The Theory Of Nothing

Κεφάλαιο 27ο

Το άθροισμα των επιλογών
- 8 Φεβρουαρίου

ΜΌΝΟ ΟΤΑΝ ΉΤΑΝ Η ώρα του διαγωνίσματος για τις προόδους ο Γκρέγκορι μπόρεσε να δει την Βαλερια, έκατσαν σε κοντινά θρανία είχαν περάσει την Κυριακή μιλώντας στο τηλέφωνο για ασκήσεις, μουσικά συγκροτήματα και πράγματα που σιχενονταν - σαν την άνοιξη. Η Βαλερια περισσότερο γιατί εκείνη είχε αλλεργίες ενώ εκείνος δεν είχε κάποιο ενδιαφέρον για τις εποχές γενικότερα, του άρεσαν όλες το ίδιο, δεν έκανε κάτι διαφορετικό σε κάθε μία άλλωστε, ίσως είχε μια κρυφή αδυναμία στο καλοκαίρι αλλά δεν της το είπε γιατί μετά δεν θα μπορούσε να το δικαιολογησει.

Κυριολεκτικά στο διπλανό θρανίο τελευταία στιγμή είχε σωριαστει ο Τενεσι - Χάρι - για αυτους που τον ήξεραν από το γυμνάσιο. Φορούσε μια μπαντανα και πράγματα στα χέρια του σαν κάποιο μομολο από τα 80's « Μα τον Ιούλιο Καίσαρα, ποιος γράφει φυσική τώρα; Γαμωτο εη ψιτ » ο Γκρέγκορι κατάλαβε ότι μάλλον απευθύνονταν σε εκείνον αλλά επέλεξε να τον αγνοήσει γιατί ήθελε να είναι ήρεμος πριν κανει μια προσπάθεια μετά από μήνες να γράψει ένα κανονικό τεστ, δεν το είχε πει στην Βαλερια γιατί ήθελε να της κάνει έκπληξη.

Όταν ένιωσε την βαριά άρβυλα του Τενεσι στην άκρη της καρέκλας του γύρισε βαριεστημένα και τον κοίταξε, κυριαρχούσε πανικός πριν μπει ο καθηγητής μέσα, όλοι ανταλλασαν χαρτάκια έγραφαν στα χέρια τους και κάτω από κασετίνες « Γιουχου » του σφυριξε ο Τενεσι ενοχλητικά με την έντονη μεσοδυτικη προφορά του.

Ο Γκρέγκορι κοίταξε έντονα την άρβυλα του Τενεσι που είχε κολλήσει στο σίδερο της καρέκλας του « Δεν ήξερα ότι οι άνθρωποι μεταξύ τους λένε γιουχου ακόμη » ο Τενεσι με το πράσινο το μάτι και το καστανο μαλλί ανεμισε το χέρι του σαν να του έλεγε να σκάσει « Δεν αντέχω εσάς του διανοούμενους, τα emo πως σκατα θέλετε να λέγεστε » ο Γκρέγκορι κούνησε λίγο την καρέκλα του και το πόδι του Τενεσι έπεσε το ίδιο νωχελικα « Ενώ εσείς οι κουλτουριαριδες .. » ψέλλισε σε αντίποινα ο Γκρέγκορι.

« Εντάξει κόψε είμαι αδιάβαστος έχεις κάποια πρόταση για τα μέτρα μου; Εμεις στο θέατρο δεν ασχολούμαστε με την φυσική και νομίζω πως για το δώρο που θα κάνουμε στην ανθρωπότητα στο μέλλον πρέπει να μας το ξεπληρωσετε με δωρεάν είσοδο σε όποιο κολλέγιο θέλουμε » ενώ μιλούσε κυριολεκτικά στριγλιαζε σαν να έβγαζε κάποιον λόγο ή παριστανοντας όντως τον Ιούλιο Καίσαρα σηκώνοντας το χέρι του ψηλά με τα πόδια πάνω στο θρανίο, πολλοί είχαν γυρίσει και τον κοίταγαν « Και ποιος σου είπε ότι εγώ έχω διαβάσει; » ρώτησε μην ψαρωνοντας από το κατακλυστικο του στυλ, φόραγε χακί καμπαρντίνα και ένα πετροπλυμμενο τζιν σκισμένο σε διάφορα σημεία, με τέτοια εμφάνιση δεν έπειθε κανέναν ότι ήταν σοβαρός τύπος.