The Bride [Suarez Series #1]

Chapter 8

Chapter 8

Family

Nandito kami ngayon ni Cathy sa canteen. As ususal, we're in our favorite spot at kumakain. Hindi naman masyadong masigla si Cathy dahil may problema sa bahay nila. Yung pamangkin niya kasi may leukemia daw. I saw myself to that little girl. 

"I can help you with the financial problem you know." I said. Umiling naman kaagad si Cathy. 

"Hindi. Hindi na. Nakakahiya naman. Tiyaka nakikita ko na may tine-take ka na gamot. Para saan ba iyon?" Nagulat naman ako sa tanong niya ang akala ko hindi niya napansin ang pag-inom ng gamot ko. 

"Ano, wala lang iyon." I said. Umiling naman siya. 

"Alam ko meron iyon, ano ba iyon? Don't you trust me?" She ask then she pout. Natawa naman ako sa pag-pout niya. 

"May sakit kasi ako sa puso." I honestly said, lumaki naman ang mata niya sa gulat at natawa ako sa reaksiyon niya. 

"Oh my god." At may pahawak pa siya sa bibig niya ngayon na nakabukas ngayon. I chuckle. 

"Ano ba. Parang ngayon mo lang nalaman ang sakit na iyan ah?" I joke but she don't see the humor with it. Naging seryoso naman ako "Don't pity me." I said. Umiling naman siya kaagad.

"Gagi, kung sa ibang tao ang may sakit na ganyan, maawa ako. Pero sa kaibigan ko? Maga-alala ako." Concern na sagot niya. Tumawa naman ako. 

"Don't worry wala pa naman taning ang buhay ko." Kagad naman niyang hinampas ang kamay ko na nasa mesa. 

"Huwag ka ngang magsalita ng ganyan! At huwag kang tumawa, hindi naman nakakatawa ang ganyang sakit." She honestly said. "Tingnan mo nga ang mamahal kaya ng mga gamot sa puso tapos tutulong kapa sakin? Baka nga sakto lang din sa pamilya niyo ang sweldo mo." I pause, oo nga pala hindi naman nila kilala ang pamilya ko. 

"No, may trabaho pa naman si Daddy, iyon ang sakto samin." I honestly said. "Sakin lang ang sweldo ko at wala naman akong masyadong ginagastos. I insist." Mabilis naman siyang umiling. 

"No. No. No. Kaya ko no, ako pa? Para saan pa at naging Cathy Sotto ako?" Lakas din ng fighting spirit ng babaeng 'to. 

"Please, let me help your niece." Nagmamakaawang sabi ko. "I just... I just see myself to her." I honestly said. Tumingin naman siya sakin ng seryoso. 

"Are you serious? I mean, kaya ko naman. Kakayanin ko naman." She said. 

"Oo kakayanin mo, may pinapag-aral kapa may maintenance din ang mama mo sa gamot niya tapos pamangkin mo pa?" I ask. "I will help." Nakangiting wika ko. 

"Alam mo, bat ikaw pa ang nagkaroon ng sakit ng ganyan no? Napakabait mo." Seryosong sabi niya. "Hep hep! Hindi ako naniniwala na kaagad kinukuha ni Lord ang mga mababait. No. No. No." Iling-iling pa nito. Natawa naman ako. 

"God always has a plan, we all have a purpose in life. Gasgas na ang linyang ito but everything happen for a reason." Sagot ko sakanya. Tumango naman siya. 

"I agree!" Wika niya. 

"Kailan ba nating pwedeng bisitahin ang pamangkin mo?" Excited na sagot ko. 

"Daanin natin siya. Before magcelebrate ng birthday ko." Oo nga pala, birthday na niya next week. 

"Oo nga pala. Saan nga pala tayo magcecelebrate ng birthday mo?" I ask. Para makapagpaalam na din ako kay Aiden, well I respected him din naman kahit sa papel lang kami kasal. 

"Sa bar, diyan lang sa BGC." Napataas naman ang kilay ko. "Matagal ko nang pinag-ipunan eh. Kaso yung kalahati nalang muna gagastusin ko." Pagpapaliwanag niya. Tumango nalang ako.