Στην θεωρία του τιποτα όλα έχουν σημασία, τι θα είχε συμβεί αν δεν είχες γεννηθεί; ποιος θα ήταν περισσότερο χαρούμενος; ποιος θα στερούνταν κάτι από την έλλειψη της παρουσίας σου; ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός; θα μπορούσες να νιώσεις οποιαδήποτε α...
Σβήνοντας το παρελθόν ίσως σβήνεις το μέλλον - 12 Ιανουαρίου
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
ΕΚΕΊΝΗ Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ ξεκίνησε πιο στραβά από όλο τον προηγούμενο χρόνο. Η Αννι ήταν άρρωστη και η μητέρα έπρεπε να μείνει σπίτι ενώ έξω από το σπίτι γινόταν ένας χαλασμός κυρίου « Είμαι σίγουρη πως μπορείς να καλέσεις την φίλη σου να σε πάει σήμερα » πρότεινε με μια υπερβολικη απλότητα η μητέρα της ενώ ετοίμαζε κάτι στην Αννι « Δεν είναι φίλη μου » απάντησε έχοντας μια ελπίδα πως ακόμη και εκείνη την στιγμη η μητέρα της θα το σκεφτόταν. Η μητέρα της ανασηκωσε τα φρύδια της και κούνησε με έναν τρόπο το χέρι της που δήλωνε πως η συζήτηση σύντομα θα τελειωνε για το καλό όλων « Δεν θα το αναλύσω τώρα η αδερφή σου καίγεται στον πυρετό και εσύ δεν μπορείς να πας στο σχολείο, αλλά παιδιά περπατάνε χιλιόμετρα για να πάνε στο σχολείο » η Βαλερια στάθηκε για λίγο « Είπα εγώ ότι δεν θέλω να πάω στο σχολείο; » αυτή η ασυνεννοησία έκανε την μητέρα της να γυρίσει αλλού « Ωραία τότε δεν πάω » δηλωσε προκειμένου να της τραβήξει έστω και στο ελάχιστο την προσοχή, δεν το εννοούσε, αλλά στην τελική την βόλευε να γλιτώσει ένα κάρο μαθήματα « Και εγώ δεν θα δικαιολογήσω τις απουσίες σου »
Η Βαλερια ήξερε ότι η Λουίζα εκείνη την Παρασκευή είχε κάνει κοπάνα και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ζητούσε από τον Ντάνι να κάνει την εμφάνιση του σαν καλός ιππότης μπροστά στο σπίτι κρατώντας μια ομπρέλα. « Χωρίς παρεξήγηση δεν με νοιάζει η Αννι τώρα και ούτε τα παιδάκια στην Αφρική, αν θες τόσο πολύ να γίνεσαι αλτρουιστρια στείλε κάναν λογαριασμό να χτίσουν σχολείο εντάξει; Και συμπληρωματικά να πάει να γαμηθει το σχολείο δεν ήταν στα σχέδια μου ουτω σι άλλος να σπουδάσω » αυτό ήταν επίσης ψέμα ήθελε πολύ να σπουδάσει και να πάρει τα βουνά και πριν συμβεί αυτό να ανατινάξει το σύμπαν, αυτό όμως ήταν άλλη ιστορία « Πρόσεχε το στόμα σου » η Βαλερια έβαλε τα γέλια ακουμπωντας στον πάγκο « Δεν σε πείραξε τίποτα άλλο; Μου δίνεις προσοχή όταν μιλάω;» και μετά από αυτό ακολούθησε μια παύση που της προκάλεσε απόγνωση « Όταν γίνεις μητέρα θα καταλάβεις » κάπως έτσι τελειώνει κάθε κουβέντα και η Βαλερια στράβωσε τα χείλη της περισσότερο από απογοήτευση και όχι από ειρωνεία.
