Yaklaşık 5 dakikadır karşımda oturmuş tek kelime etmeden bana bakıyordu. Tuhaf hissetmeye başladım ve belki konuştururum diye lafa girdim.
"Belki bana biraz kendinden bahsetmek istersin ya da istersen önce ben biraz konuşayım?"
Kız konuşmamakta ısrarcı gibi görünüyordu ve söylediklerime hiçbir tepki vermeden öylece bana bakıyordu. Sorunu neydi çok merak ediyordum ama konuşmadığı sürece anlayamazdım. Yapacak bir şey yok dercesine gülümseyerek başımı yana eğdim ve ben de ona bakmaya başladım.
Bir süre sonra sıkıldım ve çaktırmamaya çalışarak -nasıl çaktırmayacaksam gözleri üzerimdeydi- saatime bakıp seansın bitmesine ne kadar kaldı diye kontrol ettim. Yaklaşık 3 dakika vardı. Seansın süresi dolduğunda gitmek zorunda kalacaktı ve belki giderken bir şeyler söylerdi. Artık ona bakmayı kesmiştim zamanın geçmesini bekliyordum.
Süre dolduğunda çalan zil sesiyle irkildim ve kıza bakarak gülümsemeye başladım. Kızın kalma niyeti yok gibiydi.
"Evet maalesef bize ayrılan sürenin sonuna geldik. Sanırım ilk defa bir psikologa geliyorsun ya da bu tarz ortamları sevmiyor olabilirsin. Ama sorun değil konuşmak istediğin zaman burada olduğumu bil."
Kız yine bir şey söylememişti. Tamam anlıyorum kendi içinde bir şeyler yaşıyor ya da iletişim kurmakta zorluk çekiyor olabilirdi ama bu kadarı bana rahatsız edici gelmişti. En sonunda gözlerini benden ayırdı ve ayağa kalktı. Saçlarını eliyle arkaya attı ve sakince odadan çıktı. Hayatımın en boş 30 dakikasını yaşamışım gibi hissediyordum. Neyse ki gün bitmişti.
Eve gitmek için hazırlanırken kapalı olan telefonumu açtım. Ece 3 kere aramıştı ve şu an bana küfürler ettiğini hissedebiliyordum resmen kulağıma geliyordu. Tam bunları düşünürken telefonum tekrar çaldı.
"Alo"
"Telefonun neden kapalıydı?"
"Seans sırasında kapattığımı biliyorsun Ece."
"Neyse ya yemek yaptım bana gelsene."
"Bilmiyorum pek yemek yiyesim yok."
"Ne yapmak istersen yapabiliriz."
"Uyumak istiyorum."
"Uyuruz."
"Açıkçası üşeniyorum eve gitsem daha iyi olur."
"Hadi ama özlüyorum bak küserim gerçekten."
"Peki tamam geliyorum." dedim ve yola koyuldum. 10 dakika içinde Ece'nin evine varmıştım. Kapıyı çaldım ama açmadı. Ben de bendeki anahtarla kapıyı açıp içeri girdim. Salona geçtim orda yoktu. Sonra yatak odasına yöneldim ve odanın kapısını açtım. Yatakta gecelikleriyle uzanıyordu. "Hoş geldin sevgilim." dedi çekici olmaya çalışarak. Ece benim kız arkadaşımdı ve gayet güzel bir kızdı.
Onu ilk tanıdığım zamanlarda aşık olduğumu sanıyordum ve güzellğinden etkilenmiştim. Çıkmaya başladıktan ve onu yavaş yavaş tanıdıktan sonra gözüme güzelliği görünmedi. Deli gibi bir aşk yaşamıyorduk ve pek de mutlu olduğum söylenemezdi ama ayrılmayı da hiç düşünmemiştim. Bir süre sonra alışkanlık olmuştu.
"Hmm beni böyle mi karşılıyorsun artık."
"Evet hoşuna gitmedi mi?"
"Gitmediğini söylemedim."
Pek uzatmaya gerek yoktu istediği şey belliydi ve ben de ona hayır demeyecektim. Beni özlediğini hissedebiliyordum. Bir şey söylemeden yatağa yanına gittim ve onu öpmeye başladım. Öpücüklerime karşılık verirken elleri boş durmuyor vücudumda geziniyordu. Artık her yerimizi ezbere biliyorduk. Daha sonra çok fazla bir şey yapamayacağımı düşünerek kendimi ona teslim ettim. Sonunda ikimiz de tatmin olmuştuk. Nefes nefese yanıma uzandı. Elimi tuttu ve bana sokuldu.
"Uyuyacak mısın yoksa duşa girelim mi?"
"Uyusam iyi olur canım."
"O zaman ben duşa giriyorum." dedi ve dudaklarıma bir öpücük kondurup kalktı. Bir şey demeye gerek duymadan kendimi uykuya hazırladım. O anda sebepsizce aklıma yeni hastam geldi. Madem konuşmayacaksa neden geldi diye düşündüm ama belki de zor zamanlardan geçiyordur ve aile zoruyla gelmiştir. Konuşmadan bilemezdim ama bunu düşünmeyecektim. Bugüne kadar hiçbir hastamı dışarıdaki hayatıma taşıyıp düşünmemiştim. Büyük ihtimalle de bir daha gelmez diye düşündüm. Bir dakika. Düşünmeyecektim. Biraz geçtikten sonra kendimi uykuya teslim ettim.
