Lanetli

Bölüm 31(Psikopat)

Gördüğüm manzara karşında şaşırmamam mümkün değildi. Mutfakta bir dizi şarap, viski ve vodka şişesi, yerlerde patlamış mısır ve cips poşetleri, patlamış konfetiler, merdivenin başında hararetli bir şekilde öpüşen bir çift ve oturma takımında bir dizi orospunun arasında oturan Trevis !! Bunları görmeyi beklemiyordum. Hele ki Trevis'i sarhoş bir halde kucağındaki şarışının cüretkar, göğüs ve bacak dekoltesinin içine düşerken görmeyi hiç beklemiyordum. Trevis'in gözleri nihayet benimkilerle buluştuğunda, ben içimden üç defa ona kadar saymıştım, ki pek işe yaradığı söylenemez. Evimin ortasında öylece durmuş, Trevis'in bir açıklama yapmasını bekliyordum.

-"Evimde...Neden...Parti...Verdiğini...Öğrenmek istiyorum!!" Hala nefes alıp vermeye devam ettiğim için kesik kesik ve tane tane konuşmuştum.Sonunda Trevis'in kucağındaki sarışın kalkarak ağzındaki kocaman sakızıyla yanıma geldi ve kulağımın dibinde balon yaptığı sakızı patlatarak kapıdan dışarı çıktı.Aslında ben, onun o uzun saçlarından tutup bileğime dolamasaydım çıkabilecekti.Kızın saçlarından tuttuğum gibi kafasını arkaya çekerek kendime döndürdüm.Biraz daha arkaya çekseydim köprü kuracaktı.Ellerindeki uzun tırnaklarla yüzümün sol tarafını yırtmış olsa da, benim yapacaklarımdam sonra benden özür dileyecekti.Yarım köprü şeklinde dururken tek ayağımla kasıklarına vurarak, dizlerinin üzerine çökmesini sağladım.Kahverengi gözleriyle hala bana meydan okur gibi bakıyordu, saçları ellerimin arasında olmasına rağmen. En sonunda o güzel evime döndüm. Çalan şarkı susmuş, öpüşen çift ara vermiş ve Trevis dahil herkes ağzı açık kalmış bir şekilde bizi ve benim yaptıklarımı izliyordu.

-"Herkes dışarı çıksın !" Elimin altındaki kişi de gitmeye yeltenicek oldu ama kulağına fısıldamamla bunun olmayacağını anladı."Sen hariç, bebeğim!" Herkes yanımdan bir bana bir de Sarışına bakarken tek sıra halinde çıktı. Trevis çıkmayı reddediyordu. (Ya kıza ne yapacağımı merak ettiğinden ya da onu, benim yapabileceklerimden kurtarmak için.) Benim için sorun değildi. Suçlu olan oydu ve bana böyle bir hakkı verdiği için onunla gurur duyuyordum.Salonun ortasına, Trevis'e doğru yürümeye başladığımda, Sarışın da benimle birlikte emeklemek zorunda kalmıştı. Trevis gözlerini bir an bile benden ayırmıyordu.

-"Bir şey mi diyeceksin, Trevis ?" İmalı bir şekilde evin her tarafına şöyle bir göz gezdirdim.Yerlere, mutfağa, koltuk takımına, tezgaha...En sonunda yine onun gözlerinde duraksadım.Kafasını iki yana salladı. "Bende öyle tahmin etmiştim zaten. Böyle bir durumu ben bile açıklayamazdım." Tuvaletin yanında küçük kapı vardır. Her evde acil durumlar için kullanılır.Biz ise Scoot'la buraya 'Zevk Atölyesi' derdik.İşte tam da oraya girecekken Trevis konuştu.

-"Onun canını acıtıyorsun !"

-"Ah, ciddi misin! Unutmuşum!" Elimin altındaki zavallıya baktım. Gözünden bir damla yaş süzüldü.(Ne acıklı ama!) Biraz önce bana meydan okuyan kız demek ki diğerleriyle birlikte gitmişti, çünkü yerinde kendisine acımam için yalvaran bir kız vardı.Daha kısık sesle konuşmama rağmen Trevis'in beni duyduğuna emindim."Daha yeni başlıyoruz!" Sığınağın kapısını açtım, tek bir tekme yeterli oluyordu. Buraya üç yıldır girmemiştim çünkü artık bu tür şeyler yapmayacağım için Scoot'a ve kendime söz vermiştim. Ama verdiğim sözü, sığınağı ve alt katta yaptıklarımızı unutmuştum.Ta ki Scoot'u tekrar görene dek. İçeride küçük bir rafta duran el fenerini aldım ve Sarışını önüme fırlattım. O önümde emeklemeye başlamıştı ki Trevis tekrar konuştu.

-"Orası neresi Katya?" Sesi endişeli, yorgun ve korkmuş geliyordu.İşaret parmağımı gizemli bir şekilde dudaklarıma götürürken onun bu haline gülümsedim.

-"Şşşş.Sessiz ol. Burası benim ofisim.İçeridekiler sesini duyarsa seni öldürürler.Sen en iyisi burada kalıp etrafa biraz çeki düzen ver." Ayağımdaki topuklu ayakkabıları kapının kenarına bıraktım ve artık hıçkırarak ağlayan kızı devam etmesi için dürttüm. Trevis orada öylece durmuş, sarhoş haliyle dediklerimin doğruluk payını ölçmeye çalışıyordu.