The President's Lost Daughter

Chapter 51

A/N:I'm back.Thanks God dahil ok na ako.Salamat kay @SoldierMace.May story din po sya at maganda, about love.Siguradong worth it ang pagbabasa ninyo dahil relatable ang dating ng kanya.Ambait mo rin pala.Ahaha. ^___^
Na-miss ko sina Zach at Clarisse.Salamat sa mga nagbabasa.Kayo ang isa sa dahilan kung bakit tinutuloy ko pa rin itong isulat.Huhu.Lovelots readers.Love you all.

       
            CHAPTER 51

"Buti naman at nakabalik ka na.Na-miss ka namin nang sobra",ani ni Mykie at niyakap ang kapatid.

Iginiya ni Clarisse ang paningin sa loob ng bahay.Walang pinagbago dahil ang nakikita niya ay ang iniwanan niyang tahanan.
Niyakap na rin sya ni Jana.

Natigil lang sya nang mapansin ang isang binata na nasa harapan niya at naghihintay na lapitan niya.
Ito na mismo ang lumapit sa kanya at iniabot ang isang bungkos ng bulaklak.

"Ehem..Ehemm..",kunwaring umuubo si Mykie.

"I.Miss.You.So.Much",sabi nito at iniaabot sa kanya ang bulaklak.
Tiningnan lang niya ang bulaklak.

Kinuha niya ito at nginitian.

"I didnt tell you to miss me so why did you?",pa-english na tanong nito.

Bumuntong-hininga si Keith pagkarinig sa sagot nito.

"But my mind is keep on thinking of you.It's just a sign that I really miss you".

"Ahnmm..Excuse me? Why dont we take a sit first and talk about it?",mungkahi ni Mykie na ginawa naman nila.

Nauna na sina Jana at Clarisse na umupo pero nahuli sina Mykie at Keith.

"May pag-asa ka ba sa kapatid ko?"

"I wont give up.I'll prove her that I deserve to be hers",sagot ni Keith.

"How's living in London for three years?",tanong ni Jana kay Clarisse na nakapatong ang dalawang siko sa mesa.

"Well,everything's great.I thought from the first that everything will be difficult.And then,I realized it would be easy if you'll think it's easy",seryoso niyang sagot.

"Hindi kita nakilala.Nagbago ka na talaga",dugtong naman ni Mykie.

"I didn't.Isa pa,'di ba ito naman ang gusto ninyo?Ni daddy? Na turuan ko ang sarili kong tumayo sa sariling mga paa.Oo nga pala,where is he?"

Nagkatinginan ang dalawang magkapatid.Napatingin na rin sila kay Keith na kanina pa tahimik na nakikinig.

Nagkibit-balikat silang dalawa.

"Only one word to describe dad's responsibility 'busy' ",sagot ni Mykie.

Nalungkot pero hindi ipinahalata ni Clarisse ang pagkalungkot sa kanyang mukha.

"Clarisse? You want to eat?"tanong ni Jana.

"No.I'm full.Excuse me",tumayo na sya sa pagkakaupo.Balak na niyang iwan ang mga ito nang magsalita si Jana.

"Clarisse,hindi mo man lang ba i-we-welcome ang bisita mo? I mean manliligaw?"

Binalingan niya si Keith at ang hawak na bulaklak.
Walang emosyon ang kanyang mukha at kung titingnan mo sya,para syang galit na wala sa mood.

"Can we talk? Follow me",ani ni Clarisse.

Napatingin si Keith kay Mykie.Nagkibit-balikat lang din ito na parang sinasabing wala syang ideya kung ano ang pag-uusapan ng dalawa.
Sinenyasan naman sya ni Jana na sundan na lang ang umaakyat na si Clarisse.

Bumuntong-hininga muna sya saka sinundan ang mga hakbang ng dalaga.

"How could she act like that?",nagtatakang tanong ni Jana.

"Anong ganyan? The way she speak? Walk? and dress?"

"Nevermind.Sana lang hindi lumaki ang ulo niya dahil lang sa anak sya ni daddy.About Keith nga pala,do you think na sasagutin sya ni Clarisse?"

"Why not? We dont even know,right?Bakit ba? Anong problema sa kanya?"

"Nothing.Ang labo mo namang kausap.Dyan ka na nga",nainis na ipinadyak ni Jana ang mga paa at iniwan si Mykie.
Nagtataka namang napakamot sa batok si Mykie.

"Ang lalabo talagang kausap ng mga babae.Nagtatanong lang naman ako,sinabihan agad na malabo? Sya nga 'tong malabo eh.Tch",tatawa-tawa niyang kausap sa sarili.

*****

Itsinek niya ang maleta kung nasa loob na ng kanyang kuwarto at nang makitang nakalapag na sa kanyang kama,inihagis niya ang bulaklak sa kama at lumabas.
Alam niyang nakasunod sa kanya si Keith kaya dumiretso sya sa terrace kung saan may dalawang upuan at isang mesa ang naroroon.
Sa magkabilang gilid ay ang nagagandahang mga bulaklak at halaman.
Umupo sya sa upuan kaya umupo rin ang binata.
Tiningnan niya ito sa mata at tinitigan.

"Are you really serious?",simulang tanong niya.

Napaubo si Keith bago sumagot.

"Yes,I am."

"But why me?"

"Because I love you.Noong una pa lang kitang nakita sa grocery store at nalaglag yung chocolate,na-fall na ako sa'yo.Hindi ko nga alam kung saan nanggaling ang pagtawag ko sa'yong ms.Angel.Kathryn,I mean---"

"Don't you dare to call me that way.I.am.Clarisse Leigh Eroa.Is it clear?"

"I'm sorry.Hindi ko sinasadya",tiningnan niya ulit ang dalaga.

Napakaseryoso ng mukha nito.Bakit pa sya nagbago kung ganito rin pala ang kalalabasan.Parang ibang tao ang kasama niya at hindi ang dati niyang nakilala.

"Your innocent face and sweet smiles that could melt every man's heart.I miss the old you".

"Hahaha."

"Bakit ka tumatawa? I'm serious."

Sumeryoso na naman ang mukha niya at inilapit ang mukha nito sa kanya.

"Keith,remember this,"she whispered in a seductive soft voice.

"Don't let an innocent face fool you.You don't know if she's an angel or a demon that you won't wish to see".

Nanindig ang mga balahibo niya na unang nangyari sa kanya.
Ibang tao na nga ang kaharap niya.Hindi na si Kathryn.
Tumayo sya at pinagpagan ang suot.

"Kung may mahal ka,ipaglaban mo.Patunayan mo.Don't be a coward like him",nadulas sya sa parteng yun.

"Who is he? him?",napatayo na rin si Keith.

"Clarisse,who is he?"

"Wala.He's nothing.I want to rest now",sabi niya at ihahakbang na sana ang mga paa sa pinto ng kanyang kuwarto nang biglang hawakan ni Keith ang kanyang kamay at hindi sya binitawan.

"What are you doing?"

Niyakap niya si Clarisse at isinandal sa dibdib niya.Marahan ang pagsandal niya sa ulo nito at natigil lang sya nang ilayo ng dalaga ang sarili sa kanya.

"You're still not my boyfriend so stop acting like you are".

"Inamin mo rin na may chance ako".

Tinaasan lang sya ng kilay nito at nagmamadaling pumasok sa kanyang kuwarto.

"Yes!",nagtatalong kausap niya sa sarili nang mapag-isa.Nakagawa na rin sya ng moves.

"Kahit masungit ka na,hindi pa rin ako magsasawang patunayan na mahal kita.Kahit pa nagbago ka na",he whispered at himself.