Normalde sigara kullanmasam da şu an ard arda içtiğim sekizinci sigaramı yakıyordum. Her şey karmakarışıktı.
Tuğsem ve Yektanın arasını yapmalıydım.
Biliyorum saçmalık gibi geliyordu kulağa ama Tuğsemin mutluluğu için kendimi, duygularımı hiçe sayabilirdim. Tek amacım mutlu olmasıydı.
Diğer yanda kız kardeşimi çok boşlamıştım. Sinirlenmekte haklıydı. Gözüm onun üzgünlüğünü fark edemeyecek kadar körleşmişti. Zihnim allak bullaktı.
Sigarayı dudaklarım arasına götürürken diğer yandan dolmuş gözlerime ağlamaması için sinyaller yolluyordum. Ağlamanın ne yeri ne zamanıydı. Sigarayı içime çektim ve titrekçe dışarı verdim.
"Tuna..." alışkın olduğum sese yöneldi başım. Tuğsem kızarmış gözlerle bana şaşkınca bakarken bankta kenara kayıp ona yer verdim. "Sen... Sigara mı kullanıyordun?"
"Aslında hayır. Ama bugün içesim geldi işte." dedim ve zehri ciğerlerime tekrar yolladım.
"Yekta yüzünden, öyle değil mi?" dedi titrek bir sesle. Başımı iki yana salladım.
"Yekta umurumda değil."
"O zaman benim yüzümden." bu sefer sessiz kalarak cevabımı verdim. "Be-ben çok özür dilerim."
"Gerek yok." dedim sessizce. Sesli konuşsam ağlayacakmış gibi hissediyordum.
"Gerek var!" diye yükseldi sesi. "Çok canını acıttım senin. Omzunda o şerefsiz yüzünden ağladım. Beni... sevdiğini bile bile..." elleriyle yüzünü ovuşturdu. Bense tükenmiş sigarayı çöp kutusuna fırlattım ve cebimden paketi çıkarıp bir tane daha yaktım.
"Ben bunları göze alarak kabul ettim. Kendini suçlamayı kes."
"Galiba dediği gibi orospunun tekiyim." dedikleri kulaklarımda tekrar tekrar çınladı. Ardından engel olamadığım bir sinir dalgasıyla ayağa kalktım.
"Sana o ifadeyi mi kullandı?"
"Hayır. Ben öyle anladım. Abartırım bilirsin." şüpheyle gözlerimi kıstım.
"Öyle olsun bakalım."
__
