JPB BY ANDREA KISS (SAID TO BE BASED ON TRUE STORY)

Part 4

Jaan punching bag

Part 4

Setiap hari makin tekanan. Di usia 12 tahun hidup penuh dengan cabaran. 12 tahun sudah menjadi isteri. Pelik tapi benar2 menyakitkan hati. Dady pula bukan nya mau kerja lagi. Ada duit terus berjudi, moginum atau hisap syabu. Sy duduk memikir lagi.. Adakah lebih baik sy keluar dari rumah ni atau terus tinggalkan dady? Tapi kesian juga tinggalkan dady seorang diri. Dady mana ada keluarga di sini.. Sy mau lari ke mana pula..?

Tengah hari

Dady baru pulang itupun muka sedang marah. Sy diam tidak bersuara takut nanti kena lagi. Dady hentak kasut dan cuba lempar barang ke arah sy. Entah apa masalah lagi ni

Dady: Kau sudah masak?!
Sy: Sudah. Dady p makanlah
Dady: Nah kan bagus kalau kau awal2 kahwin! Hidup kita pun tidaklah susah macam dulu! Kau dengar sini baik2 jaga suami kau tu! Layan bagus2! Jadi kita pun boleh hidup senang. Si randy tu bagus bah kerjanya..
Sy: hmmm

Dady terus beredar. Hanya itu pesanan yg selalu sy dengar "layan dan jaga suami baik2..". Dady tidak sedarkah sy ni baru meningkat remaja? Baru sekali merasa haid terus2 sy di kahwinkan. Pernahkah dady terfikir lebih bagus bagi sy besar dulu supaya boleh mencari kerja boleh mengubah hidup kita. Tapi kenapa jalan ini yg dady pilihkan utk sy? Kalau sy bersuara pasti di hambat lagi. Sy pun malu di pukul pada usia begini. Jiran-jiran kami pun semuanya sudah tahu pasal hal kami. Jiran menjauh tidak mahu ambil peduli. Tiada siapa mahu berkawan dengan sy lagi. Sy pun mana ada peluang utk berkawan dengan orang. Kehidupan sy hanyalah di dalam rumah ini. Sy sudah menjadi seorang yg pendiam dan malu dengan diri sendiri. Pernah sesekali dengar ejekan dan cerita yg sengaja di bagi dengar bila sy di luar rumah.. 'Anak penagih... kau tengoklah keadaan dia tu..' Ada lagi yg hanya ketawa pura2 merasa lucu padahal sy di hadapan mereka. Ada juga gosip 'kecik2 gatal.. ikut lelaki..' Lelaki itu suami sy. Biarkan sajalah.. Sy sudah lali dengan tomahan semua ni.. Kamu taukah ini bukan pilihan utk sy jadi begini!

Siap makan. dady mandi dan keluar lagi. Dady sudah warning biliknya tidak boleh di masuk lagi. Sy eya2 saja. Dady terus jalan....

Randy pula call satu dua kali saja. Itupun sekejap. Sy bertahan sajalah. Setiap hari sy hanya duduk dalam rumah menunggu malam dan siang. Rancangan TV menjadi hiburan, semua rancanagn sudah arif dari jam berapa ke jam berapa

Malam jam 7

Bunyi kereta alza sedang parking di luar. Sy berlari keluar. Happynya husband datang. Randy keluar membawa barang2 dapur dan sedikit pakaiannya

Randy: syg rindu abg tak?
Sy: hihi.. yaa
Randy: sudah masak?
Sy: sudah
Randy: comelnya syg ni..

Randy makan juga apa yg sy masak. Happynya kalau suami ada depan mata

Randy: jangan suka merajuk aah. malam ni abg tidur di sini
Sy: yaka??? yeyeeee..
Randy: sukanya dia..

Malam

Malam yg dingin dan sangat bahagia bila bersama dengan orang tersayang. Sy hanya dalam pelukan randy. Randy pun tidak mau lepas maklumlah pengantin baru kan.

Malam yg dingin tidur dalam pelukan suami lenanya di buai mimpi2 indah. Sy mula sayangkan randy sebagai suami. Tidak sangka pula lelaki yg dulunya di panggil uncle menjadi suami

Pagi

Dady memang tak balik rumah lah tu. Ada duit memang hilang dari radar susah mau jejak. Hanya sy dan randy di rumah. Sy sedia bangun awal dan sediakan breakfast utk kami. Randy pun bangun. Dia mau bersiap p kerja

Randy: syg buat apa tu?
Sy: buat sarapan.. abg p lah mandi

Randy kunci pintu rapat. Dia angkat sy di tengah2 ruangtamu. Ruangtamu yg penuh memori darah dan tangisan bila sy di pukul. Sy menahan sebak di dada. Mahu menangis utk apa? Tiada apa yg perlu di tangisi ini semua sudah nasib diri di perlakukan begini