Evlatlık

-10- Kısa -Buluşmaya Hazırlık-

"-Selam, ben Lori." "-Memnun oldum Lori, mesajımda kendimi tanıtmıştım." "-Evet hatırlıyorum. Nasılsın?" "-İyiyim, sen?" "-Çok iyiyim. Yeni bir şiir yazıyorum da, moralim tavan." "-Senin adına sevindim, bir kaç şiirini okumuştum. Güzel yazıyorsun." "-Teşekkürler ^^." Ablam olduğunu düşündüğüm kızla yazışıyordum. Bu tuhaftı, hem de çok tuhaf. Açıkçası ona kardeşi olduğumu söylemek istemiyordum. Hemen korkmasından ve benden kaçmasından korkuyordum. Onu kendimden uzaklaştırmanın bana hiçbir yararı olmazdı değil mi? Onun hakkında neredeyse her şeyi biliyordum. Tipik serserilerdendi. Ama içinde hala normal bir insan vardı. Buna emindim. Uyuşturucu vs kullanıyor, sigara ve içkinin dibine vuruyordu. Açık saçık giyinmiyordu ama yırtık, değişik ve kaçık renklerde takılıyordu. Saçları pembeydi ve dudak-kaş piercingleri vardı. Bir ablamın olacağını ve olsa bile bu kişilikte olacağını asla tahmin edemezdim. "Andy?" Bu seste neydi ki. "Andy!?" "Evet benim." "Ödümü kopardın." "Özür dilerim ." Güldü ve devam etti. "Ee Lori'yle nasıl gidiyor?" "Tanışıyoruz, konuşuyoruz. Arkadaş olmaya çalışıyorum. Tabii beni kabul ederse." "Seni kabul etmemesi için hiçbir sebep görmüyorum." "O kadar da mükemmel biri değilim." "Hayır öylesin." Göz gözeydik. İçimden neler geçirdiğimi bir bilse... Andy'i Eric'e benzetiyordum. Ama daha iyiydi. Yani tabii Eric'in yerini kimse tutamaz ama ne bileyim. Onun yanında çok garip oluyordum. Bana garip hissettiriyordu. Hatta sanırım beni mutlu ediyordu. Ama şu kadarını biliyorum ki, Andy aşka inanmıyordu. Onun için hiçbir şey ifade etmez yani. Ayrıca bu durumdayken ve ailemi ararken kafamı toplamalıydım. Yani sadece aileme odaklanmalıydım. Anneme, babama, kardeşime... "Orda mısın?" Andy'nin sesi ile irkildim. "Ne oldu? Keyfin yok gibi." "Hayır sadece dalmışım, sorun yok." "Ee araştırman nasıl gidiyor?" "Bilmiyorum ama kardeşimin bununla ilgili bilgisi olabilir." "Haklısın. Amber ve ben her zaman yanındayız tamam mı?" "Tabii. Sizi seviyorum." "Bende seni. Ya-yani biz de seni." Gülümsedim. Bir dil sürçmesi beni bu kadar mutlu edebiliyordu. Bu iş hoşlanma boyutunu geçmişti ama dedim ya, ailem. Onlara ne olduğunu bulmam ve sırrı çözmem lazımdı. Andy bilgisayarıma doğru yöneldi. "Bir mesajın var. Lori'den." "Bakıyım." "-Hey Alice, istersen bu çarşamba buluşabiliriz. Yani senin için de uygunsa tabii." Bu beklediğim fırsat olabilirdi ve bende bu şansı geri çevirmedim. "-Tabii, buluşalım."