Talk About Us: Monalisa

Monalisa #1

Chapter 1 

 

"What? Ano na namang kaguluhan ito Arani?" sigaw ko sa telepono. Si Steph? Ang pinsan ko nasa kulungan? Anong biro ito?!!

"Wag na wag mo akong sigawan Monalisa! Mahal ang tenga ko! Si Steph ang may problema. Ewan ko ba sa babaeng iyon kung bakit nandoon yun. Wala na ata ibang magawa sa buhay at nagpakulong nalang." Napasapo ako sa aking noo. Ano na naman ba itong pinasok ni Steph? Kahapon, na hold-up siya sa  divisoria, ngayon naman, nasa kulungan na? Grabe naman Steph. Walang patawad ang mga trip niya. Boring ba masyado ang buhay niya at nagbubulakbol siya ngayon? She wasn't like this! What happened?

"Oh? Ano pa ang hinihintay mo diyan Ari? Go get her!" Isa pa itong si Ari. If Steph is full of fantasies, Aria is full of kaartehan.

"I was there. Umalis lang ako. May epal kasing bwesit na lalaki sa mundong ito na akala mo talaga kasali sa usapan. Nakoo! Na high-blood na naman ako. I.dagdag mo pa ang bwesit na pulis na di nakaka-intindi. Di na ako babalik dun. Not in my entire living, Monalisa. No!" Oh god! What am I going to do with my cousins? They are all my problem!  

"Grabi ka naman Ari. Kaibigan natin ang pinag-uusapan dito. Wag ka namang ganyan. Kasi kung vacant ako ngayon, lumipad na ako papunta doon." Lord! Give me a longer patience.

Narinig ko siyang bumuntong hininga. "My answer will still be a NO. Never. Hindi. Di na ako babalik sa letseng kulungan na iyon baka masira ang mukha ko doon. Mahal ang heels ko. Baka maitapon ko pa sa bwesit na lalaking iyon na akala mo kasali sa usapan. Argh! I hate him!" My gosh. What am I going to do with my friends lord. Wala akong laban kapag ayaw ni Ari. If it's a No, it will never be a Yes for her. I know that and I know di ko na siya mapipilit pa. Napabuntong hininga nalang ako.

"So, who is there to get her?" I asked hopelessly.

Imposibleng si Elyxa, may trabaho iyon. That girl is as busy as bee. Di pwedeng walang magawa. Kung pwede lang magpakasal sila ng laptop niya, nangyari na. She is a traveler blogger and at the same time, mas focus siya sa business naming lima.

Si Louiella naman, panigurado, nagtatago iyon sa ex boyfriend niya o di kaya nasa shop nila kasama ang Papa niya.

We are cousins. And we have business but we have different lives to live by.

"Si Georgina nalang ang pinapunta ko." Simple niyang sagot na ikinalaki naman ng mata ko.

"What? Are you fucking serious Ari? Hindi mag kasundo ang dalawang iyon. What are you doing? Are you even thinking?" Georgina and Steph are two exact opposite in this world. They are like hot and cold. Georgina is gay and he hate the guts of steph so much. Di ko alam. Parang pinanganak lang siyang to hate Steph. Well, he or whatever she is still Arriane's assistant.

"I don't care. Na high-blood na ako doon. Kung may problema sila, sa kanila na iyon. Mag re-referee na lang ako ulit."

Napabuntong hininga nalang ako. Wala na akong maasahan dito.

"Whatever you say ari. Sige na. May trabaho pa ako. Call you later." Napalingon ako sa lalaking akala mo kung sinong gwapo sa paglalakad. His two hands are inside his pocket and biting his lips as her walk like a freaking model. I hate him. Bigtime! The exact definition of an arrogant, bossy and control freak monster. I wonder how did I fell in his trap in the past.

"Okay Mon. Are you going to eat supper with us?"

"Nope. Mag-oovertime ako ngayon. Kayo na ang bahala diyan." 

"Seriously, I don't get you. May sarili naman kayong kompanya ha, bakit kailangan mo pang magtrabaho diyan?" I have my reasons and its serious. 

"You know already Ari. Im gonna hang-up. Bye" Binaba ko na ang tawag para makaiwas pa sa mga posibleng maging tanong niya. 6pm na. Supposed to be, 5 pm lang ang out ko. But I have to work hard for I am so inlove with my job that I couldn't think of losing it. I will win this battle whatever it takes. Even if it means forgetting the past.

 Nakaramdam ako ng tao sa likoran ko at base palang sa amoy, wala ng iba.

"Your boyfriend?" Palihim akong napangiti. Why the sudden? If life is full of shits, dapat damay din siya. If games are his masterpiece, might as well play with him.

Nilingon ko siya at tinaasan ko siya ng kilay. "Why?"

Tinaasan din niya ako ng kilay. "Wala. Nagtatanong lang naman ako. Miss mo na ba siya?"

Sinimangutan ko nalang ang isang to. Kahit kailan, malas talaga siya sa buhay ko.

"Kung sabihin kong Oo, ano ngayon?" unti unti siyang lumapit sa akin. At umaatras naman ako. What is he doing? Mas lumapit pa siya akin. Mas umaatras pa ako... hanggang sa wala na akong maatrasan. Argh! Bigla siyang ngumisi na parang nagtatagumpay siya sa ginawa niya. Naiinis ako. Kahit na sobrang naiinis na ako sa kanya di ko pa din maiwasang puriin ang napakaganda niya mata. Its green.

Idagdag mo pa ang makapal niyang kilay na tila nag dedemand ng kagwapuhan. Litaw na litaw dito ang pagiging half-blood brazilian niya. Tapos yung manipis niyang labi na ang sarap halikan. Napakagat labi ako. What the hell I was thinking back there? 

Malutong na mura ang binitiwan ko sa isip ko.

"You are not a very good liar, Monalisa." Napahinto ako sa paghinga nang marealize kong sobrang lapit na ng mukha niya sa mukha ko. Two inches? 1.5 inches? Hindi ko pa magawang umiwas sa mga mata niya. Its like I was possessed to stare in his green eyes.

"Knowing you, You can't have a boyfriend. Boys will never ever get attracted to you.  Why? Because you are selfish and you are not even capable of loving others except yourself!" sampal sa buong pagkatao ko ang sinabi niya. Iniwan niya akong napakanganga.

My knees are shaking. Sa kanya pa talaga nanggaling ang mga salitang iyon? Walang hiya niya.

Huminga ako ng malalim. I was holding my breath back there. At sa isang iglap, agad nagsituluan ang mga luha ko. Napasinghot ako at saka tumalikod. Pinunasan ko ang mga luha ko. Napailing ako. Nagpaapekto na naman ako sa kanya.

Walang hiya siya. So? Ako pa selfish? Ako na ngayon ang di marunong magmahal? Bakit? Nagmahal na ba siya? Wala siyang alam. Kung sana di ako nagpadala doon, di sana ako magiging ganito ngayon.

Wala siyang ibang ginawa sa buhay ko kundi saktan ako at insultuhin sa lahat ng bagay na ginagawa ko. Lagi nalang siyang tama. Naiinis ako at nasasaktan.

Kahit kailan, di mawawala ang pagka-muhi ko sa kanya. I need to fight. Di dapat ako magpakita ng kahit anong bakas ng kahinaan sa harap niya. I am not affected. No! not anymore. Di pwedeng matalo na naman ako sa labang ito. One defeat is enough.