Drag me to hell.

Κεφάλαιο 28ο.

She loved mysteries so much that she became one.
-John Green.

Λαμβάνω ένα μήνυμα από τον Blake που λέει πως με χρειάζεται και να πάω εκεί. Χωρίς δεύτερη σκέψη ντύνομαι και βγαίνω κατευθείαν στον διάδρομο. Πλησιάζω το δωμάτιο της γιαγιάς μου ώστε να την ειδοποιήσω. Φτάνω έξω από την πόρτα και σταματάω όταν ακούω έναν βαρύ και συνεχόμενο βήχα. Ανοίγω την πόρτα γρήγορα και μπαίνω μέσα.

"Γιαγιά τι έγινε είσαι καλά;;" Η γιαγιά μου είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι της με ένα μαντήλι μπροστά από το στόμα της.

Πηγαίνω και κάθομαι δίπλα της.

"Ναι Sel, μάλλον θα κόλλησα κάποια ίωση. Αν ήταν ανησυχητικό θα σου το είχα πει, μην ανησυχείς."

"Σίγουρα γιαγιά;" Ξέρω οτι μου λέει ψέμματα μπορώ να το δω στα μάτια της.

"Ναι κορίτσι μου. Για να έχουμε καλό ερώτημα που πας τέτοια ώρα;"

"Θα πάω στον Blake αλλά θα είσαι εντάξει να σε αφήσω εδώ μόνη σου;"

"Ναι θα είμαι μια χαρά. Πρόσεχε στον δρόμο και δώσε χαιρετίσματα στο παιδί."

Σηκώνομαι απο το στρώμα την φιλάω στο μέτωπο και βγαίνω γρήγορα από το σπίτι. Παίρνω τον δρόμο μου για τον Blake.

Δέκα λεπτά αργότερα χτυπάω την πόρτα του Blake και περιμένω να ανοίξει. Μπροστά μου εμφανίζεται το σώμα του χωρίς μπλούζα μόνο με μια γκρι φόρμα. Τα μάτια του είναι κόκκινα. Κάνει άκρη και εγώ μπαίνω μέσα.

"Τι έπαθες Blake;" Δεν το βλέπω και του θανατά αλλά ούτε και τόσο καλά.

"Έχω πυρετό Sel." Λέει κλαψουρίζοντας και 'γω στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Με κάλεσες μέχρι εδώ επειδή είσαι έχεις πυρετό;; Είσαι σοβαρός;;"

"Μα δεν μπορούσα να μείνω μόνος μου." Πέφτει στον καναπέ και κάνει τον πληγωμένο.

"Να σου θυμίσω ότι είσαι 17 χρονών, ξέρεις να φροντίζεις τον εαυτό σου και παρόλα αυτά φώναξες εμένα;;"

"Κοίτα αν θες μπορείς να φύγεις."

"Πας καλά;; Έκανα τόσο δρόμο και θα φύγω;; Δεν νομίζω."

"Ωραία πάμε πάνω."

Σηκώνεται από τον καναπέ και 'γω τον ακολουθώ, φτάνουμε στον πάνω όροφο και μπαίνουμε στο δωμάτιο.