Me? Your Mate!?

Hoofdstuk 19

Jake's pov
Ik ren de trappen af naar de woonkamer van het packhuis. Ik kijk rond en zie dan mijn moeder zitten. Ik loop naar haar toe en ze geeft me een knuffel.

"Awh wat heb ik je gemist." Zegt mijn moeder. "Ehh ik jouw ook mam." Zeg ik een beetje verwarrend.

De laatste keer dat ik haar gezidn heb is echt jaren geleden voordat ik ruzie kreeg met mijn vader en ze samen vertrokken.

"Ik heb veel over je gehoord." Zegt mijn moeder nu serieus. "Uhhm wat allemaal." Zeg ik bang. "Dat jij je mate gevonden hebt."
Ik kijk haar bang aan. Shit. Ze weet niet dat ik Sophie niet meer zie. En al helemaal niet dat ik haar pack zal uitmoorden....
"Ehh oh. Ja vergeten te zeggen-." Zeg ik akward totdat ze me ineens onderbreekt.

"Waar is ze? Ik wil de nieuwe Luna graag ontmoeten! Je hebt niks over haar gezegd. Je hebt niet eens gebeld." Zegt ze nu verdrietig. Ah f*ck. Nu voel ik me schuldig.

"Sorry mam ze is er niet." Zeg ik
"Waar is ze dan?" Vraagt ze benieuwd. "Bezig. Ze is bezig. Maar mam ik moet echt gaan. Ik heb veel te doen. Ik spreek je later." Zeg ik terwijl ik haar snel een knuffel geef en wegloop. Oh god. Waar heb ik mezelf in gebracht

Ik loop de gangen door totdat ik Lisa weer zie. Ze lacht naar me en knipoogd. "En? Zin in een ronde 2." Zegt ze terwijl ze mijn shirt pakt. Ik trek haar hand weg en duw haar aan de kant zodat ik snel weg kan lopen. Ugh moet dat ook nog.

Sophie's pov
"WATTT!" Schreeuw ik van vreugde en verwarring.
Sienna lacht naar me en zegt:" Toen pap aangevallen werd heeft iemand hem geholpen en hebben ze mam ook gevonden."
Ik staar met open mond naar haar. "Dus jullie hebben mij nooit gezocht." Vraag ik nu een tikkeltje boos. "Nou.. we dachten dat je dood was. Totdat we ineens allemaal dingen over je pack hoorde." Zegt Sienna snel.
"Ik weet al hoe het ging. Jullie hadden niet eens zin om me te zoeken. Je bent er nu alleen omdat ik nu luna ben en een pack heb. Niet voor míj." Zeg ik nu bozer.

Ik kan haar echt niet geloven. Nu het goed met me gaat verschijnt ze wel ineens! Vooral van mn ouders had ik het niet verwacht.
"Neem haar mee naar de kelders." Roep ik serieus naar de wachters. Ze pakken haar. "Nee! Alsjeblieft luister-" Probeert ze nog snel te zeggen maar het is al te laat. Ik gooi de deur dicht achter de wachters en ren boos naar mijn kamer.

Ik sla zo hard als ik kan in de muur. Er zit een hele deuk in en mijn hand begint te bloeden. Ik stomp nog een paar keer in de muur en ga dan op mijn bed liggen. Is er ook echt niemand die om me geeft!!

Na een tijdje verbind ik mijn hand met verband en teken wat ik mijn tekenboekje. Nadat ik wat getekend heb loop ik naar de woonkamer in het packhuis waar Stan zit. "Gaat het?" Vraagt hij als hij mijn hand ziet. "Ja. Alles gaat prima." Zeg ik met een boze toon.

Het is even stil totdat Stan weer begint te praten. "Als ik jouw was zou ik wel naar Sienna luisteren. Ik zou het namelijk niet kunnen begrijpen als mam en pap ons echt niet aan het zoeken waren."
"Ja dat vond ik ook al raar." Geef ik eerlijk toe. "En kom op. Sienna is altijd jaloers op jouw geweest. Daarom wilde ze jouw misschien niet zoeken." Zegt Stan.
"Wacht. wat zeg je? Sienna? Jaloers om MIJ? Dacht het niet." Zeg ik nu verward.
"Had je dat echt niet door Sophie? Iedereen mocht jouw altijd. Je durfde letterlijk alles en jij was altijd mam en paps favorietje." Zegt hij lachend.

Wow. Zo heb ik het nooit bekeken. Ik kijk hem nadenkend na en loop de kelders in.

Ik zie Sienna daar huilend op de grond zitten. Ugh huil baby. Ze is 3 jaar ouder dan ik.

Ze kijkt op en kijkt me bang aan. "Sta op." Zeg ik serieus.
Ze staat direct op. Ik doe haar cel open en loop naar haar toe.
Ze verwacht een klap want ze heeft haar handen voor haar gezicht. Ik lach haar uit.
"Meen je dit?" Zeg ik lachend.
Ze kijkt me raar aan.
"Je bent me zus. Ik vergeef het je dat je zo een bitch bent." Zeg ik.
"OMG. Dit had ik echt nooit verwacht. Ik verdien dat echt niet-" zegt ze snel achter elkaar.
"I know. Ga nu maar snel weg voordat ik van gedacht verander." Zeg ik nu een beetje geïriteerd.

Ze geeft me een snelle knuffel en verlaat de kelders. Ugh nu nog een kamer voor haar vinden. Ik laat iemand haar naar haar kamer brengen. De kamer zit helemaal aan de andere kant van het packhuis zodat ik haar hopelijk niet te vaak zie.

Want dat ik haar heb vergeven is niet dat ik zal vergeten dat ze me niet eens is komen zoeken in de tijd dat ik een rogue was. Ik ben echt te goed voor mensen denk ik bij mezelf.

Jake's pov
Ik zit in mijn kamer met mijn handen op mijn hoofd. Waarom zei ik nou niet gewoon dat ik haar verlaten heb! Ik wilde haar gewoon niet teleurstellen. "dat ga je nu nogsteeds doen." Zegt caleb in mn hoofd.
Ik zucht en ga maar in mijn bed liggen.

Ik probeer te slapen maar ik kan mijn gedachtes niet van mijn moeder en Sophie afhalen.
Waar heb ik mezelf in terecht gebracht?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heyyy! En wat vonden jullie van het hoofdstuk? Ik stond gisteren op plek #25 in weerwolven!! Ik ben echt zo blij dat jullie dit boek lezen en erop stemmen! Heel erg bedankt allemaal. Vergeet me trouwens ook niet te volgen als je wilt haha. Tot het volgende hoofdstuk! Byee

Xxxxxxx

(Heyy ik ben opzoek naar leuke muziek! Ik luister namelijk te vaak dezelfde liedjes en ze worden echt saai. Ik hou het liefst van pop muziek en ook wel chill muziek waar ik chill bij kan leren bvb. Maar als je een leuk liedje kent laat die dan in de comments achter!)