The Theory Of Nothing

Κεφάλαιο 15ο

Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι
ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά
– 30 Ιανουαρίου

Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΉΤΑΝ ΠΩΣ ποτέ δεν ήταν εντυπωσιασμενος με την ιδέα να είναι μαζί την Μπριανα ή με οποιαδήποτε άλλη κοπέλα με την οποία βρέθηκε αρκετά κοντά. Ίσως ήταν διαφορετικά για λίγο μόνο με τον Τζακ. Από ένα σημείο και μετά ένιωθε αδιαφορία με ότι συνέβαινε μεταξύ τους, τα κορίτσια είχαν μια τάση να νομίζουν ότι η έλλειψη ενδιαφέροντων που είχε ήταν σεξι ή η αδυναμία τους να τον καταλάβουν ακόμα μεγαλύτερος πόλος έλξης.

Και όταν έβλεπαν πως το μυστήριο του δεν είχε καμία μαγεία και πως ήταν ανισόρροπος, έφευγαν όπως ήρθαν. Εκείνη την ώρα όμως, ήταν περικυκλωμενος από κόσμο με τον οποίο δεν μιλούσε ποτέ και ούτε θα άρχιζε από αύριο. Ήταν ένα από τα ταλέντα του να κάνει τους ανθρώπους να έχουν ψύχωση μαζί του για ένα διάστημα και μετά να τον απεχθάνονται όσο τίποτα άλλο.

Βρισκόταν στην πρώτη κατάσταση εκείνη την ώρα, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το τι λεγόταν μεταξύ αγνώστων, η Μπριανα ήταν δίπλα του αναβιώνοντας τις παλιές μέρες, πριν το καλοκαίρι όταν έκαναν φάσεις λες και έπιναν μπιρες. Φυσικά και δεν έκαναν μόνο φάσεις, η Μπριανα δεν ήταν από αυτές που έκαναν μόνο τέτοια. Πως μπορούσε να αγνοεί τόσους ήχους; ένιωθε αδιαθεσία στηρίζοντας την πλάτη του στο δροσερό τοίχο, ενώ το κορμί του είχε πάρει φωτιά καθε αίσθηση του ήταν λες και βρισκόταν υπό την επιρροή εκσταση, ζαλίζονταν όχι με τον ευχάριστο τρόπο εκείνον που κάτι έφτανε στα πρόθυρα του λαιμού του, όχι όμως τόσο κοντά στο να κάνει εμετό.

Χαμογελούσε χωρίς να λέει τίποτα απολύτως, χαμογελούσε σαν ένας καθυστέρημενος που δεν ήξερε τι του γινόταν, το μόνο που ήξερε ήταν πως ήθελε να αρχίσει να σέρνεται για να βγει από εκεί μέσα. Η άθλια εκκωφαντική μουσική του άφηνε μια πικρίλα μια δόση μοναξιάς για το τι θα γινόταν μετά από εκεί, στην απατηλη ησυχία του μπάνιου του, στο άδειο αυτοκίνητο του.

Το εσωτερικό του χώρου γυρνούσε με έναν κόκκινο χρωματισμό σαν γλαμουρατο μπαρ στην Νέα Υόρκη με νέον λαιτς και γυμνωμενο από έπιπλα πάρα μόνο κοντοί καναπέδες, που αν καθόσουν θα βυθιζοσουν και δεν θα ήξερες πως να σηκωθείς από αυτούς τους κινουμενους βούρκους. Τα μάτια του τον έτσουζαν και τίναξε την στάχτη από το τσιγάρο του στο πάτωμα με μια αδιαφορία που έκανε τους γύρω του να τον κοιτάξουν με θαυμασμό θα με μισείτε μετά μην κάνετε τον κόπο ήθελε να τους πει στα αστεία αλλά δεν είχε κουράγιο.