Vlinders // BxB {herschrijvend}

9.

P.o.v. Finn

Gym. Ik zweer ik hou echt van gym. Van sport in het algemeen eigenlijk. Ik snap niet waarom die meisjes uit mijn klas nooit zin hebben in gym. Wat is er mis mee? Ik loop naar de kleedkamer en kleed me snel om. Ik ga op een bankje zitten en kijk naar Bran die nog bezig is met omkleden. Hij heeft extreme struggles met zijn shirt aantrekken en het ziet er heel grappig uit. Zijn spieren zijn duidelijk zichtbaar. Niet dat ik dat erg vind. Ik kijk er even naar en wend dan mijn blik af. 'Goed uitzicht, homo?' Zegt een jongen uit onze klas. Ik werp hem een vernietigende blik toe. Bran heeft zijn shirt aan en kijkt richting de jongen. Dan kijkt hij naar mij met een vragende blik. Ik word rood en haal mijn schouders op. Bran haalt ook zijn schouders op en samen lopen we naar het gymveld. Af en toe komt de rug van zijn hand tegen de mijne. Een tinteling gaat door mijn lichaam heen. Ik kijk even naar het sportveld waar een andere klas aam het gymen is tussen oude klasgenoten en kimderen die ik niet ken zie ik Jake. Hij ziet mij ook en voor even hebben we oogcontact. Snel verbreek ik het en loop snel door naar ons veld. Het voelt alsof ik Jake moet laten merken dat ik hem niet leuk vind. Maar hij lijkt zo verliefd.

Een paar jongens zijn san het voetballen tot iedereen uit de kleedkamers is. Ik sta er een beetje bij. ik hen niet zo veel met voetbal. Gelukkig gaan we vandaag waarschijnlijk rugbyen aangezien er rugbyballen liggen. Ik ben er niet super in, maar het is leuker dan voetbal. Als eindelijk iedereen op het veld staat begint de leraar met de les. Zoals ik al had voorspeld spelen we rugby. Eerst doen we wat vooropdrachten met overgooien en daarna spelen we touchrugby. Dit doen we een half uurtje en dan gaan we echt rugby spelen, met tackelen enzo. We worden verdeeld in twee teams waardoor ik niet bij Bran zit. Ik weet dat hij goed is in tackelen dus ik moet voor hem uitkijken. Iedereen gaat in positie staan. Mijn team begint met de bal. Een jongen die op rugby zit staat vooraan met de bal en start het spel. Hij gooit de bal naar iemand die keihard begint te rennen. Hij word bijna getackeld maar gooit mij dan snel de bal aan. Ik ren richting de overkant met de bal stevig vastgeklemd. Iemand probeerd me te tackelen maar faalt. Dan komt Bran. Oh help. Hij grijnst en rent fanatiek op me af. Serieus, op zulke momenten is hij echt creepy. Ik probeer aan de kant te gaan en kijk om of daar iemand van mijn team is, maar niemand let op. Bran duwt me naar de grond en ik gooi nog net de bal naar iemand van mijn team. Dan kom ik met een klap neer op de grond, met Bran boven op me. Mijn hand gaat naar mijn hoofd. 'Au' kreun ik. Snel gaat Bran van me af en ik ga rechtop zitten. Het spel gaat inmiddels gewoon door, maar ik voel me draaierig worden. Ik voel aan mijn hoofd en kijk dan naar mijn hand. Die zit grotendeels onder het bloed. Ik bijt even op mijn lip om de pijn te vergeten en sta op. 'Gaat het wel?' Vraagt Saar die naar ons toe is gekomen. Ik knik zacht en ren terug het spel in. Ik probeer zo min mogelijk te rennen, want het doet echt pijn. Langzaam begint alles te draaien en ik zat ik elkaar. Ik hoor iemand gillen en dan word alles zwart.

'Ademt hij nog?'
'Ja'
'Zijn hoofd bloed!'
'Laten we hem naar binnen brengen'
'Wacht even tot hij zijn ogen opent'
Met moeite open ik mijn ogen en knipper een paar keer door het felle licht. Boven me zie ik heel veel gezichten. 'Wat?' Breng ik moeizaam uit. 'Gaat het wel?' Vraagt iemand. 'Nee' kreun ik. Een sterke arm helpt me overeind. Leunend op die schouder van die persoon, die Bran blijkt te zijn, loop ik richting de kleedkamer. Ik ga zitten op een bankje en Bran geeft me mijn fles water aan. Gulzig drink ik eruit. 'Gaat het weer een beetje?' Ik knik voorzichtig en zet de fles naast me neer. Iemand doet verband om mijn hoofd tegen het bloeden. 'Ik denk dat we naar het ziekenhuis moeten' zegt Bran. Tobias, een jongen uit onze klas die blijkbaar is meegelopen, knikt instemmend. 'Niet nodig' zeg ik snel en sta op. Door deze plotselinge beweging word ik duizelig en snel ga ik weer zitten.      'Nou dat lijkt me wel' zegt Bran. Ik zucht even. 'Kun je fietsen denk je?' Vraagt Tobias. Ik knik en Bran helpt me overeind. Tobias loopt ondertussen naar de docent om ons af te melden. Bran helpt me mijn fiets los te maken en pakt dan snel zijn eigen fiets. Tobias haalt ook zijn fiets van het slot en samen helpen ze mij recht te blijven fietsen.

We lopen het grote gebouw binnen en gelijk is alles om me heen wit. Zo wit dat het bijna pijn doet aan mijn ogen. Hier ga je toch niet vrijwillig werken? Aan de linkerkant van de hal is een balie en aan de andere kant is een winkeltje met knuffels en een heleboel heluimballonnen. Ik weet dat ze bedoeld zijn om kinderen op te vrolijken, maar eerlijk gezegd vind ik ze vrij eng. Bran pakt mijn hand en trekt me mee naar de balie, waarachter een vrouw met een lelijke bril en overdreven lange nepnagels iets invoert op een computer. Bran kucht even om aandacht te krijgen van de vrouw. Met een zuur gezicht kijkt ze naar ons. 'Wat is het probleem?' Vraagt ze. 'Zijn hoofd bloed' zegt Tobias, wijzend op mij. 'Is hij ook flaiwgevallen?' 'Ja' 'Naam?' Zegt de vrouw achter de Balie. 'Finn Brown'
'Leeftijd'
'Zestien'
'Geboortedatum'
'Negen oktober 2002'
'Bloedgroep'
'Huh wat euh weet ik niet'
De vrouw zucht. Bran haalt mijn agenda uit mijn tas want hij weet dat mijn moeder altijd alle informatie aan het begin invult. Hij zoekt de juiste bladzijde en geeft hem dan aan de vrouw. 'Ook zijn ID-kaart' fluistert Tobias. Bran haalt hem uit mijn portomonee en geeft hem aan de vrouw. Ik sta er maar een beetje naast. De vrouw voert wat in op de computer en zegt dan : 'u kan plaatsnemen in de wachtruimte'. Met haar nagel wijst ze naar een grote kamer met heel veel stoelen. Er zitten een paar mensen maar niet veel. Ik loop er heen en laat me zakken op een van de stoeltjes. Niet veel later komen Tobias en Bran ook binnen. Na een tijdje komt  een dokter mij halen en zegt tegen Bran en Tobias dat ze moeten blijven zitten. Ik loop achter de dokter aan door het ziekenhuis. De dokter gaat een kamer in en ik volg hem. Een zuster die binnen is zegt dat ik moet gaan zitten op het bed dat er staat. Ik doe wat ze zegt en kijk toe hoe alles word klaargezet en genoteerd. Ze vertellen me dat ik op mijn buik moet gaan liggen en daarna geven ze me verdoving. 

Langzaam open ik mijn ogen. Het duurt even voor ik kan plaatsen waar ik ben, maar dan weet ik het weer. In het ziekenhuis. Ik ga rechtop zitten en kijk om me heen. Naast me zitten Bran en Tobias. Tobias drukt op een knopje en gelijk komt er een zuster binnen. 'Ah je bent wakker' zegt ze. Ik knik maar een beetje. 'Nou we hebben je hoofd gehecht en je hebt een lichte hersenschudding waardoor je een weekje thuis moet blijven, maar verder is het niks ernstigs' zegt de zuster opgewekt. Een hoofd hechten niks heftigs? Alleen al het idee aan zo'n naald die je huid dichtnaait laat de rillingen over mijn rug lopen. Maar een weekje geen school is best wel chill. Dat word veel netflixen. 

Woah zo lang geen update