Kuya (BxB)

Chapter 18

Justin

Dalawang buwan ang lumipas... ilang linggo na lang ay magpapasko at magbabagong taon na.

Linggo ngayon kaya wala kaming pasok. Nandito ako sa aking bathtub at nakatunganga lang. Madami ang gumugulo sa isipan ko... parang ilang sandali na lang ay sasabog na ito.

Naaalala ko pa nung si Andrei na mismo ang nagsabi nito sa akin... akala ko wala lang nung una... pero ako mismo ay napapansin na rin ang mga kilos ko.

Naging seloso akong tao. Pinagseselosan ko lahat ng taong lumalapit kay Andrei, na naging dahilan ng pagkainis niya sa akin dati.

Una, nung nalaman ko na binaboy ni Jacob si Andrei. Sobrang galit ako nun kay Jacob pero nagtimpi lang ako dahil hindi ko siya magawang saktan dahil kapatid ko pa rin siya... inintindi ko siya kasi walang ina ang nag aruga sa kanya, unlike me na nakapiling pa si mom for at least 2 and half years. Pangalawa, nung dumating si Luke sa poder namin. Ewan ko ba kay dad... hindi talaga siya nagdalawang isip na i-hire ang lalaking 'yun para maging personal assistant ni Andrei... and I find it very unnecessary. Kulang ba ang tiwala ni dad sa akin? Hindi pa ba sapat kaming mga kuya ni Andrei? Or sa tingin ba nya na hindi namin kayang alagaan at protektahan si Andrei? And recently, inaamin ko na nagselos ako nung nakita kong kinakausap ni Andrei yung architect ng school. Kakaiba kasi yung tingin niya kay Andrei eh... parang may ibang kahulugan. Hindi naman sa iniisip ko na may gusto siya sa kapatid ko o may masama siyang binabalak... pero basta... kakaiba yung titig niya kay Andrei at naiinis ako dun.

Am I being selfish? Na umaabot na sa point na binibigyan ko ng malisya lahat ng taong kinakausap ni Andrei? At gusto ko na sa akin palagi ang kanyang atensyon? What's wrong with me?

Hinilamos ko ng tubig ang mukha ko dahil para na akong mababaliw sa mga bumabagabag sa isipan ko. Kahit papano ay napagaan ng tubig kahit kaunti ang init ng ulo ko.

Ano ba talaga ang turing ko kay Andrei Overprotective lang ba talaga ako na kuya? O may higit pang kahulugan ang mga kilos at pakikitungo ko sa kanya? May nararamdaman nga ba ako sa kanya? Kung oo, bakit? Paano? Lalaki ako... lalaking lalaki... brusko at makisig. Kahit kailan ay hindi ko naramdaman na naging silahis ako. Pero bakit? Anong meron kay Andrei na tila humahalina sa puso ko?

"Fuck..." pabulong kong sabi at sarkastiko akong tumawa. "Andrei... why are you doing this to me... you're driving me crazy! I don't even know if I can still treat you like a brother or something else. Fuck fuck fuck!" Sabi ko sa sarili ko.

Habang iniisip ko si Andrei ay tila nakaramdam ako ng libog. Fuck! I want to touch myself and think of Andrei... his smooth and silky hair, his fair and soft skin, his pinkish and kissable lips... damn... he's the definition of perfection. My hands roamed starting from my chest down to my abs... I slowly moaned when I finally touched my sword. I moaned even louder when I feel it growing bigger... then I started stroking it underwater... up and down.

I moaned and moaned even louder.

Habang nagsasalsal ay biglang lumitaw sa alala ko yung araw na naging opisyal na parte ng pamilya namin si Andrei... sobrang saya nya nun kasi may mga kuya na siya... kami naman ni Jacob ay masaya din kasi may bago na kaming kapatid.

Natatandaan ko pa ang eksaktong sinabi kong pangako kay Andrei pagkadating nya sa bahay, "Huwag ka nang malungkot Andrei... may mga kuya ka na sa new house mo. Promise, we'll play cars everyday and I'll teach you how to swim sa pool natin. Isn't that fun?" I was 14 that time. Exactly the same age as Andrei is now.