Me? Your Mate!?

Hoofdstuk 30

Als eerste sorry! Ik weet dat ik heel lang niks meer heb gepost maar ik had het heel druk met school en daarna wilde ik gewoon even rusten. Heel erg bedankt voor de mensen die gebleven zijn en erbij gekomen zijn❤ gek genoeg stond ik best hoog op de ranglijsten terwijl ik niks plaatste, dus heel erg bedankt allemaal❤

Ps. Dat liedje in de media wilde ik er gewoon in zetten omdat ik hem zo leuk vind!
_________________________________

Sophie's pov
Later op de dag is het zo ver. Ik ga naar Jake zijn pack en we hebben een etentje met onze ouders. Je wilt niet weten hoe zenuwachtig ik ben.

Ik maak me klaar en loop naar beneden. Ik zie daar mijn ouders klaar staan. Zij hebben nog geen idee waarom we naar hun toe gaan.

"Zijn jullie er klaar voor." Vraag ik aan ze. "Ehh nou nee want we weten niet waarvoor." Zegt mijn vader. "komen jullie snel genoeg achter." Zeg ik en loop naar de auto. We stappen allemaal in en mijn ouders blijven me de hele rit niet begrijpend aankijken.

Als we er bijna zijn begin ik nog zenuwachtiger te worden. Ik zie ver weg de pack poort. Mijn ouders kijken benieuwd om zich heen.

De auto stopt voor de poort. Ik neem een diepe zucht en stap uit de auto. Al de mensen kijken me meteen aan. Mijn ouders komen een paar seconde na mij de auto ook uit.

Ze kijken naar het gebouw en mijn vader staart mij meteen aan. "Is dit de pack die-" zegt mijn vader. "Er is nu een andere Alpha." Zeg ik en loop vooruit. De poort gaat open en mijn ouders lopen met schokkende gezichten mij achterna.

Ik kom aan bij de deur van het packhuis en Jake staat bij de deur te wachten. Hij wilt me een knuffel geven maar realiseert al snel dat mijn ouders nog niet weten dat hij mijn mate is. "Hoi, ik ben Jake." Zegt Jake en schud mijn ouders hun hand. Ze groeten elkaar en we lopen Jake achterna naar de eetzaal.

De tafel is netjes gedekt en Jake zijn ouders zitten al aan tafel. Ze staan allebei op van tafel. "Hallo, fijn jullie weer te zien." Zegt Jake's moeder en geeft mijn ouders en mij een hand. Ik kijk bang naar Jake. Hij geeft mij een gerustte blik.

Jake's vader komt net na chantal mijn ouders een hand geven. Hij steekt zijn hand uit naar die van mijn vader maar hij realiseert zich als snel wie hij is. "Dacht het niet na wat jij ons hebt aan gedaan. Sophie wat doen we hier!" Zegt mijn vader.

"i-ik-" stotter ik. Gelukkig neemt Jake's moeder het over. "Ik heb jullie uitgenodigt om alles recht te zetten. Iedereen maakt fouten en sommige hele grote fouten." Zegt ze terwijl ze naar haar man kijkt. Jake's vader rolt zijn ogen. "Laten we aan tafel gaan zitten." Stelt Jake voor. Zijn moeder knikt en we gaan aan tafel zitten.

"En wat gaat dit helpen." Vraagt mijn vader. "Ik krijg namelijk niet mijn pack en mensen terug." Gaat mijn vader boos verder. "En als jullie denken dat ik dat kan vergeten dan gaat er iets goed mis in jullie hoofd." Maakt mijn vader zijn zin af.

Mijn moeder tikt mijn vader aan dat hij moet stoppen en mijn vader rolt met zijn ogen. "We begrijpen dat u dat niet kan vergeten maar vijanden zijn helpt ook niet." Zegt Jake's moeder.

"Eigenlijk helpt dit etentje helemaal niks." Zegt mijn vader. "Nou pap eigenlijk wel." Zeg ik. "Wat bedoel je?" Vraagt mijn vader. "Uhm. Als eerst sorry dat ik het niet vertelt heb maar ik heb mijn mate wel gevonden." Zeg ik terwijl ik wegkijk. Mijn ouders kijken me geschokt aan. "En wie is dat dan?" Vraagt mijn moeder. "Ik. Ik ben haar mate." Antwoord Jake.

Jake pakt mijn hand vast en ik kijk angstig naar mijn ouders. Ze kijken nogsteeds geschokt maar nu ook naar Jake. "En dat is de zoon van hem?" Vraagt mijn vader aan mij en wijst naar Jake's vader. Ik knik.

"Dacht het niet." Zegt mijn vader en hij wilt opstaan. "Nee. Nu zitten." Zegt mijn moeder streng.
Mijn hart begint steeds sneller te kloppen. "Luister Sophie. Hun zijn moordenaars. Je kunt hun niet vertrouwen." Zegt mijn vader.

"Rustig aan. Als ze zulke erge mensen waren dan hadden ze ons nu niet uitgenodigd." Zegt mijn moeder tegen mijn vader. "Ze heeft gelijk. We hebben jullie niet uitgenodigd als vijanden. We willen onze fouten toegeven en hopen dat jullie ons kunnen vergeven." Zegt Chantal.

"Daar twijfel ik aan." Zegt mijn vader terwijl hij hatelijk naar Jake's vader kijkt. "Luister. Het spijt me oké. Eerlijk gezegd boeit het me ook niet of we vijanden zijn of niet. Maar dit gaat niet om ons maar over onze kinderen. Hoe erg ik het haat om dit te zeggen is het wel gemakkelijker om goed met elkaar om te gaan voor Sophie en Jake." Zegt Jake's vader.

"Wow eerste keer dat ik wat verstandigs uit je mond hoor komen." Zegt Jake waardoor zijn moeder een beetje moet grinniken. Ik zie dat mijn moeder Jake aankijkt en zich iets realiseert.

"Nu ik goed naar je kijk kom je me bekend voor." Zegt mijn moeder tegen Jake. Jake kijkt haar niet begrijpend aan. "Ja! Je bent het echt!" Zegt mijn moeder. Ik kijk haar raar aan. "Hij is degene die ons gered heeft!" Zegt mijn moeder vol ongeloof.

Ik kijk naar Jake en mijn moeder. Die had ik niet aanzien komen.
"Hoe bedoel je?" Zegt mijn vader. "Ja kijk goed! Die ogen en dat haar. Het is hem zeker weten." Zegt mijn moeder.
"Ja! Het is hem echt." Zegt mijn vader.

Jake kijkt naar mijn ouders. "Ohja. Dat was ik ja." Zegt Jake. Ik kijk vol ongeloof naar Jake.

"Daarom was je die tijd zo geheimzinnig." Zegt Jake's moeder.

"Oké. Dit is echt een heel ander etentje geworden dat ik had gedacht." Zegt Chantal.

"Ik kan dit echt niet geloven." Zegt mijn vader.

"Wacht wacht wacht. Oké dus hij is jou mate en hij blijkt onze redder te zijn." Zegt mijn moeder voor duidelijkheid. "Blijkbaar wel ja." Zeg ik.

"Ik heb er dan geen probleem mee om vrede te sluiten." Zegt mijn moeder al snel en vastbesloten. Ik kijk haar blij aan. Mijn vader kijkt twijfelend naar Jake's ouders. "Oké oké, Maar dan ook alleen voor mijn dochter." Zegt mijn vader.

"We zijn heel blij met jullie besluit." Zegt Chantal blij.
Mijn ouders staan allebei op en de rest ook. "Nou dan spreken we elkaar vast nog wel een keer." Zegt mijn moeder. "Ja mij denk ik niet." Zegt mijn vader. Ik grinnik. "Maar jij Jake. Bent altijd welkom." Zegt mijn vader.

Mijn ouders zeggen nog gedag en gaan naar buiten. Ik blijf binnen staan en kijk Jake aan. "Dat ging zo slecht nog niet toch." Zegt Jake. "Buiten wat mijn vader om zei wel." Zeg ik. Jake lacht. "Iedereen had zo gedaan als ze in zijn positie zaten." Zegt Jake.

"Ik ben gewoon blij dat dit voorbij is." Zegt Jake's vader en loopt weg. "Laat hem maar." Zegt Jake's moeder glimlachend.

Jake's moeder loopt ook weg.
"Ik hou van je." Zegt Jake. "Ik ook van jou." Zeg ik en geef hem een kus. "Wat nu?" Vraag ik. Jake kijkt me grinnikend aan. "Ik heb wel een ideetje." Zegt Jake met een grijns. Ik duw hem speels weg en begin ook te lachen.

Alles lijkt perfect. Maar in mijn leven duurt dat nooit lang.

~~~~~~~~~~~~~~~~~
Helloooo mensjes!! Sorry voor het zolang niet posten! Zoals jullie aan het begin hebben gelezen ben ik de laaste tijd na de toetsweek niet echt bezig geweest met wattpad omdat ik even rust wilde. Ik ga gelukkig makkelijk over naar 3 havo. Ik ben heel zenuwachtig omdat ik eind volgend jaar een vakkenpakket moet kiezen en ik nog geen idee heb wat ik later wil doen. Maar ja ik heb veel vakken nog niet gehad zoals economie, scheikunde etc. Dus ja ik kom er wel nog uit. En jaa hoor het is eindelijk zomervakantie!! Ik ben zoo blij dat school voor nu klaar is. Heel erg bedankt allemaal voor het lezen,stemmen en reageren! Ik kan jullie echt niet uitleggen hoe dankbaar ik ben voor iedereen die mijn boek leest. Ik heb zo een geluk met jullie allemaal❤❤ Hopelijk hebben jullie een fijne vakantie! En hopelijk gaan jullie allemaal over! Maar ja ik ga weer voor nu en ik spreek jullie weer snel. Byeeeeee❤

Xxxxxxxx

Qotd: Waar gaan jullie op vakantie dit jaar?