Rule breaker (competed)

Rule 11

"Sia salamat dito sa binigay mong Dream catcher ang ganda" sabi ni Shei sakin isa sa mga malapit kong kaibigan

"walang ano man Shei"

"anyway nagkalaman ka konti ngayon at bagay sayo, and I like your sunkissed skin.. sana makapagbakasyon din ako ng ganun kahaba.."

"magleave ka, habang summer pa" sabi ni Sia sa katrabaho nya habang kino-compile ang papers..

"ayyy nako kung pwede lang may pag.gagamitan kasi ako sa vacation leave ko.. sana mapuntahan ko yung sinasabi mo, iniimagine ko palang ang tahimik, freshair at dagat narerelax na ako kaya nakakainggit.. its the best escape of everything" ngumuso sya parang hopeless na makamit ang bakasyong yun...

Shei is one of our close friend isa sya at yung may.ari ng company na kaibigan namin ang bukod tanging hindi dumalo sa ingagement ni Wendy at Paul... and they knew everything, and they knew about Clark pero di pa lahat, ayaw kong mabigla silang lahat,..

mula ng pumasok ulit ako sa work ay di ko na pinapansin si Wendy gayun din ang iba naming kaibigan na nagsekreto sa akin tungkol sa relasyon nila ni Paul at sinoportahan pa sila...

kawork ko kasi si Wendy gayun din ang dalawa pa naming kaibigan na umatend sa engagement party nya, yung iba namang nag attend ay di ko kawork...

i made her feel like she didnt exist anymore, buti nalang at di ko sya ka area... si Shei ang nagbalita sakin tungkol sa iba pang detalye...

kinamusta agad ako ni Margo nung bumalik ako sa trabaho, si Margo ang kaibigan nyang may ari ng kompanya.. close friend nya rin ito...

ang buong akala ko talaga ay alam nilang lahat ang tungkol sa secretong relasyon ni Wendy at ni Paul, dahil halos lahat ng circle of friends namin ay nag attend sa engagement party nila.

di naman ako masyadong stress nung bumalik ako sa trabaho dahil di ako natambakan kasi tinulungan ako ni Shei at MArgo na gawin ang iba habang wala ako. malaki ang pasasalamat ko sa dalawa for staying with me...

i feel their sincerity nung pinuntahan nila ako sa office ko, akala ko talaga tinalikuran na ako ng lahat kaya nung kinausap nila ako di ko mapigilang umiyak, not for sadness but for joy..

isang mahabang araw sa opisina at pagod akong umuwi.. nagulat ako nung pagpasok ko sa unit ko ay bumulaga sakin si Mommy...

"Anak, bat di kaman lang nagpaalam na nakauwi kana pala 5 days ago??" malungkot na sabi nito... di ko kasi pinaalam sa kanila na nakauwi na ako..

"Ma pagod ako sa trabaho not now... "

"alam mo bang sobra ang pag.aalala ko sayo mula nung tumawag ka sakin na umiiyak?... kumusta kana anak? [niyakap sya ng ina] namiss kita"

nakaramdam ng konsensya kung bakit di sya nagsabi dito na nakabalik na sya.. iniignore nya rin dati pag tumawag ito sa cp na bgay ni Clark sa kanya.

"anak nagkalaman ka konti ngayon, saan kaba nagpunta sa bakasyon mo?"

"somewhere peaceful Ma,, and it worth the escape"

narinig nya ang buntong hininga ng Ina...

"pasensya kana sa amin ng Papa mo Anak alam mo namang ikaw lang iniisip namin"

"Ma kakakita palang natin, lets not talk about it right now... " tumango naman ang Mama nya..

"kumusta na si Papa? kumusta kana?"

"okay naman kami anak, namiss kita... ito pala yung phone mo.. " sabay abot ng Mommy nya sa cell nya..

"salamat dito... pasensya na rin po kayo at tinakasan ko po kayo ulit"