JPB BY ANDREA KISS (SAID TO BE BASED ON TRUE STORY)

Part 11

Jaan Punching bag

Part 11

Terima kasih utk semua sokongan dari readers. Sy sangat terharu sebab ramai yg sayangkan sy di luar sana. Ramai yg ambil berat pasal diri sy. Jangan risau sy masih ok dan baru saja ok. Sy sibuk sekarang ni membina kehidupan yg baru. Seperti yg sy cakap sy tidak akan membuat sebarang laporan polis atau apa2 tindakan. Sy sudah maafkan semua orang di dalam penceritaan ini. Biarlah menjadi iktibar buat kita semua. Kepada ibu2 yg sayangkan anak mereka jangan sesekali tinggalkan anak dengan bapa penagih. Sy tiada pilihan masa tu, apa yg sy ingat cinta mamy hanya sementara. Kepada kamu semua yg ada kehidupan di hari ini jalanilah hidup dengan seindah-indah kehidupan. Kisah "jaan punching bag" tinggal beberapa episode lagi. Sy berterima kasih kepada penulis cerita kakak Andrea, kepada Elli pemenang cover pilihan dan kepada semua readers yg sy sayangi. Terima kasih utk doa kalian dan kata2 semangat...

'Yang baik itu datangnya dari ALLAH, yg jahat itu datangnya dari manusia... Ya Allah.. Ya Rabbi.. maha memberi dan lebih mengetahui..'

Shakid bilang kami akan ke pakistan minggu depan. Tiada apa perlu di fikir.. apa lagi tentang duit. Semua shakid yg atur. Sy hanya ikut. Sekarang ni shakid tidak memukul lagi malah terus memberikan kasih sayang yg melebih-lebih

Shakid: kesian jaan...

Shakid menangis sambil pegang muka sy dan lengan yg penuh dengan lebam. Shakid menitiskan air mata.. Air mata? Apa nilai sebenar air mata? Sy pun terikut menangis sebab teringat tangan yg membelai ini adalah tangan yg hingap pedih di badan. shakid peluk sy penuh kasih

Shakid: jaan abg minta maaf sy tidak mau sakiti jaan lagi. berapa kali pun sy cakap tidak mau sakiti jaan sy tetap terpukul. sebab sy tidak dapat kawal emosi. Jaan jangan benci sy.. Jaan cinta sy yaa...? jaan jangan pergi tinggalkan sy... sy cintakan jaan seorang ja
Sy: hmmm..

Sy hanya diam tanpa suara. Malas mau bercakap lagi. kalau sy bersuara tetap akan terjadi juga. Memukul ni bukannya sekali dua. Sudah berkali-kali. Badan ini sudah ada coraknya sendiri. Luka semalam belum sembuh lagi tapi akan di tambah corak lagi. Air mata yg menitik adakah orang bersimpati?? Orang pun tidak tahu keadaan sy macam mana. Siapa yg boleh tolong budak bodoh macam sy? Sekolah pun tiada.. Apa pengetahuan pun tidak ada. Apa lagi belajar undang-undang negara. Sy hanya percaya apa yg ada depan mata iaitu sy ada dady dan suami. Sy tiada sesiapa lagi

Dari petang tadi sy menunggu shakid pulang. Tiada. Sy call shakid, dia bilang tidak mau balik malam ni. Ada urusan. hmmm

Sy: urusan apa bang?
Shakid: Jaan sy sangat menyesal sebab selalu pukul jaan. Hari ni sy betul2 nampak keadaan badan jaan sangat teruk. Sy menyesal!
sy: abg di mana ni?
shakid: abg tidur di rumah kak niz malam ni. Jangan cari sy malam ni. Sy cuba tenangkan diri. Sy tidak mau sakiti jaan lagi.. hati sy pun sakit
Sy: kenapa begitu..? balik lah sy sudah maafkan abi..
Shakid: tidak jaan. malam ni saja. sy mahu pisah dulu sama jaan.. sy mau rasa tidak dekat sama jaan supaya sy berfikir tidak sakiti jaan
Sy: ok..

Kak niz call sy juga. Dia bilang memang shakid tidur di rumah dorang malam ni. Kak niz bilang muka shakid kecewa betul ni. Kak niz tanyalah apa masalah kami. Sy cerita sedikit ja supaya perkara tidak menjadi besar. Kak niz terkejut juga sebab shakid tampar sy. Sy hanya cerita shakid tampar.. selebihnya biar sy simpan utk memori sendiri. Kak niz tidak sangka perangai shakid begitu rupa. Sebab shakid yg dorang kenal seorang yg baik. Biarpun shakid tegas tapi semuanya bertempat. Memang tidak ada seorang pun percaya shakid orangnya kuat memukul. Kalau sy cakap dia buat begitu begini.. semua itu adalah kesalahan sy. Tiada orang akan percayakan sy...

Selepas kak niz tahu yg shakid pernah tampar sy.. kak niz cuba nasihatkan shakid jangan buat begitu lagi. Shakid cuba berubah sebab dia pun tidak mau menyakiti sy lagi. Haraplah nasihat kak niz tu dia dengar