Drag me to hell.

Κεφάλαιο 36ο.

Blake's POV.

Βρίσκομαι έξω από το σπίτι της Σελήνης και είμαι σε τεράστιο δίλημμα για το αν πρέπει να μπω ή όχι. Φοβάμαι στην ιδέα ότι εννοούσε ότι μου έλεγε.

Τελικά αποφασίζω να μπω. Την βλέπω να κάθεται στην κουζίνα και να διαβάζει ένα από τα εκατομμύρια βιβλία της, χαμένη μέσα στις σκέψης της.

Η παρουσία μου δεν έχει γίνει ακόμη αισθητή για αυτό την πλησιάζω.

"Γύρισες;" Μου λέει και η φωνή της ακούγεται πιο παγωμένη από ποτέ. Δεν την έχω ξαναδεί έτσι.

"Ναι. Πώς είσαι;" Με κοιτάει, κατεβάζει πάλι το κεφάλι της και με κοιτάει ειρωνικά.

"Πως περιμένεις να είμαι; Το σιχαίνομαι όταν τσακωνόμαστε."

"Έχεις δίκιο και εγώ το ίδιο. Συγγνώμη για πριν Sel απλά ήθελα να το μάθω με τέτοιον τρόπο."

"Δεν φταις εσύ. Δεν έπρεπε να σου κρύψω κάτι τόσο σοβαρό."

Κανείς μας δεν μιλάει και έτσι σηκώνεται από την καρέκλα, παίρνει το χέρι μου και πηγαίνουμε προς το σαλόνι. Κάθεται στον καναπέ και μου κάνει νόημα να κάτσω δίπλα της. Βολεύομαι και αυτή και ξαπλώνει πάνω μου.

Της χαϊδεύω τα μαλλιά και αυτή κλείνει τα μάτια της για να χαλαρώσει.

"Λοιπόν τι θα κάνεις τώρα; Θα συνεχίσεις την αγωγή κανονικά;"

"Δεν νομίζω τώρα πλέον δεν έχει νόημα."

"Γιατί ρε Σελήνη;" Σηκώνεται από πάνω μου και με κοιτάει.

"Δεν θέλω να δεχτώ άλλη πίεση πάνω σε αυτό το θέμα αλλά ούτε και να τσακωθούμε εντάξει;"

"Σήκω." Χωρίς να το σκεφτώ σηκώνομαι και εγώ κατευθείαν από τον καναπέ και της τραβάω το χέρι για να την σηκώσω. Έκπληκτη με κοιτάει και στην αρχή αρνείται αφού δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει.

"Τι; Blake που θέλεις να πάμε;" Επιτέλους χαμογελάει και μου θυμίζει έναν από τους πολλούς λόγους που την ερωτεύτηκα.

"Θα πάμε μια βόλτα στην παραλία. Πόσο καιρό έχουμε να πάμε κάπου οι δυο μας;"

"Δώσε μου μισό λεπτό να ετοιμαστώ."

"Όχι δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο. Είσαι μια χαρά."

[...]

Μετά από την δεκάλεπτη διαδρομή με το αυτοκίνητο επιτέλους φτάσαμε. Η ώρα κοντεύει μεσάνυχτα και το φεγγάρι είναι πιο λαμπερό φωτίζοντας τα νερά της θάλασσας.