Βερολίνο 1946
ένα χρόνο μετά
Η ώρα είναι τρεις χιονίζει, κοιτάζω που χιονίζει κοίταξε και εσύ αν μπορείς, δεν μπορείς πια.
Τώρα πια θα κοιτάζω εγώ και για σένα.
Αυτο είναι το πρώτο χιόνι του χειμώνα, ο πρώτος χειμώνας χωρίς εσένα.
Πάντα βλεπαμε μαζί το χιόνι να πέφτει, τις παχιές λευκες νιφάδες να καλύπτουν τα πάντα.
Σε θυμάμαι ,κάθε μέρα σε θυμάμαι, κάθε λεπτό που περνά και μου λείπεις, μου λείπεις πολύ, ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο της πόρτας κάθε φορά που γύριζες σπίτι και την ζέστη χροιά της φωνής σου να λέει το όνομα μου, βλέπω τα λαμπερά γαλάζια μάτια σου και περιμένω μέχρι αργά κάθε βράδυ να γυρίσεις , νιώθω τα δυνατά σου χέρια να με κρατάνε σφιχτά και τότε καταλαβαίνω ότι δεν θα γυρίσεις ποτέ πια.
Πως να σε ξεχάσω!
Κάποτε θέλω να σε ξεχνάω γιατί η θύμηση σου μου φέρνει πόνο και αυτό μου θυμίζει πως είμαι ζωντανή.
Έχει τόσο πολύ χιόνι εκεί έξω, η θερμή σου θα το έλιωνε αυτό το χιόνι, θα έφερνε την άνοιξη όπως τότε που με αγαπουσες.
Όταν με αγαπούσες όλα ήταν βέβαια, ενώ τώρα πια για το μόνο πράγμα που είμαι βέβαιη είναι για το πόσο αβέβαια είναι όλα .
Αλήθεια πάντα με φόβιζε η αβεβαιότητα αλλά δεν ξέρω αν την φοβάμαι πλέον.
Συνεχίζω να κοιτάζω το χιόνι και σκέφτομαι.
Πως θα ηταν η ζωή μου άμα δεν συναντούσα ποτέ ?
Άδεια.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ο Στρατηγος (Remake)
Historical FictionΕνα τρένο με προορισμό την Ολλανδία θα γίνει η αίτια για μια γνωριμιά , μια γνωριμιά ικανή να αλλάξει ριζικά τις ζωές δυο τελείως διαφορετικών ανθρώπων . ✠Εκείνος σκληρός στρατηγός των SS αποφασισμένος για τον αφανισμό των Εβραίων ✡Εκείνη Εβραία απ...
