"Bırak beni, yalvaririm."
"Bunu yapamam,"
"Lütfen!"
Her ne kadar çırpınsam da bir şeye yaramiyordu. Vural, saçlarımı bir omzumda topladı ve boynuma gömüldü. Ona engel olmak için elimden gelen her şeyi yapıyordum ama olmuyordu. Ona karşı zayiftim.
Boynuma kondurduğu sulu ve mide bulandırıcı öpücükler daha fazla aglamama sebep oldu.
"Yapma,"
Vural, boynumdan ayrıldı ve bir deli misali bakıp konuşmaya başladı.
"Sana karşı kendimi tutamıyorum, bebeğim."
Der demez de, dudaklarima yapıştı ve adeta vakumlamaya başladı. Ondan kurtulmak istiyordum. Fakat ne yaparsam yapayım bu, olmuyordu.
Benden ayrıldı ve elbisemin askılarını indirdi.
"Yalvaririm yapma! Bak, ne istersen yapacağım, lütfen.."
Durdu ve yine baştan aşağı beni suzdu. Sert bir şekilde yutkundu ve yine bana baktı.
"Ne istersem mi?"
Dedi boğuk ses tonuyla.
"Beni bırak yeter ki. Ne istersen,"
Başını iki yan salladı ve üstüme biraz daha ağırlığını verdi. Yaşlı gözlerim korku ile büyüdü. Içimdeki telaş kat kat artmaya devam etti.
"Bana karşılık ver!"
Dedi elleri, belimden başlayıp aşağı doğru kayarken. Gözyaşlarım sicim gibi akmaya devam etti.
"Vural, yapma. Lütfen!"
"Seni istiyorum ben!"
"Ama ben istemiyorum,"
Elleri bacaklarimda durdu. Yavaşça başını kaldırdı ve dolan gözlerini benimkilere sabitledi. Derin ve titrek bir nefes alıp verdim.
"Yalan."
Başımı iki yana salladim ve ondan kurtulmak için çırpınmaya devam ettim.
"Sen de beni seviyorsun, istiyorsun beni. Aşığız biz!"
Dedi ve elbisemin eteklerini yukarı doğru sıyırdı.
"Yapma, yalvaririm yapma! Lütfen Vural, lütfen!!"
Elleri bacağımın biraz daha yukarisina değdiği an, tekrardan çığlık attım. Korkuyordum. Hemde çok korkuyordum..
"Birazdan hayalimiz gerçek olacak, bebeğim"
Dedi, azmis bir köpek gibi!
"Istemiyorum,"
Diye fisildadim, gücümün yettigi kadar.
"Istemiyor musun?"
Dedi ve ağırlığını üstümden aldı. Yavaşça yataktan kalktı ve bana arkası dönük bir şekilde dolabına gitti. Şaşkın ve yaşlı gözlerim onun üzerindeydi. Neyin peşindeydi bu?
Sesimi hiç çıkartmadan yatakta doğruldum. Oturur pozisyona geçtiğim an elbiselemin askilari inmiş olduğu için, elbise az daha ustumden düşecekti. Hızla ellerimle elbiseyi tuttum ve ayaklarımı yataktan aşağı sarkittim. Derin nefesler alip vererek sakin kalmaya çalışıyordum. Çok korkmuştum ve bu günü hayatım boyunca unutamayacağıma dair kalibimi basabilirdim.
Vural, dolabından uzunca bir ip aldı ve bana dönmeden sol tarafında bulunan cekmeceden büyük, sivri bir makas aldı. Kalbim tekrardan korku ile dolup taşmıştı. Sırıtarak bana döndü ve büyük adımlarla yanima geldi. Elindeki makasla ipi üçe böldü ve makası da yatağın köşesine bıraktı. Ardından ipleri yastigin üzerine koydu ve bana yaklaşmaya başladı.
"Seni asla bırakmayacağım. Ne olursa olsun, hep peşinde olacağım, bebeğim."
"Bana bebeğim, diyip durma!"
Vural, cevap bile vermeden üstüme çullandı ve sirtimi yatakla buluşturdu. Şuan ölmek istiyordum. Sadece ölmek. Ölmek ve bu işkenceyi, pisliği yaşamadan bir an önce kurtulmak.
"Bugün benim olacaksın, kaçışın yok, anla artık!!"
Dedi ve tekrardan boynumu, dudaklarimi öpmeye başladı. Bu çok iğrenç bir duyguydu. Beni belimden kavradı ve yatağa düzgün şekilde yatırdı. Beni arasına alarak dizlerinin üzerinde oturdu ve yatağa koyduğu ipleri almak için yöneldi. Gözüm yatağın bir kenarına atılmış makasa kaydı. Buradan ve en önemlisi Vural'dan kurtulmam için başka şansım yoktu ve bu da benim elime geçen tek umudumdu. Eğer birkaç dakika daha geç kalırsam benim sonum olacaktı, yoksa.
Ani bir hareketle Vural'ı ittim. Beklemediği için arkaya gitti ve yere kapaklandi. Fırsattan istifade hemen elime makası geçirdim. Hiç vakit kaybetmeden tekrar üstüme çıktı ve iki eliyle ellerimi sıkıca kavradı.
"Benden kurtuluş yok!"
Dedi ve tek eliyle iki elimi tutup boşta olan eliyle de bacaklarima sardı. Göğsüm korku ve endişe ile inip kalkarken cirpindim ve tek elinden-en azından bir elimi-kurtarmayı başardım. Ben bile ne zaman yaptım, neler oldu, anlamadan elime makası alıp Vural'ın karnına batirdim. Vural, kaşlarını çattı ve acıyla bana baktı. Bir süre sonra da bakışları karnına indi ve dengesini kaybederek yatağa uzandı. Derin nefesler almaya çalışsa da fayda etmedi ve eli karnına gitti.
Vücudum titremeye başladı. Ne yapacağımı bilemedim. Elimdeki Vural'ın kanını görünce korkum ikiye katlandı ve bu sefer gözyaşlarım usulca akmayi sürdürdü. Tam yataktan kalkacakken Vural, yanına düşen makasla elbisemi tutmaya çalıştı ve bu da sağ göğsümün altindan başlayarak bir çizgi oluşturdu. Yüzüm her ne kadar acı ile buruşsa da hızla yataktan kalktım ve çantamı alıp hemen odadan çıktım.
Göz altlarim aglamaktan şiş, yüzüm korkudan bembeyaz, ellerim ve elbisem kan içinde. Ayrıca çizilen yerde baya kanamaya başladı. Beni dışarda görseler, tecavüz edilmiş ve sonra da yaralanarak bir kenara atılmış bir kız olarak görürlerdi. Haklı da olurlardı. Ben olsam bende öyle düşünürdüm. Tam da o haldeydim çünkü. Çizilen yerin acısı artmaya başlayınca yırtık yerden yarama baktım. Baya derin çizilmişti. Anlaşılan o ki, şu saatten sonra ne olursa olsun bugünden her daim taşıyacağım kirli bir iz kalacaktı bende.
