" Ik neem een speld uit mijn zak en begin met prutsen aan het slot. "Ho! Sander, ik ben hier nog maar een week he! Laat me alsjeblieft niet geschorst worden, anders zit ik dik in de problemen!"

"Wil je nu een actiefilm of niet?", vraag ik hem en ik hoor het slot opengaan. Ik ben altijd een beetje fier op mezelf wanneer dat lukt. "Ik zei niet dat ik een actiefilm wilde, maar dat dit precies een actiefilm ís."

"Kom je nu nog of niet? Mathias gaat hier bijna zijn hoor." Ik loop de berging in en doe teken dat Leo moet meekomen. "En trouwens, je kent onze geheime ontmoetingsplaats nu toch al. Mathias zal blij zijn."

Ongeveer een minuut later komt Mathias de berging binnen en hij kijkt verbaasd naar Leo. "Wat doet hij hier?" Ik haal mijn schouders op en zeg: "Leo heeft het briefje samen met mij gezien. En hij heeft momenteel geen vrienden, dus loopt hij maar even bij ons."

Mathias zucht en lacht. "En daarom neem je hem maar mee naar onze geheime plan-plan ontmoetingsplaats?" Er klinkt ongeloof door in zijn stem, iets wat ik nog niet veel gehoord heb.

"Leo heeft ten minste niets doorverteld." Mijn beste vriend kijkt me gekwetst aan. "Ík heb ook niets doorverteld, San. Daar heb jij zelf voor gezorgd door over die brief te gaan praten bij de jongens."

"Ik weet dat ik stom geweest ben, oké? Maar ik had wel gelijk over een ding." Ik haal het briefje uit mijn zak en geef het aan hem. Hij bloost een beetje, maar zo weinig dat het alleen mij zou opvallen.

"Hey. San, is het goed als ik terugga? Ik kan wel even bij Sam lopen." Mathias kijkt op bij het horen van 'San' en ik bloos. Niemand noemt me San, behalve hij. Ik wil niet dat dit nog eens tot spanningen leidt tussen hen.

"Oké", zeg ik en Leo glimlacht naar me. Hij gaat terug de gang in en mijn beste vriend en ik blijven achter.

"Dus het is effectief een gast die dit", hij zwaait even met de liefdesbrief, "al de hele tijd stuurt." Ik knik en zucht. "Ik weet niet waarom, maar ik had toch al de hele tijd zo een voorgevoel."

"Wat als het nu eens Leo is?", vraagt Mathias en hij geeft de liefdesbrief terug. Ik schud met mijn hoofd en zeg: "Nee, het kan hem niet zijn." Mathias kijkt me aan. "En waarom niet?" "Hij zit nog niet lang genoeg in onze Engelse klas."

"Dat is het hem net, San. Jawel. Hij zat er misschien toen nog niet echt in, maar Sam wel. En van hem weet ik dat Jürgen alle nota's moest doorsturen naar Leo", legt hij uit.

"En hoe kan hij dat briefje zo snel in mijn locker gelegd hebben, dan?", vraag ik. Deze uitleg houdt geen steek. "Hij moest hier waarschijnlijk toch op school zijn voor het een en ander te regelen."

Ik rol met mijn ogen en kijk naar Mathias. "Mat, dit klopt werkelijk van geen kanten. Geloof jij zelf nu de onzin die jij zegt? Ik ben zeker dat het Leo niet is. En het voelt alsof je wel graag hem verdacht maakt."

Mat zucht en kijkt me aan. "Weet je, laat het ook maar. Je hebt nu toch zo'n goede vriend gevonden, wel los het dan met hem gezellig op."

Mijn beste vriend doet de deur van de berging open en loopt naar buiten. De deur valt met een harde klap in het slot. Shit, het slot.

Na twee minuten geprutst met mijn speld te hebben, ben ik er nog steeds niet in geslaagd om het slot succesvol open te krijgen. En dan is er maar een oplossing, natuurlijk.

"Mat. Door jouw woede-uitbarsting zit ik hier nu opgesloten in dat kot. Vergeef me alsjeblieft en red me." Mat lacht aan de andere kant van de lijn en ik slaak een zucht van opluchting.

Mijn beste vriend en ik hebben soms wel eens een heftige discussie, maar toch komt het altijd weer goed. Gelukkig maar, want ik zou echt niet zonder hem kunnen (dat mag hij nooit en nimmer te weten komen).

Ik hoor voetstappen in de gang en ik ga al bij de deur zitten. "Mathias je bent de beste vriend ooit, weet je dat?" Mathias lacht en zegt: "Dat weet ik al langer van vandaag. In ruil voor jouw vrijlating, eis ik vrijdag een filmavond met ons twee."

Ik doe even alsof ik twijfel en wacht enkele seconden. "Moeilijke keuze; ofwel zit ik alleen op mijn kamer, ofwel zit ik bij jou thuis de laatste Marvel te kijken."

Het slot gaat open en ik wil mijn beste vriend omhelsden. Ik denk dat hij net hetzelfde denkt, want nog geen seconde later vliegt hij al rond mijn nek.

En dan besef ik voor het eerst dat vriendschap ook liefde is. En liefde klinkt dan toch zo slecht nog niet.

--

Sander starts to love love, yeah!!
Zie je volgende zondag weer met een nieuw hoofdstukje (splinternieuw)!!
Veel liefs