JPB BY ANDREA KISS (SAID TO BE BASED ON TRUE STORY)

Part 13

Jaan punching bag

Part 13

Terima kasih utk semua kata-kata sokongan dari readers. Jalan cerita sy ni memang tiada yg happykan? Sorry buat semua yg sedih, marah dan ada juga yg menangis. Hanya dengan coretan pena begini pun kita sudah bersedih apakan lagi diri ini Jaan punching bag 😢. Part ini pun pasti ada yg menangis..

Penghujung bulan ogos adalah hari yg trauma. Berada di bumi pakistan di buli, di pukul oleh keluarga shakid di sana. Tidak semua tempat begini rupa. Mungkin saja sy sudah terpilih utk menjalani kehidupan seperti ini. Paling menyedihkan hati sy sudah di pisahkan dengan anak. Anak yg masih memerlukan kasih seorang ibu. Shanji.. ammi rindukan shanji

3.Sept.2017

Sy masih berada di rumah neraka ini. Sy sedikit boleh gerakkan badan. Boleh berdiri sendiri. Cuma kerja rumah atau memasak semua shakid yg buat. Shakid sebaik2 manusia.. yaa memang sy tahu ini lakonan lagi

Dengan keadaan yg baru sembuh pergerakaan sangat terbatas. Lebam masih ada di bahagian mata, mulut dan hidung. Balutan kepala sudah di buka. Sy kena kuat dan sembuhkan diri. Shakid sudah bersumpah kalau lah sekali ini dia sakiti sy lagi pasti talak jatuh. Janji...

Shakid sweet saja seperti cotton candy. Shakid banyak meluangkan masa bersama sy. Shakid papah bantu setiap kali sy mahu ke tandas. Shakid bilang biar dia mandikan sy. Sy hanya duduk di siram

Suara...??? Sy memang sudah menjadi bisu. Kata-kata mati dengan sendirinya. Shakid terus2 memujuk.. sy tidak bersuara lagi. Sy hanya diam

Shakid: jaan.. mau makan..?

Sy geleng kepala tidak. Keadaan sy semakin kurus mengecil. Shakid usap rambut sy dan manjakan lagi. Sy hanya diam.. senyuman tiada lagi

Shakid risau kenapa sy jadi pendiam sampai tahap begini. Setiap kali shakid keluar dia akan kunci grill luar. Sy biarkan saja tiada sepatah kata lagi. Terasa mulut dan lidah semakin berat utk bicara

Selepas shakid siapkan sy. Shakid akan sediakan makan minum. Selesai semua dia akan keluar ke kedainya. Sy bersendirian di rumah

Sy buka telepon. Install facebook dan log in...

Andrea ada inbox

📩 Hi isha.. info sy perkembangan kamu. Cerita kamu sy akan dahulukan dari cerita yg lain. Kenapa jarang online? Sy kena bagi ko baca setiap part sebelum publish cerita di fb..

Sy terus2 mesej dengan Andrea. Andrea lah orang pertama menjadi kawan biarpun tidak pernah kenal dia siapa. Andrea sudi mendengar tangisan sy dan terus2 membuka mata sy utk terus maju ke depan. Cadangan pelbagai cadangan.. Tapi apa kan daya benda sudah terjadi. Hanya di ceritakan semula utk tatapan semua..

Start dari pagi tu sy chat dengan kak Andrea.. memang terasa beban di hati ada berkurang sedikit. Akhirnya kisah sy sudah tamat di ceritakan dengan Andrea. Sehingga kini sy masih berhubung dengan Andrea dan sy mula berinteraksi dengan readers melalui fake acct sumandak isha. Tapi ada juga beberapa komen negatif yg sy terima. semuanya ok ja. Sy hanya pegang dada membaca komen kamu semua dengan tangisan di sini. Terima kasih. Sy janji akan hilang dari ingatan kamu semua selepas cerita ini tamat. Sy pasti rindukan semua yaa...

Sy cerita habis kisah kami dari pakistan hinggalah sekarang ni. lepas chat andrea sy cepat2 uninstall facebook. Takut kedapatan lagi habislah

Hari berganti hari sy semakin ok. Keadaan makin stabil lagi. Kerinduan pada anak? Tak usah cakaplah.. mana ada ibu yg mahu berpisah dengan anaknya. Siapa bilang perasaan itu best? Adakah semua ni sy mahukan? Sy terlalu banyak berfikir.. berfikir sampai diri tidak terurus lagi. Makan minum sy tidak kisah lagi. Bagaimana mau call ke sana? Shanji belum pandai bercakap. Kalau sy call pun dorang angkat kah?! Tidak. Sy hanya harap shakid tunjuk gambar shanji di pakistan sana. Setiap kali ada gambar setiap kali itulah air mata sy mengalir..