Kabanata 22

136K 3.8K 3.1K
                                    

I awoke the next morning wrapped around Gottfred’s arms and I hated how warm and comfortable he felt, so alarming that his body next to me was quickly getting familiar to mine

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

I awoke the next morning wrapped around Gottfred’s arms and I hated how warm and comfortable he felt, so alarming that his body next to me was quickly getting familiar to mine. Isang bagay na hindi dapat ako masanay. I had longed accepted that we were never going to be together in the end. What he did was too painful to just forgive and forget.

I shut my eyes as I felt my head spinned around, my mouth felt like a sandpaper. I tried to remember what happened but I was very disoriented. Basta ang huling naaalala ko ay ‘yong pumunta ako sa bar nang mag-isa kagabi .

Maingat na gumalaw ako para hindi siya magising at saka bumangon nang tahimik. When I tilted my head to look at him, my eyes blinked in surprise to find him already wide awake and staring at me.

“Good morning,” he greeted.

“You’re awake,” I stated the obvious.

“I didn’t actually get any sleep,” he remarked. “You kept me awake all night.”

Pinagtaasan ko ng kilay ang sagot niya.

Wala akong maalala.

Bakit naman hindi ko siya pinatulog?

“Nevermind,” he dryly chuckled. “How are you feeling? Headache? Hangover? Need something? Want anything to eat?” sunud-sunod na tanong niya. “Are you okay?”

My forehead knotted more, really had no idea what happened last night.

Nagkalat ba ako?

May ginawa?

May sinabi?

“Bakit naman hindi ako magiging okay?” gulung-gulo na tanong ko.

He let out another dry chuckle and muttered soft curses under his breath.

“Ugh, I knew you weren’t quite yourself last night,” he said with a slow shake of his head.

Hindi ko pinansin ang mga sinabi niya at ayoko na munang mag-isip pa dahil sumasakit lang lalo ang ulo ko. Biglang napabalikwas naman ako sa pagkakahiga nang mapagtanto na magkatabi kami ngayon sa kama.

Hinila ko pataas hanggang baba ‘yong kumot na nakatabon sa aming dalawa at saka bumangon paupo sa kama. Dinala ko ang sarili sa headboard, tapos ay ipinasok ang ulo sa loob ng kumot, at napahinga nang maluwag nang makitang may damit naman ako.

Pero hindi ko damit ito!

Binihisan ba niya ako—

Napatili ako nang bigla niya akong hilahin pahiga at pabalik sa tabi niya.

“Come on, Lorin, we should get back to sleep,” sabi niya sa tinig na totoong inaantok pa talaga.  

“Gottfred!” protesta ko.

Hindi niya ako pinakinggan at sa halip ay ipinatong pa ang isang hita niya sa mga hita ko. Lalong nanlaki ang mga mata ko nang maramdam ‘yong ano niya. 

Fit Her Shoe [Gottfred & Lorin]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon