ForestFic/Joshler | türkçe

↟ 15 ↟

Çoook özür dilerim
Laptopum kırıldı bölümün geç gelme sebebi bu. :^(

    ↟ ↟   

Annesi Tyler'ı, Josh'la ilişkiye girdiğini söylediğinden beridir gözünün önünden ayırmıyordu.

Tyler, Josh'a şimdilik konuşamadığı ve özür dileyemediği için anlayış göstermesini umuyordu.

Annesi yanından birkaç arama yapmak ve babasıyla görüşmek için kalkmış Tyler yalnız kalmıştı.

"Kardeşlerine bir göz atıp gelicem tamam mı?" dedi annesi garaj kapısının açılma sesi gelirken. "Hemen gelirim çok kalmam."

"Tyler yavaşça kafasıyla annesini onayladı.

Tyler, oturma odasındaki cama vurulduğu sırada annesinin uzakta kardeşlerini karşıladığını duyabiliyordu.
Kafasını cama doğru çevirdiğinde camın önünde hızlıca el sallayan Josh'u gördü.
Hızla yerinden kalkıp koşarak pencereyi açtı.
"Merhaba" Josh hızla konuştu.
Arkasındaki ormanlık alanı göstererek "Hadi." Dedi.
Tyler dudağını ısırdı. "Annem geri dönüp beni burada görmezse kafayı yer."
Josh iç çekti. "Lütfen?" Dedi. "Bak Tyler, özür dilerim. Sana bağırmak istememiştim. Lütfen. Özür dilerim."
Tyler ormanlık alana bakarken iç çekti. Mırıldanarak "Tamam." Dedi ve camdan tırmanmaya başladı.
"Merhaba" diye yumuşakça ve aceleyle tekrarladı Josh. Lafa nasıl başlayacağını bilemiyor gibiydi. "Konuşabilir miyiz?"
"Olur"
El ele ormanın ortalarına doğru sakince yürümeye başladılar.
Ağaçlar arasında görünmedikleri, daha doğrusu 'güvende' oldukları yere geldiklerinde josh durdu ve konuşmaya başladı. "Sana o şekilde patladığım için üzgünüm."
"Ben de anladığımı söylediğim için üzgünüm." Dedi Tyler. (Her dedi yazışımda bi shot içseydiniz şimdiye ölmüş olurdunuz heralde ajsnskzn)  "Ama anlamıyorum. Ne düşünüyordum bilmiyorum."
Josh gülümsedi, C anahtarı dudakları biraz hüzünlüydü. "Herkes üzgün amınakoyim." Diye fısıldadı ve eğilip Tyler'ı öptü.
Josh gözleri kapalı bi şekilde geri çekildi, çok sakin görünüyordu.
Gözleri kapalıyken "Şarkı söyle." Dedi.
"Ne?" Biraz afallamıştı.
"Şarkı söyle."
Tyler sersemlemiş bir şekilde "Hangi şarkıyı söylememi istersin?"
Josh omuzlarını silkti. "Herkesin bildiği bişeyler"
"Uhm" Tyler bir saniyeliğine duraksadı. Düşünebildiği tek şarkı 'Twinkle Twinkle Little Star'dı.
Şarkı bittiğinde Josh gözlerini açtı. "Teşekkür ederim."
"Önemli değil."
Ormanın daha da derin alanlarına dip dibe yürümeye devam ettiler.
"Hiç fark ettin mi," Josh gözlerini kısıp kararan gökyüzüne çevirerek devam etti "gözlerini kısınca her şey değişiyor."
"Evet" diye cevapladı Tyler ve devam etti. "Dramatik bi olay olucak kadar değil ama. Sinir bozmayacak kadar değişiyor."
"Evet" Josh parmaklarını şıklatarak. "Şey gibi-- şu adam. O saklı yüzlere sahip olan adam. İsmi Kırmızı-Ağustos-L olan."
"Oh." Dedi Tyler düşünerek. "Uhh, René Magritte?"
"Sar- evet, o," dedi Josh. "Herşey tam olması gerektiği gibi değil."
Tyler, kısık gözlerini ormanda dolaştırırken kafasıyla yavaşça onayladı. Her şey ürkütücü bir kasvete sahipti. Azıcık bozuk,ters. Silkinip kısık gözlerini Josh'a çevirdi ki o-- o hiç görünmesi gerektiği gibi gözükmüyordu.
Tyler düşünmeden "Sen olman gerektiği gibi değilsin." Dedi.
Josh gerildi, Tyler tekrar bağıracağını düşünüyordu fakat Josh sadece Tyler'ın elini sıkmakla yetindi.
Josh "Sen beni hatırladığın sürece," Diye fısıldadı. "Bu önemli değil."
Tyler elini sıktı.
Ağır sessizlik içinde Turuncu-Yeşil yürüdüler. Tyler tadını az da olsa alabiliyordu.
Tyler birden"Ya bu gerçek değilse?" Dedi.
Josh kaşlarını kaldırdı. "Ne şekilde?"
"'Her şey kafamda gerçekleşiyorsa' şeklinde." Diye açıkladı.
Josh kafasını salladı.
"Tabi ki de hepsi senin kafanda,"
Tyler gözlerini kırpıştırdı.
Josh etrafı işaret ederek "Bunları hepsi senin kafanda," dedi. "Ama bu gerçek olmadığı anlamına gelmiyor."
Tyler iç çekti. "Evet ama-- ya bun-" etrafı eliyle gösterdi. "Ya bunların hepsi YALNIZ benim kafamdaysa?"
Josh omuz silkti. "O zaman da gerçek olurdu, değil mi? Eğer görebiliyorsan, hissedebiliyorsan neden gerçek olmasın?"
"Ben-- ben bilmiyorum." Dedi Tyler kaşlarını kaldırarak. "Bekli başka kimseye gerçek olmadığından dolayıdır."
"Yani?"
"Yani belki de sen gerçek değilsin."
Josh donup kaldı ve Tyler'a baktı. "Ne?"
"Belki de gerçek değilsin." Diye tekrarladı Tyler.
Josh kafasını salladı. "Hayır, böyle söyleme."
"Herkes bana gerçek olmadığını söylüyor." Tyler devam etti. "Terapistim, Psikiyatri uzmanım, Ebeveynle--"
"Onları dinleme." Dedi Josh sertçe, Tyler'ın gözlerine bakarak. "Dinleme. Sen beni görebiliyorsun değil mi? Duyabiliyorsun?" Tyler'ın elini sıktı. "Hissedebiliyorsun?"
Tyler "Halüsinasyon?" Dedi.
"Seni öpen bir halüsinasyon mu?"
Tyler kafasını ellerine gömmek için Josh'un elini itti.
"Tyler, ben gerçeğim." Diye bağırdı Josh. "Beni duyabiliyor musun?"
Tyler da bağırarak "Bırak da düşüneyim!" Dedi.
"Sana beni hatırlamanı söyledim." Diye kükredi Josh. "Bunu kendi başına mı düşündün? Ben gerçekten senin bir hayal ürünün müyüm?"
Tyler kulaklarını kapatırken "Kapa çeneni!" Diye bağırdı. "Kapa çeneni kapa çeneni kapa çeneni!"
"Beni dinle!"
"Sen gerçek değilsin!"
"Gerçeğim!"
"Sen gerçek değilsin!"
"Gerçeğim! Tyler, bak dinle-"
"Gerçek değil, gerçek değil, gerçek değ-"
Josh birden Tyler'a tokat attı.
İkisi de o an için dondu.
"Sen- sen az onc-"
"Tyler," Josh nefesi kesilirken devam etti. "Tyler, özür dilerim, isteme-"
"Uzaklaş benden."
"Oh Tyler çok öz-"
"Rahat bırak beni!" Tyler bağırdı. "Uzaklaş benden!"
"Tyler, lütfen, Özür dilerim!"
Tyler hıçkırarak "Uzak dur!" dedi ve eve doğru koşmaya başladı.
"Tyler!"
Tyler yanaklarından yaşlar akarken bağırdı. Evinin ışığına doğru koştu ve kapıyı yumrukladı. Erkek kardeşi kapıyı açtı.
"Tyler! Annem delir-"
Tyler koşarak onu geçti ve kendinj hıçkırarak odasına attı. Kapıyı kilitlemeyi dahi umursamadan yatağın içine girdi.
Kendini yorganın arasına gömüp kıvrıldı ve uykuya daldı.

    ↟ ↟ 

Lütfen okuduysanız oy verin. Emin olun bedava ve cok zaman falan da almıyo.Oy verildiğini görünce Bi sonraki bölümü daha istekle çeviriyorum.