Me? Your Mate!?

Hoofdstuk 27

Jake's pov
Ik loop terug naar binnen in het packhuis. Nu moet ik alles even uitpraten met mijn ouders. Ik loop naar de woonkamer en zie daar mijn moeder (chantal) zitten.

"Jake. Kun je me nu onmiddelijk uitleggen wat hier allemaal aan de hand is! De ene keer ontmoet ik ineens jouw mate die je lang geheim gehouden hebt en de ochtend daarna vecht je met je vader!" Zegt mijn moeder boos.

"Ja mam het is een lang verhaal-" zeg ik maar ze onderbreekt me. "Ja hup schiet nou maar op ik heb niet al te lang de tijd. Ik moet ook nog bij je vader kijken of hij al genezen is." Zegt ze geïriteerd.

Ik zucht en begin te praten.
"Zoals we je dus al verteld hebben heeft onze pack Sophie haar pack dus aangevallen. Ik wilde daarom niet dat iemand daarvan wist totdat je haar dus ontmoet had. Ik was toen de ochtend daarna aan het praten met pap en hij had het ineens over dat hij Sophie herkende in waarschijnlijk dus haar moeder die hij bijna vermoord heeft. Ik vertelde toen wat hij gedaan heeft en het enige wat hij deed was lachen! Daardoor werd ik heel boos en heb ik hem een klap gegeven." Vertel ik.

"Oké Jake ik snap dat je boos werd ookal is meteen slaan niet de goede manier geweest maar oké. Wat ik nou nog niet helemaal duidelijk heb gekregen is iets wat ik gehoord heb van sommige burgers. Namelijk dat jij Sophie haar pack ook uit wilde moorden. Natuurlijk geloof ik dat niet maar hoe komen ze daar bij?" Vraagt mijn moeder.

Al het kleur in mijn gezicht valt weg. Hoe heb ik mij ooit zo erg in de nesten kunnen werken?

"Ugh. Oké na dit heb ik echt niks meer te verbergen want ik ben daar echt klaar mee, maar de mensen hebben de waarheid vertelt. Ik heb Sophie haar pack een keer willen uitmoorden." Antwoord ik. Ik vertel het hele verhaal met schaamte want ik weet hoe mijn moeder hier op gaat reageren.

"Jake! Hoe kon je nou zo iets doen? Wat is er fout gegaan in mijn opvoedig dat je dit in je hoofd haalt? Ik snap volledig als Sophie jou een keer gaat verlaten!" Zegt ze boos.

"Mam sorry echt ik weet niet wat er door mijn hoofd ging toen." Zeg ik. "Ja sorry moet je niet tegen mij zeggen. Echt Jake wie heeft jou dit geleerd!?" Reageert ze bot.

"Weetje wie het mij geleerd heeft! De man waarmee jij getrouwd bent en jammer genoeg ook mijn vader is! Hoe kun je het vreemd vinden dat ik zo ben als ik de zoon ben van de moordlustigste man die er bestaat! Iedereen geeft mij de schuld van hoe ik nu ben maar dat is het enige wat ik geleerd heb van hem en niemand die het vroeger wat boeide of er iets aan gedaan heeft!" Antwoord ik nu ook boos.

Mijn moeder kijkt gekwetst naar mij. "Mam zo bedoelde ik het niet-" Probeer ik het goed te maken maar nee. "Nee! Je bedoelt alles goed zeker?! Zie je nou niet dat jij in elk probleem zit! Het enige wat jij kan is mensen kwetsen!" Zegt ze barstend van woede.

"Jij bepaald zelf hoe jij bent! Maakt niet uit of iemand vroeger wat gezegd heeft of je gedwongen heeft om iets te doen! Jij bent nu de Alpha en kan helemaal zelf kiezen hoe jij het aanpakt. Maar jij smijt al je slechte beslissingen naar je vader. Het is niet alsof hij je goede dingen heeft geleerd maar je hebt dat zelf ook door dus waarom volg je het nog!" zegt mn moeder terwijl ze haar tas van de tafel pakt.

"En denk daar maar eens over na." Maakt ze haar zin af en loopt het packhuis uit.

Ik leg mijn hoofd in mijn handen. Ik voel langzaam een traan van mijn wang lopen. Dit was echt totaal niet mijn bedoeling maar ja zoals mijn moeder ookal zei dit is compleet mijn eigen fout.

Sophie's pov
Ik ben al een tijde in mijn eigen pack en het gaat niet zo goed. Mijn wolf voelt zich heel verdrietig. Ik maak me wel een beetje zorgen want dit kan betekenen dat Jake zich niet goed voelt.

Ik heb iedereen al gegroet in mijn pack zodat de mensen weten dat het goed met me gaat. Alexis en Stan die riepen me om naar hun huis te gaan dus daar ben ik nu onderweg aan het gaan.

Ik kom daar aan en klop op de deur. Ze doen allebij de deur vrolijk open. Wow wat hebben hun nou weer? "Hey! Kom binnen!" Zegt Alexis enthausiast. "Oké?" Zeg ik verward. "We hebben namelijk groot nieuws." Zegt mijn broer blij.

Oh my god! Gaan ze trouwen?!

"Wij krijgen een baby!" Zeggen ze allebij tegelijk. Oh wacht wat! Die had ik niet zien aankomen!

"OH MY GOD!" Schreeuw ik met vreugde. "Die had ik zo niet aanzien komen maar gefeliciteerd!" Zeg ik blij en geef ze allebei een knuffel.

"Dankje!" Zegt Alexis blij. "Maar jeetje. Dit was het laaste dat ik verwacht had." Zeg ik nogsteeds een beetje geshockeerd.

Zo kletsen we nog eventjes bij en is het voor mij alweer tijd om terug naar mijn eigenkamer in het packhuis te gaan.

Ik ga in mijn bed liggen en denk nog een tijdje na over het leuke nieuws. Meteen daarna voel ik een harde steek in mijn nek. Ah nee.

Het is echt tijd om het matingsproces af te maken. Maar wil ik dat nu wel echt?
~~~~~~~~~~~~~~~~
Heyyy mensjess! De laaste tijd zet ik mijn hoofdstukken veel later online als dan afgesproken! Sorry daarvoor ik heb alleen meer inspiratie s'avonds. Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk! De laatste paar hoofdstukken vond ik een beetje tegenvallen dus ik ga mijn best doen om het leuker te maken. Maar ja fijn weekend iedereen!

Xxxxxxx

Qotd: Wat voor boeken lezen jullie het liefst? En lezen jullie alleen WattPad boeken of ook normale boeken?❤