Kahvelerimizi alıp salona geçtim. Annem telefonuna dalmış bir şeyler izliyordu. Ben de telefonumla ilgilenmeye başladım. Ve o an aklıma bi şey geldi. Telefonu kilitleyip masaya bıraktım ve hiç düşünmeden konuşmaya girdim.
"Anne seninle bi şey konuşmam gerek"
"Dinliyorum"
"Aslında bunu söylemek benim için çok zor nasıl başlayacağımı bilmiyorum". Başlayacak bir şey yoktu ki. Uzun bir konu değildi. Söyleyip kurtulacaktım işte. İki kelime. En fazla üç.
"Neymiş merak ettim korkutma da söyle"
"Anne"
"Evet."
"Şey"
"Yatacağım bak hadi."
"Ben kadınlardan hoşlanıyorum."
"Anlamadım."
"Kadınlardan hoşlanıyorum."
"Yani evet. Anlamadım."
"Erkeklere ilgi duymuyorum anne."
"Bu ne demek şimdi benimle dalga mı geçiyorsun akşam akşam sinirlendirme beni. "
"Ya bir sakin olur musun?"
"Olamam ya karşıma geçip ettiğin lafa bak utanmadan söylüyor bir de"
"Bu ne demek şimdi ya"
"Ne duyduysan o demek"
"Ya sen benim annemsin. Ne demek utanmadan söylüyor tabii sana söyleyeceğim. Hem neden utanayım ki"
"Allahım yardım et. Kızım senin ağzından çıkanı kulakların duymuyor galiba"
"Duyuyor anne. Gayet net duyuyor"
"O zaman sen aklını yedin"
"Anne ben sana bunu beni yargıla diye söylemedim. İsteseydim ölene kadar saklayabilirdim ve beni olmadığım biri gibi tanıyabilirdin. Ama sen benim annemsin. Ben senden böyle bir şeyi saklamak istemedim. Ben kendimi bildim bileli erkeklere ilgi duymuyorum. Böyleyim ve şu anlık zorluk çekmiyorum. Sen beni kabul etsen de etmesen de durum bu. Yapabileceğim hiçbir şey yok."
"Sen bu kadar netsin yani"
"Aynen öyle"
"Ne diyeceğimi bilmiyorum"
"Bir şey demene gerek yok. Seni de anlıyorum ben. İlk defa böyle bir şeyle karşılaşıyorsun. Ama bence sen beni seviyorsun yani her anne çocuğunu sever. Bu da şu an sevgiden bir şey götürmedi eminim"
"Suyu uzatır mısın"
Dediğini yaptım. Suyu yudum yudum yavaşça içti. Sonra derin bir iç çekti.
"Bir şey söylemeyecek misin"
"Yatıyorum ben"
"İyi ben evime gidiyorum"
"Otur oturduğun yerde ne evi bu saatte"
Bu söylediği iyi bir şeydi. Fazla naz yapmadan yatağıma gittim. Bu akşam zordu benim için. Ama yarın da zor olacaktı. Gördüğüm kadarıyla yakın zamanda kabullenecekti. Düşüncelerimi bölen telefonun mesaj bildirim sesiyle birlikte kafamda o güzel yüzün belirmesi bir oldu. Sonra kendimi sakinleştirmeye çalıştım gelen her mesaj ondan olmak zorunda değildi. Telefonumu alıp baktım. Ama oydu. Ellerim titreyerek mesajı açtım.
-🚫Bu mesaj silindi
Hiç düşünmeden hızlı hızlı yazmaya başladım.
-Bu neydi şimdi
-Pek de önemli değildi boşver
-Hadi ama meraklandırma
Yaklaşık yarım saat cevap vermesini bekledim ama vermedi. Israr etmek istedim ama bu tarz şeyleri kaldırabilecek psikolojik duruma sahip değildi. Nasıl istiyorsa öyle davranmasına izin vermeliydim. Gözlerim iyice ağırlaşmaya başlamıştı. Zor bir akşam geçirmiştim o yüzden daha fazla direnmedim ve kendimi uykunun tatlı kollarına bıraktım.
Evet biraz kısa bir bölüm oldu ama telafisini edeceğimi düşünüyorum. Kısa bir ara vermiştim ve o süre boyunca beni mutlu eden mesajlar aldım. Herkese çok teşekkür ederim.♥️🌈
