Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 8

<<Τα θερμά μου συγχαρητήρια Αλεξάντερ.Σήμερα πραγματικά με αποστόμωσες>> ο Φριτς σήκωσε το ποτήρι του και χαμογελώντας πλατιά στον Αλεξάντερ που καθόταν στην άλλη άκρη του πλουσιοπάροχου τραπεζιού.
<<Σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε, έκανα απλά το καθήκον μου>> είπε εκείνος και κοίταξε αμέσως τον δεκανέα που μπήκε στο χώρο.
<<Τηλεγράφημα από το Βερολίνο κύριε>> ο άνδρας άφησε το λευκό φάκελο με τα πολύχρωμα γραμματόσημα και τις σφραγίδες στο τραπέζι ενώ ο Φριτς με μια κίνηση του επέδειξε ότι μπορεί να φύγει.Ο Αλεξάντερ πήρε το γράμμα στα χέρια του, έσκισε προσεκτικά το φάκελο και άρχισε να διαβάζει σιωπηλός. <<Μα επιτέλους μην με κρατάς σε αγωνία>>αναφώνησε ο Φριτς.  <<Ο Φύρερ μας στέλνει ακόμα ενα στράτευμα>>Τσαλάκωσε νευρικά το χαρτί στο χέρι του  <<Δεν καταλαβαίνω γιατί να γίνει κάτι τέτοιο>>είχε μάθει να διευθύνει μόνο πειθαρχημένους άνδρες και η ιδέα ενός νέου στρατεύματος χωρίς πειθαρχία του προκαλούσε ήδη εκνευρισμό.     
<<Προφανώς για να έχουμε περισσότερη δύναμη.>>ο Φριτς είχε καταλάβει αμέσως την ανησυχία του              <<Ποιος είναι επικεφαλής;>> ρώτησε.                 . <<Ενας Κλάους Λιχτενστάιν τον γνωρίζεις;>>το όνομα αυτού του άνδρα ήταν παντελώς άγνωστο,πράγμα που τον έκανε να ανησυχεί ακόμα πιο πολύ για το ποιόν του στρατεύματος.    <<Δεν είμαι σίγουρος.θα μάθω όμως ποιος είναι και ελπίζω ο Φύρερ να ξέρει τι κάνει>>είπε κι άναψε το τσιγάρο του.  <<Άστα όμως τώρα αυτά και πες μου τι θα κάνουμε το βράδυ πρέπει να γνωρίσουμε το Άμστερνταμ τι λες;>>πετάχτηκε επάνω απότομα γεμάτος ενθουσιασμό.Ο Αλεξάντερ γέλασε με την αντίδραση του και ξαναγέμισε το ποτήρι του με κόκκινο κρασί.                 <<Συγνώμη που θα σε απογοητεύσω αλλά περιμένω κάποια το βράδυ>>είπε κοιτάζοντας τον με υπονοούμενο.Ο Φριτς προσγειώθηκε πίσω στην καρέκλα του μόλις τον άκουσε.     <<Πότε πρόλαβες και βρήκες γυναίκα;δυο μέρες είμαστε εδώ>>είπε ενώ το βλέμμα του ήταν γεμάτο απορία.
<<Την γνώρισα στο τρένο.Είναι μια πανέμορφη μικρή Γερμανίδα>>απάντησε εκείνος σηκώνοντας το ποτήρι του.
<<Α!είναι και Γερμανίδα δεν το πιστεύω!Και πότε θα την γνωρίσω;>>             
<<Στις εννιά θα είναι εδώ, εσύ πάλι όχι>>του χαμογέλασε εριστικά .             
<<Ελα τώρα γιατί;>>είπε και σχεδόν τον παρακάλεσε. 
<<Αυτή δεν είναι για τα μούτρα σου Φριτς>>τον χτύπησε ελαφριά στο μάγουλο.
<<Τόσο ιδιαίτερη είναι λοιπόν>>.                 <<Ναι>>απάντησε αυθόρμητα χωρίς να το πολύ σκεφτεί ξαφνιάζοντας ακόμα και τον εαυτό του.Ήταν όντως τόσο ιδιαίτερη;Ή απλά των είχε θολώσει το πάθος του για την ομορφιά της.