Trouble (Niall Horan, One Direction fanfiction) Dutch

H27 Talk

Lynna's POV~🙊

We lopen naar de goede kamer. Mijn vader zit verveelt in zijn bed vliegtuigjes te vouwen om ze vervolgens zonder fut weg te gooien zodat ze tegen de muur aanknallen en op de grond flikkeren. Ik ben al blij dat hij rechtop zit en kan bewegen.

'Hi pap.' hij kijkt mijn kant op, glimlacht en pakt dan pen en papier.

'Hi Lynn en Niall. Hoe is het?' Ik en Niall ga op de vaste plek zitten.

'Goed met jou?' hij maakt een handgebaar van goed, zeker geen zin om op te schrijven.

'Kijk pap, Niall heeft een roos voor je gekocht.' ik geef hem de roos. Hij kijkt dankbaar naar Niall alleen weet Niall dat niet. Ik stoot hem aan. 'I told him you buyed the rose.' fluister ik snel. Hij glimlacht naar mijn vader.

'Thanks.' schrijft mijn vader op.

'No problem.' zegt Niall.

'Moet ik hem ffe in het water zetten?' Vraag ik, mijn vader knikt. Ik pak de roos over en zet hem in een glas met water. Niall en mijn vader zijn helemaal in een gesprek over voetbal gekomen en volgens mij mag mijn vader hem wel. Hoe kan het ook anders, Niall is gewoon een cutie en kan goed met mensen omgaan.

Ik ga terug bij hem op schoot zitten en hij slaat zijn armen om me heen.

'But you're from Ireland?' schrijft mijn vader op. Niall knikt trots. Dan begint er nog een heel gesprek over voetbal van Ierland wat me ook niks boeit.

Na een kwartier gaat Niall's telefoon. Hij pakt hem op, ik praat nog een beetje verder met mn vader en na een paar minuten hangt hij weer op. Ik kijk achterom naar hem.

'Het was Zayn. Hij vroeg om hoelaat dat we komen. De rest is er al.' ik knik.

'Dan kunnen wij denk ik ook maar beter gaan.' hij knikt. We zeggen mijn vader gedag en lopen naar het politiebureau voor de auto. En of dat god het heeft besloten, gaat het regenen. Ofcourse. Loop ik hier in mn shortie en een topje. We rennen naar het politebureau. Niall houdt zijn jas omhoog.

'Kom babe.' zegt hij. Ik ren naar hem toe en kruip onder zijn jas. Dit werkt eigenlijk nog best goed. Zo rennen we door tot we bij de auto zijn en springen erin.

'Hebben wij weer.' zucht ik. Hij knikt. 'Thank you snowflake.'

Hij glimlacht naar me. 'Everything for my girl.'

'You're a real gentelman.' hij moet blozen en kijkt mijn kant op. Zijn ogen landen op die van mij en blijven daar hangen. Boem vlinders, vuurwerk, kippevel. Overal. Die glimlach maakt het alleen nog maar erger. Voorzichtig legt hij zijn hand op mijn knie en geeft hij mij een kusje. Ik wrijf over zijn wang, hopend voor nog een kusje maar ik krijg er geen. Hij start de auto. Ik kijk een beetje toe hoe hij dat doet. 'Moeten we bij mij nog even omkleden?' Vraag ik.

'Moet jij nog even omkleden?'

'Ja eigenlijk wel, een lange broek aandoen.' hij knikt. 'Eigenlijk wel raar dat mijn vader daar niet naar gevraagd heeft he? Naar mijn blauwe plekken enzo..' hij kijkt naar me.

'Ja best wel. Misschien heeft iemand het al verteld ofzo.' ik knik.

'Ja zou kunnen. Of hij heeft het gewoon niet gezien.' Zegt hij.

'Dat zou natuurlijk het beste zijn.' Ik ga met mijn vingertoppen over zijn arm die op het armsteuntje ligt. Hij draait zijn arm naar de buitenkant zodat ik aan de binnenkant kan kriebelem. 'Dat deed mijn moeder vroeger ook altijd.'

Ik glimlach. 'Kriebelt he?' hij knikt en glimlacht naar me.

'Maar het is zo fijn, het werkt rustgevend.' ik ga nog door tot we bij mijn huis zijn, pak zijn hand en geef een kusje op de bovenkant van zijn hand. Hij glimlacht en geeft me dan een kus. Daar had ik op gewacht.