Rule breaker (competed)

Rule 1

umalis ako sa bahay, ayaw kong makita si MAma at papa... pumunta ako sa bar, kanina ko pa tinatawagan si Wendy isa sa matalik kong kaibigan hindi ito sumasagot, ang iba kasi ay may pasok pa bukas sya lang ang day off at ako naman ay nakaleave sa work dahil sa bakasyon na gusto nila Papa.

bukas na ang alis namin, nag iisip pa ako ng paraan kung paano ako tumakas, tulad ng ginagawa at nakasanayan ko dati. kaya lage akong hindi nasasama sa bakasyon nila nung teenager palang ako dahil tumatakas ako. tinatago ako ni Lola sa bahay nila.

she also dont like the idea na nirereto reto ako lage sa anak ng kumpare ni Papa, kaya supportado nya ako. but now wala na akong kakampi, matanda na si Lola at nagpahinga na sya 1 year ago. I miss her..

lalo akong nalungkot ng maalala ang Lola ko kung sana andito yun may kakampi at tagapagtanggol sana ako.

naalala ko kung gaano sya kasaya ng maipakilala ko si Paul sa kanya. kaya magkasundo silang dalawa. I miss Lola, I miss Paul, may mas emimisirable pa ba sa buhay ko ngayon??

i took my phone and stare at it for a while, its been two months, i never had a contact with him, i ereased his number para maiwasang tawagan ko sya but i still memorized it, so useless.  i Want to call him and take me away from this missery im feeling right now..

hindi ko napigilan ang sarili ko e dial ang number ni Paul, nag ring ito pero wala namang sumasagot...

siguro ayaw na nya talaga akong makausap. i remember what Wendy told me, na tumatak talaga sa isip ko.

"kung mahal ka talaga ni Paul di yan magpapadala sa pressure ng Parents mo, actually its his advantage kasi matatali ka nya"

she had a point, yan din ang pinaghahawakan ko para matiis ang pag alis ni Paul. he easily throw everything we had on a trash dahil takot sya or hindi sya sure kung ako na ba talaga. in our relationship di ko naman nasubukang nagcheat sya sa akin, were doing good so it hit me like a bomb when he told me that he wanted to split with me. 

but I tried my hardest to understand him. and i really did. kahit ako nga napepressure sa parents ko sya pa kaya?

nag order pa ako ng isang shot, there are couple of men trying to approached me but all they got was a stabing stare from me, so no one dares.  im not in my good condition right now so better not messed with me.

after a couple of shots I decided to go out, at the Alley on my Way to the carpark may nakita akong isang Pamilya,  the father was pushing the Cart while his wife and baby was in it. ngumiti sa akin ang mga 3 years old na batang babae at nag wave sa akin, ginantihan ko naman ng ngiti at wave, ngumiti lang ang Nanay..

i realized that Im still Lucky, there were times before that i was complaining about what i had before and not contented by it, while there are others had nothing.

so in a litte bit naintindihan ko ang parents ko, pero di parin makatarungan ang gusto nilang mangyari. I know they worked so hard for me para maibigay lahat ng gusto ko, matustusan ang pangangailangan ko at mabigyan ako ng magandang buhay.

kaya nakaramdam na naman ako ng pagka konsensya dahil sa pag sagot sagot ko sa kanila.

pumunta ako sa carpark, i decided to go at Wendy's place,  nakatulala pa ako ng ilang minuto sa kotse ko at tumatakbo pa ang isip ko ... at the end i  hit the engine para pumunta na talaga sa place ni Wendy,  i want her advice and I need her help to ditched my parents again.

nung dumaan ako sa park nakita ko ulit ang pamilyang nakasakay sa kariton. at tatay ay may bitbit na box na may Lamang balut, at inaalok nya ito sa mga dumadaan. lalo akong nakonsensya sa mga magulang ko at nakaramdam ako ng awa sa pamilya.