Kumalabog ang aking puso sa kabila ng pagkakaayos ng aking pagkakaupo sa loob ng helicopter, even Tita liezel is now sitting pretty. Daddy was the last one to enter.
"Are you ok?" Daddy ask me while squeezing my left hand.
I want to say no, I'm not...Hindi ko gustong iwanan si Alec, ang akin na ngayong asawa. But the situation is holding be back, I need to help my family.
May sinabi ang piloto na hindi ko naman inintindi pero alam kong that's the cue na ano mang segundo ay handa na ang aming helicopter para lisanin ang lugar.
"Maria! Maria!" Despite of the loud sound of the moving rotors I heard Alec's voice, calling my name.
He's crying...begging.
Hindi ko na napigilan ang mga luha ko sa pagtulo. Tanaw tanaw ko siya na pinipilit na makalapit sa amin ang kaso ay kaagad siyang hinarang ng mga tauhan ni Daddy.
"Maria! Please...no! Don't leave me!" Pagmamakaawa na sigaw niya.
Because of desperation he even punches one of Dad's men. Nagkagulo sila duon lalo na ng dumating na ang mga pinsan ni Alec, they we're all clueless at first, hindi alam ang nangyayari pero kaagad ding tumulong para sa kanilang pinsan.
"Shit" Daddy cursed, halatang halata ang pamomorblema sa kanyang mukha. I even saw guilt.
When the helicopter slowly leaving the ground. My heart skipped a bit na para bang tumigil ito sa pagtibok. Ipinikit ko na lamang ang aking mga mata. I know, I messed things up...I messed everything.
We spent almost 2 days in Cebu before we travel to US. Every move was at it's high safety. Pinapahanap kami ni Alec, I guess everyone knew what happend. I log out to all my social media account. There's no time for that. My focus is on our travel.
"Alec is..." hindi madugtungan ni Tita liezel ang kanyang gustong sabihin na para bang walang tamang salita ang makakapagpaliwanag duon.
"One hell out of billionaire" yun na lamang ang nasabi niya.
Nagiwas ako ng tingin. Pinagmasdan ko kung paano unti unting lumulutang ang gulong ng eroplano palayo sa lupa ng Pilipinas. My heart is stripping, breaking for every inch added to our height.
I hope Alec would forgive me soon, but I'm not expecting him to forget every awful moves I made.
"You grew up so well, Brenda" Lola said.
"I heard you messed up with the Herrer...hindi mo kilala ang pamilyang binangga mo Brenda, hindi ka nagiisip" bungad kaagad niya sa akin. Hindi pa siya nakuntento at sinundan pa niya ako.
I rolled my eyes in nth time. "Ask Dad...Lola" sambit na utos ko sa kanya, malumanay pero may laman.
Dad and Tita liezel went straight to visit Tita liezels family in the other side, I don't know where and I don't care.
"Brianna would be so disappointed at you" matigas at madiing sabi niya sa akin while looking straight to my eyes.
May malaking kung anong bagay ang bumara sa aking lalamunan. She still blame me for what happen. Sinisisi pa din ako ni Lola kung bakit nawala si Mommy at si Brandon.
2 days akong nagstay sa bahay ni Lola bago ako sinundo ni Daddy para lumipat sa magigi naming bagong bahay.
"If you would let me, I want Brenda with me, here...so that I can look after her. Hindi tama ang paglaki niya Arthur" Lola said.
BINABASA MO ANG
Too Young to be Married (Hard Fall Series#3)
Romance"Walang mangyayaring kasalan!" Asik sa akin ni alec. Napairap ako sa kawalan at kaagad na padabog na tumayo sa sofa na kinauupuan ko. "I want to be your wife..." paglalambing ko sa kanya dahil baka sakaling madaan ko siya sa ganuong usapan. "You jus...
