Trouble (Niall Horan, One Direction fanfiction) Dutch

H14 so kiss me..

(A/N je snapt de titel wel bij het einde ;) niet dat je denkt van dit hoofdstuk sla ik over, dit is alleen maar zoen shit... nee dat is het dus niet!

Enjoy!! Xx)

Lynna's POV~❤️

Ik pak Niall's hand en dan komt er een zuster uit de kamer van mijn vader.

'Zijn jullie familie?' we knikken allemaal, inclusief Niall. Ik sta snel op.

'Hoe gaat het?' vraag ik ongeduldig. Niall komt naast me staan en pakt mijn hand. Ik bijt op de binnenkant van mijn lip totdat ik de smaak van bloed bijna in mijn mond proef. Dat doe ik altijd als ik nerveus ben. Gelukkig glimlacht de zuster.

'Hij is wakker.' mijn hart maakt een sprongetje. Ik kijk naar Niall die me ongelovig aankijkt. Ik spring in zijn armen en laat de tranen stromen. Tranen van blijdschap dit keer. Hij draait me een rondje en zit me dan weer neer. Ik blijf hem vast houden, hij geeft kusjes op mijn hoofd. Mijn vader, wakker. Wie had dat ooit gedacht of durven hopen? Ik trek me een beetje terug en kijk Niall aan. Snel veegt hij een paar tranen weg met mijn duim. Ik glimlach en geef hem een klein kusje.

'Kunnen we hem zien?' Mijn moeder en Sebas komen naast ons staan.

'Er zijn een paar complicaties, hij is voor meer dan een half jaar in coma geweest, dat betekend dat hij zijn stem is kwijt geraakt. Misschien voor altijd misschien voor maar even, dat weten we niet. Ook betekend het dat hij heel erg veel niet meer weet. Alleen basis dingen zoals wie jullie zijn, zijn familie, ouders dat soort dingen weet hij. Hij weet een half jaar van wat er gebeurde daarvoor en dit half jaar niet. Bij elkaar dus 1 jaar. Je kan hem nu niet alles vertellen als je dat doet, zal hij niet weten wat er dat half jaar ervoor is gebeurd. Alleen kleine stapjes vertellen.' we knikken. 'En vooral niet, nieuwe relaties vertellen. Dat snapt hij niet. Alleen als hij er zelf om vraagt.'

Ik schrik en houd mijn adem in. 'Maar... dat kan ik dus niet met Niall zijn?' denk ik hardop. Ze schudt haar hoofd. Ik kijk naar Niall. Hij staart levenloos naar de grond.

'Niall?' zijn hoofd schiet omhoog en hij kijkt me aan. 'We kunnen het hem niet zeggen.' hij schudt zijn hoofd.

'Ma... maar ik kan toch gewoon langskomen?' nu is het mijn beurt om mijn hoofd te schudden.

'Nee Niall. Ik weet zeker ik kan me niet inhouden, dan kus ik jou. dan ziet hij dat en wordt hij helemaal gek.' vanuit mijn ooghoeken zie ik mijn moeder en Sebas naar binnen gaan.

'Kan je mij ook niet voorstellen aan hem?'

'Jawel dat kan wel maar ik weet zeker dan sla jij je hand om mij heen of we lopen hand in hand en als hij dat dan ziet..' hij zucht.

'Of je komt naar mij toe.'

'Ja dat moet wel kunnen.'

'Kom eens hier voor zolang het nog kan.' hij pakt mijn kin en zet zijn lippen op die van mij. Ik leg mijn hand op zijn wang en wrijf met mijn duim eroverheen. Al snel trek ik terug.

'Niall, hier is niet het goede moment.' hij knikt. Ik sla mijn armen om zijn middel heen en verberg mijn hoofd in zijn borst.

'Ik zei toch dat het goed kwam.' ik knik. My god wat heb ik een perfect vriendje.

'Snowflake?'

'Hmm?' hij legt zijn kin op mijn hoofd.

'I love you.' ik hoor in zijn borstkas hoe zijn hart sneller gaat kloppen. Ik grinnik en kijk op naar hem. Hij kijkt me aan met een glimlach.

'I love you to princess.' ik geef hem een klein kusje en leg dan mijn hoofd weer terug. Mijn moeder en Sebas komen weer terug uit de kamer. Ik laat voorzichtig Niall los en pak zijn hand.