18 : Kahilingan

36.1K 914 9
                                    


Kahilingan

The only surgeon on duty I know is Dr. Romualdo.

Kasama ko ngayon sina tita at tito na parehong kinakabahan. They are patiently waiting outside the operating room.

Seeing him covered with blood makes my heart cry. Ayokong nakikita siyang ganito. Knowing this man, konting masakit lang sa kanya, sobrang OA na niya.

If only I could bring back time and turn the world back to its rightful place, I would do it.

I cannot even do something. All I did was to see him blood shot unconscious in OR bed fighting for his life.

Masyadong malakas ang pagkakabunggo kay Raven dahil mabilis ang kanyang pagmamaneho.

Isang Fortuner white ang kanyang nakabungguan. The driver was okay, sugat lang ang kanyang natamo but Raven is in a critical condition now.

Pakiramdam ko tuloy kasalanan ko ang lahat. Kung hindi sana ako umalis ng bahay, hindi niya ako susundan. Hindi siya magmamaneho ng lasing.

" Doktora Torez. We have to proceed to the surgery" Wika sa akin ng head surgeon.

I nodded

Ilang oras din ang nakakalipas bago matapos ang operasyon.

" Doktora Torez, the operation has been a success but I'm afraid the patient would have some short term memory loss because of the strong impact of the accident. I cannot tell when will his memory come back but one thing's for sure, babalik at babalik ang kanyang memorya. We just have to wait for it" Wika sa akin ni Doctor Romualdo na ikinaiyak ko.

Pinunasan ko muna ang aking luha bagon kami magkasabay na lumabas ng OR ni doktor Romualdez

" How's my son doctor?" Tanong agad ni tita sa doktor ng makalabas na kami ng Operating room. He said the same thing he told me inside the operating room.

" Sorry po tita, tito" I failed.

I failed

Ni hindi ko magawang tignan sina tita. I cannot see their cries.

" It's okay Jordan. Hindi mo kasalanan. The important thing is that we still have him." Nagyakapan kami ni tita habang si tito naman ay kinakausap pa ang doktor.

I never left his side. Hinintay ko hanggang sa gumising siya.

Halos dalawang araw din itinagal at hindi parin gumigising si Raven.

" Huy Boss. Hindi ka pa ba gigising diyan. Miss na kita Boss" Saad ko kay Raven habang hawak hawak ko ang kanyang kamay.

" Huwag mo namang seryosohin ang pagtulog mo, Boss." Gising ko sa kanya ngunit wala parin.

It's just when I thought I wouldn't see him open his eyes now when he suddenly moved his finger.

Ilang sandali pa ng sa wakas ay buksan na ni Raven ang kanyang mga mata.

" Boss" I whispered.

Tila isang mapagtanong na mata ang naging tugon niya sa akin. He was eyeing me the whole time, looking at me intently. He was like comprehending every me.

" Why are you crying, Miss?" His voice made me cry even more. Pinunasan ko muna ang aking luha bago ko muling ibinaling sa kanya ang aking mga mata.

" I'm just happy you are awake, Raven" Wika ko sa kanya. I pressed the buzzer to notify the nurses that the patient has been awake. Agad namang pumasok ang doktor at dalawa sa mga nurses on duty.

His Fake Fidelity (Completed) [R-18]Where stories live. Discover now