34 : Takbuhan

45K 1K 41
                                    


Takbuhan

" I guess the heart will always remember what the mind doesn't" Kumuha ako ng isang baso ng wine na isineserve ng isa sa mga waiter ng kasal. Ang ganda ng kasal, no wonder, it was well prepared and planned. Halata mong planado ang lahat dahil malinis ang simula hanggang sa evening party ng kasal.

" Yeah, I guess so, but I believe that even though the heart completely remembers what the mind doesn't, if circumstances says no, then it's a no." Wika ko habang napako ang tingin ko sa isang babaeng kasama ang lalaking isinisigaw ng puso ko.

Nakangiti ito, kabaliktaran ng umiiyak kong puso.

" I'm Charmaigne by the way" Saglit akong napatingin sa babaeng kanina ko pa kausap.

" You mean Charmaigne Dominique Montero? Oh my god, kayo po pala ma'am. Kamusta na po ang pakiramdam niyo?" Shocked consumed me the moment I finally was able to see her clearly. Kinain na kase ng gabi ang liwanag kaya medyo madilim na rin sa bandang kinatatayuan ko. Naging pasyente ko rin noon si Mrs. Montero. She's already on her forty's I shall say but she still looks dashing.

" Yes my dear. Yours truly. My husband will be here in a few minutes and I'm afraid we won't be able to talk that long. Mukhang may malalim kang iniisip. I just want to tell you something" She told me all of a sudden.

" Ano po 'yon?" Nakakunot noo kong tinignan siya.

" That living a life without the man you love will be lifeless. That what you think now will absolutely be the opposite of the reality, sweetheart. And no matter how tough life has to offer, you have to stick with one thing." And both of us were distracted by the man walking infront of us.

Ngayon ko lang napansin na dumalo pala ng kasal ang mag-asawang Montero.

" You don't use your heart when you fall in love, darling. It's actually your mind and your spirit that falls in love. I'm sorry I need to leave. My husband is a little bit strict you see" Nakangiti niyang saad sa akin.

Nagpasalamat ako sa kanila at sabay paalam na rin.

Halatang halata ko ang pagmamahal sa mga mata ni Mr. Montero sa kaniyang asawa. Simula pagkabata ko, naniniwala na akong may taong itinakda para sa 'yo.

Naniwala ako noon na si Raven iyun.

Pero hindi pala.

Mula sa pagkakatayo ko, tanaw na tanaw ko ang paggalaw ng dagat dahil sa hangin. At ramdam ko rin ang malamig na simoy nito.

Naglakad ako palapit at tuluyang napaupo.

Siguro nga kailangan ko na ring matutong umibig ng iba.

Pagod na rin akong lumaban.

" You don't use your heart when you fall in love, darling. It's actually your mind and your spirit that falls in love."

But what is love when the spirit is dying because of pain.

And the mind is shouting for freedom.

Freedom from pain. Freedom from all that hurts.

What have I done to deserve this?

A man sat beside me.

His heavy breathing was all I can hear the moment he moved closer to me.

" Kamusta?" Panimula kong tanong habang nakatutok parin ang aking mga mata sa kalayuan ng dagat.

Naramdaman ko ang paghawak ni Raven sa aking kamay at dahan dahan nitong itinapat sa kanyang puso.

Laking gulat ko na lang ng maramdaman ko ang lakas ng pintig ng kanyang puso.

His Fake Fidelity (Completed) [R-18]Where stories live. Discover now