Evlatlık

-12- '''BİR ÇİFT GÖZ

"Nereye gidiyorsun Alice?" "Ablamla buluşacağım anne ^^" "Tamam canım Lori'ye selam söyle." "Peki anne." Bugün için anlaşmıştık ve sinemaya gidecektik. Lori'yle son iki aydır neredeyse her gece dışarıdaydık. Sinemanın önüne yaklaştığımda onu gördüm. "Selam." "Selam tatlıım." Sonra biletlerimizi aldık ve sinemaya girdik...

Durun bir dakika. Merak etmeyin, sizin için zamanı biraz geri alacağım. O gün; yani Lori'yle ilk buluştuğumuz güne dönelim. Sadece çok kısa bir bölümü anlatacağım. Çok kısa...

>>>İlk Buluşma<<<

-Ben senin kardeşinim.

+Nee?

Evet. Ona bunu söylemiştim ve ilk başta inanmamıştı bu yüzden hemen buluşma sonlandı ve evine döndü. Ama daha sonra ikinci buluşma oldu.

>>>İkinci buluşma<<<

-Artık anladın mı?

+Şimdi sen ciddi ciddi benim kardeşim misin?

-Evet ve ailemize ne olduğunu arıyorum. Sende bana yardım edeceksin.

+Anlamadım?

-Ailemize diyorum. Sen evden gittikten sonra olanları biliyorsundur herhalde?

+Hayır ne olmuş ?

Aynen öyle. Bilmiyordu ve ben buna çok şaşırdım. Haberi olmaması çok ama çok ama çok garipti. Mutlaka bilmeliydi. Ona üçüncü buluşmada her şeyi anlattım.

>>>Üçüncü buluşma<<<

+Neden intihar etsinler ki ? Bu çok saçma.

-Bende bilmiyorum. Şimdi senden sadece tek bir cevap istiyorum. Bana yardım edecek misin?

+Tabi. Her ne olursa olsun onlar benim ailem...

Yani anlayacağınız üzere artık yanlız değildim. Ablamda bana yardım edecekti ve bence bu, işi daha da kolaylaştırmıştı.

Haa, Amber ve Andy mi? Hala çıkıyorlar. Hemde birbirlerine çok bağlılar. Ben ise hala çok aşığım. Ama yapacak bir şey yok. Andy bana değil, Amber'a ait. Ayrıca telefonuma gelen özel aramalar hala devam ediyor. Geçen haftaya kadar hiç açmamıştım. Ama geçen hafta dayanamadım ve açtım...

-Sen kimsin benden ne istiyorsun?

(Cevap yok.)

-Hey sana diyoruuummm.

(Kapandı.)

Pek de başarılı bir konuşma olmamıştı. Beni rahatsız ediyordu. Bazen sadece kapatıyordu, bazende konuşmamı bekliyor, dinliyor ve daha sonra kapatıyordu. Bu durumu sadece Amber,Andy ve Lori'ye söylemiştim. Ama peşimi bırakmıyordu ve bırakmayacağı da kesindi. Park olayına gelirsek, oradakinin kim olduğunu,neden beni izlediğini,neden konuşmadığını bilmiyorum. Ama o günden sonra birinin beni izlediğini veya takip ettiğini fark ettim. İçimde resmen böyle bir hisle dolaşır oldum. Lori ise bana annem ve babamın nasıl insanlar olduğunu vb. anlatıyordu. Kötü insanlar değillerdi. Kimseye bulaşmaz veya neredeyse hiçbir işe karışmazlarmış. Yani pekte sorun teşkil edecek kşiler değillermiş...

Lori'yle bir korku filmine gittik. Çok güzeldi. Çıktığımızda ise Ash'i (annemi) aradım ve Lori'de kalmak istediğimi söyledim. O da izin verdi tabii. Lori'lerin evine gittiğimizde aile fotoğraflarıyla dolu bir kutunun salonda durduğunu farkettim...

"Ah, Alice ben de seni bunun için çağırdım." Kutuyu gösterdi. "Ne için?" "Anlamadın mı? Bu fotoğraflar bizim ailemize ait." "Nasıl yani? Nereden buldun bunları?" "Orasını boşver. Ablanın her yere eli uzanır sen bunu unutma." Eğer Lori bir şeyi sormamamı istiyorsa kesinlikle bildiği bir şey vardır diye düşündüm. Bu nedenle konu üzerinde fazla durmadım. Kutuyu yavaşça kanepeye doğru sürükledim ve Lori'yle karşılıklı oturduk. Sırayla fotoğrafları incelemeye başladık. Elime aldığım bir grup fotoğrafı dikkatlice süzüyordum. Herhangi kayda değer bir şey çıkmamıştı. Sonra lastikle bağlı diğer fotoğraf destesini aldım. Babam sarı saçlı be bal rengi gözleri olan gerçekten yakışıklı bir adamdı. Annem ise siyah saçlı mavi gözlü beyaz tenli, çok çekici bir kadındı. Onları tanımayı gerçekten isterdim. Üçüncü fotoğrafa geçmiştim. Annem ve babama bakarken aniden bir şey dikkatimi çekti. Fotoğrafa yaklaştım. Annem ve babamın arkasındaki ağacın yanında bir çift gözün onlara baktığını gördüm. Aceleyle sonraki fotoğrafa geçmiştim. Ve sonrakine, ve sonrakine... Aynı şey her karede vardı. Ben irkilmiştim ve içimde hafif bir ürperti vardı. Sonraki fotoğraf destesine geçtiğimde ise daha da şok olmuştum. Bu sefer bir gözden çok daha fazlası vardı. Bu sefer fotoğrafta bir varlığın silüeti vardı. Daha da yaklaştığımda bunun o ayakları olmayan adamın gölgesi gibi bir şey olduğunu fark ettim...