Kidnapped By The Possessive Maniac (Under Revision)

Mr. Varsity

Chapter Seven
Sica's POV

Dumaan ang isang linggo at medyo nakapag-adjust na rin ako dito. Panay rin ng deliver ng kung ano ano ang misteryusong taong nagpadala sa akin ng choco lanay. Minsan nagpapadala siya ng fantasy books, stuffed toys, bulaklak at syempre hindi nawawala ang pagkain.

"Let's H-Maroons let's GO!"

Isang minuto na lang at matatapos na ang laro. Sampung puntos ang lamang ng school namin kaya paniguradong mananalo kami.

"Gymnasium ba to? Bakit parang sports complex ng lugar namin? Ang laki!"

Manunuod daw kami Flare ng game ng school vs sa Yashae's University.

"Balita ko, malalaki daw pustahan nila, umaabot ng milyon."

"Say what? A million for a basketball game?"

Ano?!!???!

Ganun kalalaki?

"You heard it right"

"Da fuck!"
"Anong nangyayari?!"
"Bakit patay ang ilaw!"
"Ang dilim!"

Halos humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan nanh biglang napatay ang ilaw. Just a year ago, I developed ny fear of the dark. My hands shivers at hindi ko na alam at kung sino sino na lang ang hinahawakan ko.

"Flare? Flare? Oh god Flare, I have to grt out in here"

"Hey, ano ba bakit mo ako hinahawakan?" sabi ng hindi pamilyar na boses sabay winakli ang kamay ko.

"Flare?!"

Napuno ng hiyawan ang buong lugar. Kinapa ko ang cellphone ko sa bulsa but unfortunately, I dropped it.

Flashbacks started to slip inside my head of how I begged to spare my life, kung paano ko pilit hinihila ang mga kamay kong nakatali sa likuran ko at kung paano ako pilit na pinapahubad ng lalakeng nag kidnapped sa akin.

Oh no. No. Hindi ako pwedeng mahimatay dito. Hindi. I have to calm down.

"Sica? Sica nasaan ka?" I can hear Flare looking for me pero mukhang nasa malayo siyang banda. Malayo sa akin.

Nagsi-ilaw ang mga cellphone nila kaya na nang maanigan ng konting ilaw ang nahulog kong cellphone ay kinuha ko agad yun.

"Oh god, nahihirapan akong huminga." sapo sapo ko ang dibdib ko na nakaupo sa sahig ng court.

"Hey. C'mon. Tumayo ka ilalabas kita dito"

My vision got blurry but the next thing that happened, buhay buhat na ako ng isang lalake na hindi ko alam kung sino. He carried me all the way up to the exit of the gymnasium hanggang sa may maaninag akong sinag ng araw sa labas ng lugar. Thank goodness, I am safe.

Hindi lang ako ang nasa, Clinic napakarami naming andoon. Nasa pribadong kwarto ako ng clinic na may hawak na isang basong tubig. Pilit pinapakalma ang sarili. That was so traumatic!

Bahagyang nakabukas ang pinto dahil lumabas ang lalakeng nagbuhat sa akin papunta dito. Tila may kausap siya sa labas.

"Pinatay nila ang ilaw para hindi makita ang usok, kaya napakaraming nahimatay at nawalan ng malay."

"Yeah, buti na lang at nakalabas agad ako. I smelt Chloroform. Those stupid scums cannot accept defeat."

"Yes, that might be the reason boss. Hindi naman natin magagawa yun sa mismong teritoryo natin"

"I will raise to find the shitbag who made this possible. Napakarami nilang nabiktima. The clinics became a fucking hospital. How's my teammates and coach? Are they safe?"

"Yes boss. Katulad niyo ay nakalabas sila ng ligtas."

"Okay. Send me some updates later."

"Copy."

"You may now go"

Tama ba ang nadinig ko? What happened was on purpose? Gusto nilang mafia-hin ang laro dahil alam nilang matatalo na sila? How heartless. Ni wala siyang pakealam kung may mga masasaktan basta ay makuha lang nila ang gusto nila.

"How are you feeling?" tanong nh lalakeng bumuhat sa akin.

"Medyo masakit pa rin ang ulo ko"

"Okay. You rest. The rest of the class for today are voided until further notice."

"Salamat. You saved me for the second time now" pilit ko siyang nginitian.

"You remember me?"

"Of course" I rolled my eyes. "Ikaw lang naman ang humila sakin palayo sa topaking lalakeng si Arsen."

"Nice."

"Basketball player ka pala?" natanong ko yun dahil nakasuot siya ng varsity jacket at jersey shorts. Nakasapatos din siyang panglaro kaya obvious naman siguro.

"Yeah, I am Quirt, the school team's captain. You are?"

"Xhesica. Sica na lang"

"The nurse told me you are good to go, kaya ihahatid na lang kita pauwi."

"Sa Hughnorl Ville ako ngayon nakatira. I am a boarding student since scholar ako"

"Oh. I see. Can you walk or are you in need of——"

Kapwa kami napatingin sa taong bigla na lang sumulpot sa pintuan.

"Speaking of.." nakaangat na brasong sabi ni Quirt na na tila inaasar ang kakadating lang na Arsen Alaoie.

"At ano na naman ang ginagawa mo dito boy topak?"

He is kinda worried yet just a seconds away, napalitan ng galit at reaksyon ng mukha niya na may halos hiya at disappointment.

"I was looking for someone. Well, goodbye and sorry for the disturbance"

Anyare sa kanya? Nagtatampo ng wala sa lugar. Jusko, sumakit ulit ulo ko sa kanya.

Quirt started to chuckle. "Strawberry or Blueberry jelly?"

"H-huh?"

"Nevermind. Whatever that was he summed up, it is still a jelly. Tara na, let me fetch you home."

Akay akay niya akong inaalalayan palabas ng building patungo sa parking lot. Dapat pa talaga naming magsasakyan dahil malayo pa ang dorm ko dito sa school.

"Napatangkad mo, anong height mo?" may kuryusidad kong tanong.

"6"7'"

"I see. Kaya pala captain ka."

"Can I also ask a question?"

"Hmmm?"

"Bakit dito sa Hughnorl? This place is not....for the fainted hearted like you"

"I know right and I've been thinking to runaway from here."

Tumawa lang ito sa sagot ko.

"Lumalapit lapit pa rin ba yung Arsen sayo?"

"Oo. Ewan ko nga dyan wala atang nagpapasaya sa kanya kaya ako pinagtitripan niya. Haist. Nakakainis talaga siya."

"Get in" utos niya ng binuksan nito ang pinto ng sasakyan.

"Thank you."

"Let's drop you fast para makapagpahinga ka. The doctor said that if you felt something not well, call emergency so that they can rush you to the hospital."

"Noted"