Karanlık Esaret KİTAP OLUYOR

🌕 YANLIŞ CEVAP | BÖLÜM▪︎26▪︎🍂

Hellö 💦

Bir kadın sinirlendiğinde, yapabileceklerinin sınırı ne kadar olabilirdi? Erkekler, kendi kadınlarına karşı sinirlendiklerinde cinnet geçirdiklerini bahane ederek onları bıçaklayarak öldürebiliyor, bir et gibi doğrayabiliyor, bedenini asitlerle eritebiliyordu. Üstelik bu o kadar normal karşılanıyordu ki bir an insan istemsiz bunu yaptığında canice karşılanmayacağını, insanlar tarafından alışılmış bir şey olduğu için de birkaç yıl içeride yatıp çıkacağını düşünüyordu. Ama benim çok param vardı. Bir şekilde içeride yatmamayı becerebilecek kadar iyi avukat bile tutabilirdim öyle değil mi?

Sakin ol kızım. Sinirlerini bozan bir adam yüzünden yeni bir cinayet vakası ile kendince yargılanamazsın. Daha öncesinde de yargılanmadığın gibi...

Hayır, onu öldürmek istiyordum.

Hızlıca aldığım nefeslerle birlikte kullandığım arabamda sinirden çıldırmak üzereyken oldukça yavaş gidiyordum ama önümdeki taksinin sarı, rahatsız edici renginin yok olmasına da müsaade etmeyecek kadar uzaktan gidiyordum.

Kesik Memo ise yanımda oturuyor, tek kelime dahi etmeden önüne bakıyordu.

Bunu bana nasıl yapabilirdi anlamıyordum. Bu kadar karaktersiz olması şöyle dursun, bir yandan da ona kızmamam gerektiğini kendime söyleyip duruyordum.

Hayır, onunla birbirimize bağlı kalmayacağımıza dair bir anlaşma yapmıştık ve o anlaşmamızı layıkıyla yerine getirmekten geri kalmamıştı. Şimdi neye sinirleniyordum ki? Onu az önce içeride bariz bir şekilde ortada bırakmıştım. Ortada bıraktıktan sonra dermanı başka bir kadında mı arayacaktı yani?

Tanrım! Onu gerçekten öldürmek istiyordum ve bu düşünce aklımı başımdan almaya yetecek kadar sinir bozucuydu. Beni bu şekilde ortada bırakmasından nefret etmiştim. Yanımdayken bir kadınla rahat bir şekilde konuşabilmesinden nefret etmiştim. Bana bakarken bir kadına hitap edebiliyor olma şeklinden nefret etmiştim.

Şu anda ondan ölesiye nefret etmiştim.

Ölesiye nefret... Tam olarak bu anlama geliyor olsa gerekti. Fevri bir insan olduğumu ve sinirlendiğimde gözümü hiçbir şeyin görmediğini biliyordum. Görmediği vakitte kendimi zan altında yıllarca bıraktığım bir katillikle sınanmıştım. Şimdi ise uzun zamandır bu tanıdık hisle karşı karşıya kalmamak şöyle dursun, önümde gerçekten de o kadına doğru gittiğini görmek sinirlerimi bozmuştu.

Derin bir nefes aldım. Tam da o sırada yanımda oturan adamı unutmuş bir şekilde konuşmasıyla irkilmiştim.

"İyi değilsin." dedi.

Dönüp öfkemi dindiremeden ona baktığımda çatık kaşlarımın anında dikkatini çektiğini görebiliyordum.

"Panik atak geçiriyor gibisin." demesine karşı ona döndüm ve ne dediğini anlamaya çalışırcasına yüzüne baktım.

"Ellerin... Direksiyonu tutarken bile titriyorlar." demesine karşı bir ellerime bir de önüme baktım.

Titriyorlardı. Farkında bile değildim ama panik atak falan olduğunu düşünmüyordum. Gözlerim ileride, o taksiyi kaybetmemek pahasına dolanıyordu ve o an sinirlerimi dizginlemek imkânsızdı.

"Ben iyiyim."

"Emin misin?" demesine karşı hiç düşünmeden ona baktım ve hızlıca konuştum.

"Bu seni korkuttuysa seni kenarda bırakabilirim." dediğimde şaşırmış bir şekilde bana baktı.

"Yalnız kalabileceğini sanmıyorum. İstersen kenara çek ve soluklan."