Liefdesbrief | BoyxBoy

14 - De onthulling

Ik haal diep adem en loop de douches binnen. Nu pas zie ik de honderden kaarsjes die de gang verlichten vlak voor me. En daarna zie ik het silhouet van iemand die ik met mijn ogen dicht nog zou herkennen.

Mathias. Mathias. Mathias.

Mijn beste vriend.

"Jij idioot! Waarom heb je niks gezegd?", zeg ik en loop razendsnel naar hem toe. Hij kijkt verlegen naar de grond, en de blos op zijn wangen wordt benadrukt door het licht van de vele kaarsen achter hem.

Honderden gedachten gaan door me heen. Waarom heb ik nooit beseft dat ik verliefd ben geworden op Mathias?

Het is zo duidelijk nu. Alles klopt, echt alles. Misschien ben ik altijd al ergens verliefd geweest op hem, al die tijd toen we samen met pizza naar een of andere serie keken, of al die keren dat we samen fietsten door de stad.

"Ik wou je al jaren zeggen dat ik op jongens viel. En toen realiseerde ik mij dat ik dat misschien wel eens moest vertellen." Hij grijnst en kijkt me voor het eerst echt aan, en op dat precieze moment kus ik hem vol op de mond, zodat zijn grijns bevriest tegen mijn lippen.

Het duurt een milliseconde en dan beweegt hij zijn lippen tegen de mijne, zachtjes en zo vol met liefde dat ik emotioneel word. Mijn eerste kus is met mijn beste vriend.

We snakken allebei naar adem en ik lach tegen Mathias' lippen. "Ik ben al twee jaar verliefd op je. Twee jaar", zegt hij tegen me en ik glimlach. "Idioot." "Sukkel. Dit is trouwens het moment waarop jij realiseert dat je mij ook graag ziet", zegt mijn beste vriend vlotjes en ik bloos.

"Misschien heb ik altijd al een zwak voor je gehad. Ik zou het alleen maar bij jou kunnen uitstaan dat je met je vieze pizza mijn favoriete T-shirt bevlekt." Hij laat wat meer ruimte tussen ons en verplaatst zijn handen die tijdens het kussen in mijn haren waren beland, naar mijn nek.

"Hoe heb je al die briefjes trouwens geplaatst?", vraag ik nieuwsgierig en Mathias lacht. God, hoe ik van die lach hou. Zijn wangen krijgen van die kuiltjes en zijn neus doet dat ding waarbij het topje omhoog komt te staan. Ik geef er een speels kusje op en Mathias lacht opnieuw. "Dat heb ik altijd al willen doen", fluister ik en bloos.

"Maar om op je vraag te antwoorden, Sander: ik hoefde alleen maar te zeggen dat ik naar toilet wou tijdens de les, of wanneer ik thuis zat nam ik gewoon mijn fiets en ging ik de school binnen. En ik moet toegeven dat ik ook een groot deel te danken heb aan Lucy."

Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes en mijn mond valt open. "Lucy?", roep ik verontwaardigd uit en dat maakt Mathias aan het lachen. "Jep. Ze plaatste briefjes in jouw locker wanneer het opviel dat ik het zou doen. En het kwam ook goed uit dat je haar op het begin verdacht."

Zijn handen vallen van mijn nek naar beneden en hij steekt ze in zijn zakken. Het warme gevoel dat ik kreeg in mijn nek wanneer hij mij aanraakte is weg en ik kijk teleurgesteld.

"Was ik de enige die niets van heel jouw plan afwist?", vraag ik aan hem en hij schudt gelukkig zijn hoofd. "Alleen Lucy wist ervan. En dan natuurlijk ook die idioot van een Leo", antwoordt hij en ik zie een woeste blik in zijn ogen verschijnen. "Die is trouwens voor altijd en voor goed van het team getrapt."

"En Sam?", zeg ik twijfelend en Mathias kijkt me met een geruststellende blik aan. "Die ook. Ik heb geen zin in homofoben in mijn team, en ik ben de kapitein dus de jongens hebben respect voor mij."

Na die woorden is het even stil en we kijken glimlachend naar elkaar. "Weet je, je bent eigenlijk ontzettend knap met je haren zo", zeg ik en Mathias lacht op die geweldige manier van hem. Ik staar ongegeneerd en hij legt zijn handen in mijn haren. "Ik vind het jouwe anders ook wel geweldig hoor", zegt hij met een liefdevolle blik in zijn ogen en het is alsof ik ga smelten, hier en nu.

"Weet je, ik kan het nog altijd niet vatten dat jij het bent." Daarmee zeg ik wat ik al een hele tijd denk en wil zeggen tegen Matias. "Ik had nooit gedacht dat mijn beste vriend zo een geweldige romanticus was. Alhoewel, nu ik er bij nadenk keek je wel soms naar van die heerlijke, honingzoete series."

"Dat komt door jou, sufkop. Ik moest toch mijn romantische ziel ergens kwijt?", glimlacht hij en ik rol met mijn ogen. Dat is zo weer typisch mijn beste vriend.

"Zijn we nu eigenlijk vrienden? Ik bedoel vrienden-vrienden, die in een relatie zijn, snap je. Als je gewoon beste vrienden wilt blijven en er geen etiket op wil plakken of zo is dat ook goed, San. Maar ik vroeg het mij gewoon af, want ik zou het echt heel cool vinden en ook een hele eer om hand in hand met je over straat te lopen en je te zoenen waar de hele wereld voor mijn part het ziet—"

Ik laat hem zelfs niet uitpraten, maar kus hem gewoon vol op de mond zodat hij snapt dat ik het goed vind. Meer dan goed zelfs.

"Natuurlijk wil ik jouw vriendje zijn. Dat klinkt eigenlijk gewoon suf, laten we het maar bij lief houden", zeg ik al lachend en Mathias krijgt haast tranen in zijn ogen.

"Oké. Top. Geweldig", zegt hij en ik proest het uit. "Mat, je bent echt geweldig", lach ik en mijn beste vriend schiet ook in de lach. Dit is precies een situatie uit een of andere komedie.

"Ik eis wel een date om het officieel te maken. Zin om morgen met mij naar alle Harry Potter films te kijken? Echt allemaal bedoel ik, aan een stuk door. En het enige wat we eten is pizza."

Ik rol met mijn ogen en kijk hem aan met een blik die maar een ding zegt: liefde. "Wat dacht je, dat ik zo snel zou opgeven?", zeg ik met een knipoog en Mathias brengt mijn gezicht opnieuw naar het zijne.

--

Oké. Dit was het dan... wow dit is zo raar!! Ahhhhh ik hou van dit hoofdstuk!!
En ja, jullie hadden het goed geraden ;)

Er volgt nog een korte epiloog, en dan is het officieel gedaan :(
Maar vrees niet: mijn nieuwe boek 'Nooit vergeten' wordt vanaf nu geüpdatet!!

Liefs