🌕 ZARARSIZ DÜŞÜNCELERİN İZDİHAMI | BÖLÜM▪︎1▪︎🍂

2.9M 52.6K 11.1K
                                    

Hellö💦

Şuraya başlama tarihinizi alayım💋

Şuraya da bir emoji💕

İnsanlar tarafından yalnız bırakılmaya alışmış insanların yapabilecekleri sınırlı değildir çünkü yaptıklarını göremeyecek çok insan vardır

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


İnsanlar tarafından yalnız bırakılmaya alışmış insanların yapabilecekleri sınırlı değildir çünkü yaptıklarını göremeyecek çok insan vardır. Görülmemek onların en büyük derbederi olurken görülebilmenin verdiği bir umudun bırakabileceği etkiler ise üzerlerinde amansız bir kırbacın kendisini karşılamasıyla karşı karşıya kalırdı.

Elimde cin tonik, bedenimi taşımaktan yorulmuş dirseğimi tezgâha yaslayarak öylece arkada çalan müziklere eşlik etmeye çalışıyordum. Masaların birkaçı boştu ve onlardan birisine oturup tek başına bunu yapabilirdim ama bir masada yalnız oturmaya çekinecek kadar utangaçtım aslında. Barda oturup en azından arada bana içkimi verirken onunla sohbet edebiliyordum.

Böyle yerlere her zaman gelen insanlardan değildim. Hatta neredeyse hiç gelmezdim ama sevgilimden ayrılmanın verdiği o bozgunluk, aklımı başımdan almaya yetecek kadar beni yıpratmıştı. Şarkılar beni sıkmaya başladığında mekândan çıkıp kendimi dans edebileceğim bir yere atmak için etrafa bakınırken içeriden bangır bangır gelen canlı müzik sesine karşı isminin BONGO olduğu bir bara girmiştim. Dışarıda sigara içen insanlar ya sohbet ediyor ya da benim gibi yalnızlıklarını örtmek için telefonlarına gömülüyorlardı. Sigara kullanmıyordum. Eğer öyle bir alışkanlığım olsaydı muhtemelen şu an cebimden çıkarıp onları taklit edebilirdim ama onun yerine içeriye yöneldim. Beni karşılayan aynalarla kaplı bir koridorla karşılaşırken yeşil, sarı ve kırmızı ışıkların süslediği koridorda ilerledikçe müzik sesi daha da kulağıma gelir olmuştu.

Soluma dönüp aynada kendime baktım ve sarı saçlarımı omuzlarımdan geriye atarak kıyafetimi süzdüm. Bordo bir takım vardı üzerimde. Annemin yurtdışı gezilerinden birisinde bana gönderdiği pahalı bir takımdı. Böyle bir mekân için fazla olabilirdi ama umurumda değildi.

Göğüs dekoltesi, biraz büyük olan memelerimi saklamak konusunda kesinlikle başarılı değildi. İpler belimden sarılıyordu ve üzerine işlenmiş taşlar da ışıkların altında parıldıyordu. Eteğim ise pileli, çok tatlı bir görüntüye sahipti. Ayağıma geçirdiğim topuklularım, beni olduğumdan daha uzun göstermeyi başarmış, kalçalarımın dikleşmesini sağlamıştı. Makyajım... İdare ederdi. İnternetten zamanından beri öğrenebildiklerimin karmasıydı. Fazla bir şey yapmayı denememiştim çünkü ağlayabilirdim ve göz makyajımın akmasını istemiyordum. Mavi gözlerimin etrafı ise ağlamaya çoktan hazır olduğunu belli edercesine kırmızıydı.

Tanrım! Bok gibi görünüyordum.

Kapıyı ittirmeye çalışırken yanlış yere doğru açmaya çalıştığım için içeriden bana doğru ittiren güvenlik şaşırmış bir şekilde bana gülümsemişti. Ona gülümseyerek karşılık verdim ve etrafıma bakındım. İnanılmaz kalabalık olmasına rağmen havalandırması oldukça iyiydi. İnsanlar şarkıya eşlik edip deli gibi dans ederlerken gülümseyen adamın bana hitaben konuştuğunu gördüm.

Karanlık Esaret KİTAP OLUYORWhere stories live. Discover now