Adın Aşk Olsun (Tamamlandı)

22. Bölüm💙

Satır arası yorum yapmayı unutmayın AAO Ailesi😊

Melike odaya girdiği an iki kaşını kaldırdı. Odası oldukça büyüktü. Sade olması da ferahlatıyordu odayı.

"Beğendin mi odanı"

Melike annesine baktı

"Iyi"

"Önceki kaldığın yerden iyidir"

"Küçüktü, belki burdan kötüydü ama huzurluydu"

"Neyse şu üstünde ki paçozlardan kurtul da aşağıya gel. Akşam yemeği yicez"

"Bunlar paçoz değil"

Merve aralarına girdi

"Annecim biz aşağıya inelim ablam rahat birşeyler giyinip gelsin."

"İyi" dedi firdevs hanım ve odadan çıktı. Merve ablasının omuzlarını tuttu

"Annem çok endişelendi abla. Ondan böyle. Hadi sen üzerini değiştirip gel"

Melike sadece başıyla onaylamakla yetindi. Merve de gülümsedi ve odadan çıktı. Melike odanın içinde yavaş adımlarla etrafa bakına bakına dolandı. Ne bu yatakta yatası, ne dolabı açıp kıyafet beğenesi, ne de bu villada yaşayası vardı. Ama muratın bu yaptığı da genç kızı çok kızdırmıştı. Hem kızdırmış hem de kırmıştı. Murat ya murat. Murat bunu bana nasıl yapar diyordu.
Gözleri doldu yine Murat hatrına gelince. Yutkundu ve yavaşça yatağa oturdu. Ne kadar gözlerinde ki yaşları tutmak istese de becerememişti. Ailesi olmadan önce ne kadar da mutluydu. Her anı güzel, mutlu, huzurlu geçiyordu. Ya şimdi? Büyük esen bir rüzgar ayırdı ikisini. Hemde çok kötü bir şekilde.

Elinin tersiyle silgi gözyaşlarını. Burnunu çekti

"Yok artık. Murat denen bir insan yok senin hayatında Deniz Kı..."dedi ama tamamlayamadı. Yine hıçkırıklara boğuldu. Kalbi çok acıyordu. Canı çok yanıyordu. Nasıl da sevmişti muratı. Nasıl unutacaktı şimdi onu? Nasıl becerecekti bunu?

• • •

Bugün hiç tadım tuzum yok
Üstelik çok huysuzum
Tedirginim huzursuzum
Yanımda sen olmayınca

Gel yine başım belada
Beni bul karakollarda
Adım yazar zabıtlarda
Yanımda sen olmayınca

Gel yine faili meçhul
Adım polis telsizinde
Insaf yok vicdan izinde
Yanımda sen olmayınca

Yüzünde kuruyan yaşlar yüzünü kaşındırıyordu Muratın. Derince bir nefes aldı ve gözlerini yumdu sıkıca. Deniz kızı gelmişti gözünün önüne. O güzel yüzü, o güzel gözleri, o güzel gülüşü

"Oğlum"

Murat annesinin sesiyle gözlerini açtı ve ayağa kalkıp yanına ilerledi. Hanife hanım demirleri tutuyordu

"Yavrum ne oldu birden? O...o kız mı şikayet..."

"Anne eğer burdan çıkacak olursam evde ne o kızla alakalı ne de evlilikle alakalı birşey duycam. Eğer ki çıkamazsam kıyıda köşe de biriktirmiş olduğum para var. Ferhatta benim yokluğumu artmaz zaten."

"Oğlum ağzını hayra aç. Nedemek çıkamazsam. Çıkacaksın ve yine başımıza geleceksin"

"Bilmiyorum anne. Bakalım ne olacak"

"Biz ne yapabiliriz oğlum. Avukat falan mı tutalım"

"Anne sen eve git şimdi. Yarın ola hayrola tamam mı?"