The Theory Of Nothing

Κεφάλαιο 14ο

Ένα τσακισμενο ντουλάπι αυτοκινήτου
- 29 Ιανουαρίου

ΤΟ ΣΆΒΒΑΤΟ ΒΡΆΔΥ Ο ΓΚΡΈΓΚΟΡΙ βούτηξε τα κλειδιά για το τζιπάκι, ακόμη και δεν ήθελε αυτό αρχικά. Αλλά η έξαψη του σαββατοκύριακου τον έκανε να θέλει να ωθήσει τον εαυτό του σε κάτι ριψοκίνδυνο, όπως το να έρθει πίσω ο Σαικ και να κοιτάξει στο τρίτο συρτάρι του για να ανακαλυψει πως ο μπάσταρδος είχε πάρει τα κλειδιά. Του είχε λείψει τόσο πολύ η οδήγηση που είχε ξεχάσει πόσο το παράκανε όταν οδηγούσε, ο Τζακ έκπληκτος τον είδε να στρίβει με έλλειψη προσοχής την στροφή για την γειτονιά του. Ο Γκρέγκορι του έκανε νόημα να μπει μέσα, ήταν να πάνε στα δέκατα όγδοα γενέθλια της Μπριανα μπορεί να μην υπήρξε ποτέ το αξιολάτρευτο αγόρι της, γιατί δεν ήταν το αγόρι κανενός ήταν ο Γκρέγκορι Ράιτ οπότε δεν του άρεσε έφευγε και όποτε βαριόταν επέστρεφε σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Δεν του κόστιζε τίποτα να της πει χρόνια πολλά, η Μπριανα είναι λαμπρό κορίτσι απλά δεν ήταν για εκείνον. Δεν θα πήγαινε παρόλα αυτά αν ο Τζακ δεν του είχε καρφώσει την ιδέα πως εκεί μπορούσε να είναι η Βαλερια. Αυτό αρκούσε για να κλέψει ένα ζευγάρι κλειδιά και να βρεθεί σε ένα κανονικό πάρτι όπου δεν θα αναγνώριζε κανέναν, πέρα από την Μπριανα και τους κουφιοκεφαλους φίλους της. Γιατί τα πάρτι είναι για τους αλκοολικους, για αυτούς που θέλουν να βρουν ταίρι , για αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν να καθαρίσουν εμετό τα ξημερώματα.

« Είσαι τρελός; Θες να σε σαπίσει;» ρώτησε ο Τζακ μπαίνοντας με φορα μέσα, φορούσε από εκείνα τα πουλόβερ που πάρα ήταν όμορφα πάνω του και μύριζε ολόκληρος ακριβό άρωμα από αυτά τα πράγματα που γαβγιζαν από χιλιόμετρα πως ο μπαμπάς του είχε λεφτά « Ας τολμήσει» απάντησε ο Γκρέγκορι και χαμογελασε ψυχρά σαν να πέταγε μια βόμβα και περίμενε τον ήχο ή την λάμψη « Την επόμενη φορά ξέρεις τι θα γίνει; Θα γυρίσεις με πρησμένα μούτρα από ένα νοσοκομείο γελώντας, θα καλέσω την αστυνομία αν ξανά γίνει - νομίζεις ότι είναι αστείο όλο αυτό; Είσαι χωρίς δίπλωμα!» ο Τζακ έμοιαζε σαν την μαμά του στα έλεγα.

Ο Γκρέγκορι έκανε μια γκριμάτσα γιατί τον ενοχλούσαν όλα αυτά που άκουγε και ήθελε μόνο να φύγει αφήνοντας τον πίσω, χαμογελασε όμως άλλη μια φορα και με τα χέρια του στο τιμόνι κοίταξε στο κέντρο του δρόμου « Εγώ θέλω να σε πάω σε ένα υπέροχο πάρτι και εσύ με πρήζεις ;» ήταν απόλυτα σαρκαστικός κάτι που δεν φάνηκε να αντιλαμβάνεται ο Τζακ που αγανακτισμενα γύρισε κοιτώντας από την άλλη μεριά, μια ένδειξη πως παραιτουνταν πλήρως « Εντάξει κάνε ότι θες, είσαι μουρλός όπως και να έχει » ο Γκρέγκορι γέλασε κοφτά και του έριξε μια στον ώμο για να του πει να ξυπνήσει, για να του θυμίσει πως στο τέλος και εκείνος χαρούμενος θα ήταν « Μισείς τα πάρτι » μουρμούρισε ήρεμα ο Τζακ μετά από λίγο « Σωστό» απάντησε ο Γκρέγκορι και με μια ικανοποιημένη έκφραση πίεσε τα δάχτυλα του στο τιμόνι νιώθοντας το φθαρμενο δέρμα να κολλάει στις παλάμες του « Τότε γιατί πας;»