JPB BY ANDREA KISS (SAID TO BE BASED ON TRUE STORY)

Part 8

Jaan punching bag

Part 8

Terasa kebahagiaan itu baru bermula ♡

Tempoh sebulan lama juga tu. Bolehkah shakid menahan? entahlah.. lelaki ni bilang saja suruh berehat tapi mana tahan tu. Hmmmm. Tapi shakid tahan o. Memang selama sebulan langsung tidak sentuh pun sebab dia tahu kalau sy sakit pasti dia pun risau. Berpuasalah si kawan di bawah tu sebulan.

Seminggu berlalu. Memang dunia aman damai. Tiada sentuhan s*ks. Hanya belaian manja2 dari shakid. Shakid pun tidak berapa memaksa. Minggu kedua dan ketiga pun begitu.. shakid tidak ada meminta2.

Di dalam rumah shakid ajar sy bermacam2 cara mengurus keadaan rumah. Di dapur berguni2 bah tepung. Setiap hari mesti buat roti naan. Inilah makanan rutin mereka. Serbuk kari memang banyak pelbagai jenis. Hari-hari makan kari. Tapi Shakid sediakan juga beras utk sy makan sebab sy tidak biasa makan naan. Setiap hari shakid ajar buat roti.. Berapa kali percubaan membuat naan memang gagal haha. Akhirnya shakid bilang biar dia buat sendiri. Shakid pun suka memasak. Memang dia lah chef dalam rumah ni. Bukan apa kalau sy yg masak memang tidak mengena cita rasanya..

Tempoh berehat ni memang beginilah sy hanya duduk di dalam rumah rumah. Shakid penuh dengan amaran tegas. Shakid bawa sy duduk di sofa. Dengan muka yg tegas. Shakid duduk tangan dua2 bersilang di dada. Kakinya pun duduk bersilang ala2 boss style. Bukan saja muka garang tapi panas baran juga. Sy teringat leher di cekik malam tu. Huhu matailah

Shakid: jaan sy ni suamimu.. kau isteriku. Ingat !!

Lol. Shakid bagi amaran o. Muka garang

Shakid: jaan jangan keluar rumah kalau abg tidak suruh !
Sy: hmm..
Shakid: jangan bagi orang masuk. jaan dalam rumah saja ok?
Sy: ok
Shakid: Jaan mesti bangun awal sebelum abang bangun. masak utk sy.. sediakan pakaian sy. Faham?!
Sy: ya
Shakid: Apa yg kurang jaan cakap abg cukupkan semuanya. Urusan belanja rumah abg yg urus. Apa jaan mau cakap saja!
Sy: ok bang
Shakid: kalau abg jalan pergi kerja jaan mesti salam hantar abg sampai depan pintu. Abg balik dari rumah jaan mesti orang pertama yg sambut abg di pintu salam. Abg sampai rumah duduk jaan mesti bukakan kasut dan stokin abg. Faham?!
Sy: faham..
Shakid: jaan janganlah berkawan sama siapa2. Jaan dalam rumah saja. Kalau ada orang ketuk pintu jangan buka. Biar saja!
Sy: (sy angguk ya saja. Rasa takut)
Shakid: taukah apa jadi kalau jaan ingkar cakap abang?
Sy: (geleng kepala tidak tahu)
Shakid: haha sy bunuh kau ! (muka serius)

Sy telan air liur terasa tekak kembali sakit teringat kena cekik malam tu. Ya Tuhan penderitaanku belum berakhir lagi. Sabarlah wahai hati

Pesanan berbentuk amaran. Bunuh ayat terakhir 😨

Terlalu banyak peraturan di rumah ni. Sy fikir shakid tengah kongkong hidup sy sebenarnya tidak. Inilah adat orang pakistan. Kesemuanya begini. Isteri perlu taat pada suami. Isteri tempatnya di belakang suami. Tidak boleh melawan cakap. Tidak boleh ingkar mesti patuh. Apa urusan rumah memang suami yg bertanggungjawab. Memang semuanya ok shakid belikan sy bermacam2 hadiah termasuklah barang kemas biarpun sy tidak minta. Shakid belikan apa saja asal sy bagitau apa yg sy mahu. Tapi kekurangannya di situ shakid tidak akan memberi duit kecuali tersangat perlu. Yalah isteri hanya di rumah buat apa duit? Barang dapur semua cukup. Barangan diri sendiri pun cukup. Sy terpaksa ikut adat mereka

Shakid: jaan sihat sudah?
Sy: belum
Shakid: jaan makan ubat.. cepat sihat..
Sy: ok
Shakid: abang akan pergi KL esok. Mungkin 3 atau 4 hari di sana. Jaan ok juga di rumah kan?
Sy: yaa
Shakid: jangan keluar rumah! Jangan ke mana-mana tanpa pengetahuanku. Jaan boleh jalan dengan sy saja. Sy bawa kau p mana kau mau jalan. Ok?
Sy: ok

Pagi

Pagi ni shakid akan ke KL. Sy awal bangun macam yg dia arahkan. Sy sediakan breakfast. Siapkan bajunya. Hantar dia di depan pintu salam. Senyuman shakid ada di wajahnya.. Aduii hemsem bah pula dia ni. Gugur jugalah jantung sy tengok muka dia. Biar tua tapi hensem