The Theory Of Nothing

Κεφάλαιο 28ο

Η ανοικτή πόρτα
- 12 Φεβρουαρίου

Ο ΚΎΡΙΟΣ ΑΛΦΙ μέχρι το τέλος του μαθήματος είχε πλησιάσει τον Γκρέγκορι που βιαζόταν να φύγει  « Θες να μιλήσουμε για αυτό; » τον ρώτησε καθαρά και ξαστερα ενώ οι τελευταίοι μαθητές άφηναν την τάξη. Ο Γκρέγκορι θα έχανε την ευκαιρία να μιλήσει με την Βαλερια για άλλη μια φορά . Ο Αλφι είχε ακουμπήσει στο θρανίο το γραπτό προόδου φυσικής, δεν υπήρχε βαθμός πάνω σε αυτό ήταν απλά ανέγγιχτο από βαθμολογική άποψη.

« Σε ποιο πανεπιστήμιο σκέφτεσαι να πας Γκρέγκορι; » έτσι ξαφνικά του μιλούσε στον ενικό κοιτώντας τον διαπεραστικα πίσω από τα χονδρά γυαλιά μυωπίας του, το μουστάκι του είχε υπολείμματα σουσαμιου. Ο Γκρέγκορι ανασηκωσε κάπως τους ώμους του ήξερε πως όσο πιο λίγα θα έλεγε τόσο καλύτερα θα ήταν « Αλήθεια δεν ξερω τι σκατα έχεις στο μυαλό σου αλλά αυτό εδώ - » πλέον δεν ήταν τόσο ήρεμος, ο δείκτης του χτύπησε το γραπτό δύο φορές « Είναι όχι απλά καλό, είναι έξοχο μαζί με όλα όσα ξέρεις, άκου μικρέ δεν ξερω τι τρέχει με εσενα και τους άλλους τους κοπριτες που σε ενοχλούν αλλά αυτά που γράφεις εδώ θα κάνουν το ΙΜΤ να το χάσει »

Ο Γκρέγκορι αν ήξερε πως κάθε φορά που κάποιος γινόταν τόσο ειλικρινής έπρεπε να τον κοιτάζει τόσο απροκάλυπτα μέσα στα μάτια θα προτιμούσε να ψέματα. Το ΙΜΤ είναι η συντομογραφία για το Ινστιτούτο Μασαχουσέτης Τεχνολογιών με το καλύτερο τμήμα στην αστροφυσική παγκοσμίως. Μια μόνο λέξη που ο Γκρέγκορι ανέκαθεν την έθετε ως συνώνυμο του ΑΠΙΑΣΤΟΥ χωρίς καμία υπερβολή « Πρέπει να το σκεφτείς πολύ σοβαρά μπορώ να αναλάβω προσωπικά να μιλήσω σε κάποιο εκπρόσωπο στον οποίο θα στείλω όσες προόδους μπορείς να γράψεις πάνω στην διδακτέα ύλη και μη» ο Γκρέγκορι έκανε ένα μεγάλο βήμα πίσω όλος ο φρενιασμενος μονολογος του Αλφι του προκάλεσε μια ανεξήγητη τάση φυγής.

« Αν γράψεις για όλα αυτά που λες και περάσεις με μια βάση στα υπόλοιπα υπάρχει πιθανότητα » εκείνος όμως δεν ενδιαφερόταν για αυτή την πιθανότητα και ήξερε πως δεν υπήρχε περίπτωση σε κανένα παράλληλο και μη διάστημα να γίνει δεκτός, δεν θα υπέβαλλε αίτηση ούτε θα έστελνε χαρτουρες, του άρεσε που ήξερε όσα ήξερε και τα ήθελε όλα για τον εαυτό του « Δεν είναι αυτό για εμένα, λυπάμαι » δεν πετούσε την ευκαιρία της ζωής του, για να είχε ευκαιρίες έπρεπε να είχε ζωή, δεν έπρεπε ποτέ να γράψει εκείνο το διαγωνισμα ήταν ένα ακόμη παταγωδες λάθος που του έφερε μπελάδες.