The Theory Of Nothing

Κεφάλαιο 21ο

Ακουαρέλες ξεχασμένες στην Νέα Υόρκη
- 4 Φεβρουάριου

ΔΕΝ ΕΊΧΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΉ ιδέα για το πως μετά από όλα θα εμφανιζόταν μπροστά στην μητέρα της και θα άρχιζε τα έξυπνα της για να της δώσει την άδεια να ξεστρατησει παρέα με τον Γκρέγκορι την Παρασκευή. Το σκέφτηκε από πολλές πλευρές και κατέληξε πως ήταν εντελώς αδύνατον να την αφήσει ακόμη και αν της το έλεγε ίσως γινόντουσαν πολύ χειρότερα τα πράγματα, η πληγή ήταν τόσο φρέσκια για να προσπαθήσει να την βαθύνει. Κάπως έτσι δεν είχε δώσει μια σαφή απάντηση στον Γκρέγκορι ο οποίος δεν είχε δείξει την παραμικρή ενόχληση για αυτό, είχε αυτή την αισιοδοξία πως ήταν ικανή να κάνει την μητέρα της να την συγχωρέσει απίστευτα γρήγορα. Πράγμα που δεν το ήξερε και η ίδια γιατί δεν είχε τσακωθεί τόσες φορές μαζί της σε τέτοιο σημείο.

Ήταν Πέμπτη και η αγωνία της είχε αγγίξει κόκκινο τι έπρεπε να σκαρφιστει για να κάνει την μητέρα της έστω και να της μιλήσει κανονικά; Είχε μια παιδική δυσαρέσκεια κάθε φορά που η μητερα της γινόταν ψυχρή, άραγε όταν εκείνη ήταν τόσο ψυχρή μαζί της τα τελευταία δύο χρόνια πως αισθανόταν εκείνη; Η συμπεριφορά της καιρό πριν ήταν ξέφρενη 'άνευ προηγουμενου' με εκείνη βασίλισσα σε ένα διαρκές δράμα παραπόνων, ψυχρολουσίας και αποφυγής κάθε επαφής.

 Η Βαλερια που είχε πει στον Ντάνι και την Λουίζα πως ήταν απλά άρρωστη τις προηγούμενες μέρες την είχε γλιτώσει καλά, ακόμη και εάν ο Ντάνι την είχε ρωτήσει γιατί πηγαινοερχοταν συχνά στο γραφείο της Νορα. Έπρεπε να αναπληρώσει την πρόοδο που είχε χάσει πράγμα που σήμαινε ότι θα ερχόταν κάποιο σαββατοκύριακο να γράψει έναν κύκλο διαγωνισματων. Στην αίθουσα των καλλιτεχνικων δεν συνέβαιναν πολλά - γιατί μάλλον είχε να πατήσει αρκετούς μήνες - κάποιες φορές ήταν τις τελευταίες ώρες και από την στιγμή που δεν ήταν μαθημα υποχρεωτικό το απέφευγε. Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί, γιατί απέφευγε κάτι μου υποτίθεται της άρεσε;

 Η απάντηση της ήταν πολύ απλή. Απλή για εκείνην - η Νορα και η καθηγήτρια εικαστικών δεν καταλάβαιναν διόλου. Η Βαλερια δεν θα μπορούσε να πάει σε κολλέγιο καλων τεχνών, γιατί σε καμία περίπτωση δεν ήταν σίγουρη αν αυτό ήθελε να κάνει για το υπόλοιπο της ζωής της. Δεν αντιμετώπιζε τα διάσπαρτα σχέδια της, τις ακουαρέλες και το κάρβουνο με την σοβαρότητα όλων των άλλων καλων μαθητών στο τμήμα, εκείνη ασχολούνταν οπότε το ήθελε όχι επειδή είχε εργασία. Και πάνω κάτω δεν είχε κάποια δυναμική σε κάτι συγκεκριμένα, δεν είχε εντρυφήσει πάνω σε κάποιο κλάδο αρκετά - ήταν πολύ μέτρια για τα δεδομένα της για να κάνει αίτηση σε τέτοιο σχολείο.