Het leven gaat door (flikken maastricht story)

75.

Met één zelfde doosje was ik de volgende dag op stap gegaan. We wilde immers snel trouwen dus moest er haast bijgemaakt worden. En Wolfs, zo lief als die was, had dus ook een bedrukte pen meegenomen die ik aan mijn getuige mocht geven. Marion in dit geval.
'He Eva' was ze verrast me te zien. 'Kom binnen' werd ik wel meteen binnen gelaten.
'Wat brengt jou hier' vroeg ze nieuwsgierig.
'Dat vertel ik zo wel' stelde ik het nog even uit.
'Wil je thee' bood ze aan.
'Ja lekker' ging ik vast aan de eettafel zitten.
'Hoe is het met je' lachte ze om mijn keuze voor de harde stoelen in plaats van voor de bank. Toen ik zwanger was van Maddy deed ik dat ook, omdat ik zo snel last van mijn rug kreeg van dat hangen.
'Goed. Heel goed' knikte ik tevreden.
'Die Wolfs die doet iets he' grinnikte ze.
'Nou kijk eens aan' voegde ze zich bij me nadat ze me de thee voorschotelde.
'Ik heb wat voor je' haalde ik het ingepakte doosje tevoorschijn.
'Voor mij' was ze verrast.
'Ja maak maar open' overhandigde ik haar het pakketje.
'Spannend' maakte ze voorzichtig het papier los terwijl de zenuwen door mijn lijf gierde. Marion was mijn beste vriendin, en ik zou niemand anders als mijn getuige willen en ik hoopte dan ook dat zij het wilde zijn.
'Een beetje sneller mag wel' attendeerde ik haar erop. Ze hield de spanning er wel lekker in.
'Moet ik ergens tekenen' had ze natuurlijk al door wat er in het doosje zat.
'Maak nou maar open' gaf ik niks prijs. Er zat immers niet zomaar een pen in zoals zij waarschijnlijk dacht.
'Is het omdat jij mijn pennen altijd toeëigent en dan op zit te eten' grapte ze.
'Wil je mijn getuige zijn x Eva' sloeg ze haar hand voor haar mond.
'Is die op zijn knieën gegaan voor je' kon ze het niet geloven.
'Zo romantisch was het niet' schudde ik lachend mijn hoofd. 'Maar het kwam wel recht uit zijn hart en nadat ik eerst een plastic ring van Maddy kreeg, heb ik daarna een echte ring gehad' liet ik hem mijn vriendin zien.
'Zo wauw mooi ding' was Marion er te spreken over. 'Maddy heeft er ook één gehad onder het mom van papa blijft voor altijd en gaat nooit meer weg' vertelde ik mijn vriendin over het gebaar.
'Wat een gentleman he' knikte ze goedkeurend.
'Wil je mijn getuige zijn. Jij bent mijn allerbeste vriendin, en jij staat altijd voor me klaar en hebt al zoveel voor mijn gedaan. Ik wil niemand anders als mijn getuige' stak ik een heel pleidooi af alsof ik haar nog moest over halen.
'Natuurlijk wil ik jou getuige zijn. Ik voel me zo vereerd' kwam ze overeind om me te omhelzen.
'Wie is Wolfs zijn getuige' vroeg ze nieuwsgierig.
'Fleur. Ze heeft ook zo'n pen gehad. Wolfs heeft het allemaal bedacht' prees ik mijn aanstaande man.
'Ik zie dat hij je gelukkig maakt. Je straalt helemaal. Ik ben zo blij voor je dat je nu echt het geluk hebt gevonden' ontroerde ze me met haar lieve woorden.
'We trouwen wel snel' nam ik snel een slokje van mijn thee om nog even wat tijd te rekken.
'Is er haast bij. Ben je bang dat hij wegloopt' grapte ze.
'Wolfs wil graag trouwen voordat de baby er is, maar ik wil niet hoogzwanger trouwen' schudde ik mijn hoofd.
'En wat is snel dan in jou redenatie' voelde ze de bui al hangen.
'Twee maanden zo'n beetje' gaf ik toe.
'Zo toe maar' kon ze er wel om lachen. 'Een kleine bruiloft dan' opperde ze.
'Met alles erop en eraan. Wolfs doet alles voor me he' grijnsde ik.
'Wat zijn jullie toch een heerlijk stel, meneer en mevrouw Wolfs' lachte ze.
'Dat klinkt wel goed toch' was ik van mening.
'Dat klinkt fantastisch' verzekerde ze me ervan. 'Het word ineens allemaal heel erg serieus he. Ik weet nog hoe je er tegen op zag toen Mechels vertelde dat hij terug kwam. Totaal geen rekening houdend met jou' herinnerde ze me eraan.
'En nu gaan we gewoon trouwen. Huisje, boompje, beestje' vond ik het geweldig. Zo had ik het altijd al gewild.

'Als ik iets voor jullie moet doen, moet je het even laten weten he' drukte ze me nogmaals op het hart toen ik zover was om terug naar huis te gaan.
'Ik zal het Wolfs zeggen. De man die alles regelt' knikte ik waarna ik haar omhelsde.
Ik was opgelucht en blij, opgelucht dat Marion mijn getuige wilde zijn, en blij omdat ze het me zo gunde. Ze was echt mijn allerbeste vriendin. Opgetogen begon ik dan ook mijn wandeling terug naar mijn gezin.
'Eva' herkende ik de stem van Frank en mijn nek haren gingen ervan overeind staan. Wanneer liet die klootzak me nou eens met rust. Stug liep ik dan ook door terwijl ik deed alsof ik hem niet hoorde.
'Eva' gaf hij de moed niet op. 'Ik weet dat je me hoort' voegde hij er nog aan toe.
'Wat wil je nou' stopte ik plotsklaps met lopen waardoor hij bijna tegen me op botste.
'Nou' drong ik aan toen hij geschrokken bleef staan.
'Als het je nog niet duidelijk is. Ik ga met Wolfs trouwen dus laat me met rust. Begrijp je dat?' Keek ik hem doordringend aan.
'Maar' mopperde hij.
'Geen maar. Donder nu gewoon op. Hoeveel duidelijker moet ik nog zijn. Er is geen wij meer, dat heb je zelf verpest. Ik ben nu gelukkig met Wolfs en wij gaan trouwen. Dag Frank' draaide ik me om waarna ik mijn weg vervolgde. Hem in totale verbijstering achterlatend. Hopelijk was ik nu eindelijk eens van hem af en kon ik echt gaan genieten van mijn gezin. Mijn gezin en mijn leven en straks waren wij samen de familie Wolfs.