Cards and Guns and Anarchies

Κεφάλαιο 13 - I Have Questions For You

2:03 δείχνει το ρολόι στον άψυχο τοίχο έξω από το δωμάτιο της. Η λάμπα τρεμοπαίζει στο τέλος του διαδρόμου αφήνοντας με συχνά στο σκοτάδι. Στην τελική, τόσα χρόνια αυτό γίνεται στη ζωή μου. Φως, σκοτάδι. Φως, σκοτάδι. Σε επανάληψη. Η νοσοκόμα που είχε μπει προηγουμένως στο δωμάτιο της βγαίνει από την πόρτα και μου χαμογελάει, κάνοντας μου νόημα να μπω μέσα. Την παρακάλεσα υπερβολικά πολύ για να με αφήσει να περάσω το βράδυ αυτό μαζί της. Κι ας κοιμάται. Αφού κανένας συγγενής της δεν είναι εδώ, κάτι που μου κάνει εντύπωση. Πλησιάζω διστακτικά την πόρτα και την ανοίγω πολύ αργά για να μην κάνω φασαρία και την ενοχλήσω. Το κρεβάτι της στη μέση του δωματίου, αριστερά και δεξιά από ένα άσπρο κομοδίνο και μια μικρή ντουλάπα στην αριστερή γωνία. Το φως από τη λάμπα στο δρόμο φωτίζει αρκετά το δωμάτιο και η κοπέλα με τα πιο σμαραγδένια μάτια που έχω αντικρίσει, βρίσκεται στο κρεβάτι ξαπλωμένη, αναπαύεται. Το στήθος της πάλλεται ρυθμικά καθώς αφήνει το οξυγόνο να της χαρίζει ζωή για ακόμη μια φορά. Ο αριστερός της ώμος είναι δεμένος με γάζες και το δεξί της χέρι συνδεδεμένο με 2 διαφορετικούς ορούς. Πλησιάζω προς το μέρος της και αφήνω τα 2 μου πρώτα δάχτυλα να χαϊδέψουν απαλά την επιδερμίδα του προσώπου της. Αφήνω τις άκρες των δακτύλων μου να αγγίξουν απαλά τα μαλλιά της και να μπλεχτούν όσο λιγότερο γίνεται ενώ τα χείλη μου ακουμπούν το μέτωπο της στο πιο τρυφερό φιλί που έχω χαρίσει σε αυτή τη γυναίκα. Κι ας μην το μάθει ποτέ. Απομακρύνομαι από κοντά της και κάθομαι στην καρέκλα δίπλα από το κρεβάτι, ήδη η καρδιά μου χτυπάει σε τρελούς ρυθμούς. Ξέρω πως στην υγεία της είναι καλά, ρώτησα τη νοσοκόμα για την κατάσταση της και έχει σταθεροποιηθεί. Βγάζω τη ζακέτα που φορούσα και πιέζω τη γάζα στο εσωτερικό του αγκώνα του αριστερού χεριού μου πριν την αφαιρέσω και την πετάξω στα σκουπίδια. Την πρώτη φορά έμεινα άπραγη παρόλο που έφταιγε η οικογένεια μας. Στην τελική, δε γνώριζα ότι η κοπέλα επέζησε. Τώρα; Τώρα δε μπορώ να τη χάσω, έχω περάσει ήδη τη γραμμή και δεν υπάρχει σωτηρία για μένα. Πλέον, έχω φτάσει στο σημείο που θα έκανα τα πάντα για να είναι αυτή καλά. Και ξέρω πως αυτό θα με καταστρέψει κάποια στιγμή. Δεν υπάρχει γυρισμός πλέον. Χαίρομαι που ζει επειδή εγώ έτρεξα και έδωσα αίμα για να σωθεί. Αυτή τη στιγμή μας συνδέει κάτι παραπάνω και το βρίσκω τουλάχιστον μαγικό. Κι ας μην το μάθει ποτέ. Ανοίγω τη τσάντα μου και βγάζω το τετράδιο με τα τραγούδια που έχω γράψει το τελευταίο χρόνο. Γενικότερα, μου αρέσει πολύ να απελευθερώνω τις σκέψεις μου σε στίχους και έχω αρκετά τραγούδια που δεν έχει δει κανένας και ίσως δε θα δει ποτέ κάποιος άλλος πέρα από εμένα. Ωστόσο, το τελευταίο που ξεκίνησα να γράφω πριν από λίγο στο αυτοκίνητο καθώς περίμενα να περάσει η ώρα και να ανέβω στο δωμάτιο της, με έχει συγκινήσει περισσότερο από κάθε άλλο. Ίσως είναι το καλύτερο μου μέχρι τώρα. Ίσως να φταίει η έμπνευση και ο πόνος της ζωής μου. Ανοιγοκλείνω το στυλό γρήγορα μερικές φορές χωρίς να κάνω φασαρία και γράφω τους τελευταίους στίχους του 2ου κουπλέ, ξέρω ήδη πως να το συνεχίσω. Κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνω μία ηχογράφηση σε στούντιο για να μη ξεχαστεί μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια μου. Γενικότερα, έχω αρκετά καλή φωνή αλλά δεν έχω ασχοληθεί περισσότερο με αυτό. Τελειώνοντας το κομμάτι, έχω ήδη έναν ρυθμό στο μυαλό μου με τον οποίο έγραψα και τους στίχους και πιάνω τον εαυτό μου να τους σιγοτραγουδάει, αφού κλείσω τα μάτια και αφεθώ στον κόσμο μου.