Perfectly Imperfect (The Perfect Girl Sequel)

Chapter Five

Kazumi

"Ate." Naiiyak na sabi ko. Parang nakikita ko ang sarili ko sa kabaong. Ang ganda ko pa rin pala kahit na mamatay ako. Ay kabayo! Ano ba yan, nakuha ko pang mag joke, kailangan nag-eemote na ako dito eh.

Umiyak ako ng umiyak, mapatigil lang ako ng tawagin ako nila Cleo at Gia at pinaupo dahil mag sisimula na ang pari sa pag blebless.

(A/N; di ko alam anong kailangan gawin ng pari or sabihin so, sorry na lang hehehe)

Nag simula nang mag salita ang pari. Lumingon lingon naman ako. Grabe! Ang daming tao.

Nahagip naman ng mata ko si Kyle na umiiyak?! Oh my God! I'm not crying anymore pero siya? Iyak ng iyak! Tinalbog pa ako ah!

Natigilan naman ako sa pag tingin kay Kyle ng mahagilap ng mata ko si Lucas na nakatingin sa akin. Napa smirk naman ako. Tss, bakit ganyan siya makatingin? Psh.

Napatingin na lang ako sa harap dahil ang awkward ng pakiramdam ko!

Nasa right side ko sina Cleo at Gia while sa left side ko is sina mommy, daddy at kuya. Asan na pala sina Oma?

Natigilan ako sa pag-iisip ng maramdaman kong may kumakalabit sa akin. Napatingin naman ako sa kanan ko at nakita kong nakatingin sila sa akin.

"What?" Pabulong na tanong ko.

"Tulala ka dyan! Tinatawag ka sa harap!" Mahinang sabi ni Gia pero tamang tama lang para marinig ko.

Napatingin ako sa harap at nakatingin ang pari sa akin. Tumingin ako sa paligid ko at nakatingin sila sa akin!

Ano'ng gagawin ko?

"May bigay ka daw ng speech." Bulong ni Cleo. Nginitian ko naman siya at ilang na napatayo at pumunta sa harap.

Bakit kasi kailangan pa ng speech eh? 'Di ba pwede sarilinin na lang ang problema? Tss.

Binigay sa akin ang mic kaya wala na akong nagawa kundi mag simula nang mag-salita. "Ehem," pagtatawag ko sa kanila.

Lahat naman sila ay tumingin sa akin. Nakaka-ilang naman. Yumuko ako at napa-isip. Ano ba ang kailangan kong sabihin?

Aish! Bahala na nga.

Tumingin naman ako sa lahat, lahat sila ay nakatingin sa akin, tila ba'y hinihintay lamang akong mag salita.

Napabuntong hininga naman ako. "First of all, I like to thank everyone for coming here. It means so much for our family. Ate Kazami..." natigilan ako and let out a sob. Umiiyak na naman ako.

"Ate Kazami is my best friend. Parati siyang andyan everytime na kailangan ko ng sasandalan. Kahit na madami siyang problema, inuuna niya pa rin ang kapakanan ng iba. She's selfless. And that's the thing I love most about her. Hindi niya sinasabi sa akin, but I can always hear her cry at night. Sinisisi ko ang sarili ko kung bakit siya namatay. Because of her, I'm alive. Because of me, she's." tumigil ako at pununas ang mga luha kong walang humpay sa pag-agos. "She's dead. Sinabi niya sa akin, dapat daw hindi ko sisihin ang sarili ko sa pagkamatay niya. But how can I?! Because of me, she's fucking dead. You guys probably don't know the reason why she's dead. And please don't ask the reason anymore. It's confidential dahil kahit na sabihin namin sa inyo ang rason, wala namang magbabago. She'll stay dead. I hope you guys will respect my family and not ask questions regarding to the death of my sister. Thank you all for coming. I just want everyone to know that, my sister didn't die in vain." At umupo na ako. Ano bang sinasabi ko do'n?

Pagkatapos ko ay nagsalita sina Cleo at Gia. Tapos si Dad, Kazarry tapos si Mom.

Pinakinggang ko ng mabuti ang sinasabi ni Mommy.

"Thank you all for coming. I would like everyone to understand that it's confidential for you to know the reason why she died. Only few happens to know what really happen and I hope that you will keep that to yourselves as a respect for her death." If I know, she does not want everyone to know the real reason for Kazami's death because that'll only cause caos for our family. She wants to protect Elle and Ella so it has to be buried as a secret.

"I may not be the best mother in the world buy I've loved Kazami for who she is and I'll always love her." She sincerely said. Naiyak naman ako. I wish she could also say that to me, that she loves me with all her heart.

Hindi na ako nakinig sa kanya at nagising lang ako sa realidad ng tapos na pala. Ililibing na si Ate!

Agad akong lumapit sa kabaong niya.

"This will be the last time that I'll see you but you will always have a special place in my heart. I'll always love you, my dearest sister." At tumalikod na ako.

Hindi ko kayang makitang ililibing na talaga siya.

Wala pang isang linggo pero parang ang tagal nang nangyari 'yon.

Hindi ko pa rin tanggap na wala na si Ate.

Hindi nag tagal unti unti nang umuwi ang mga tao.

Bigla akong nilapitan nina Gia. "Kazumi, I think we should also go." Sabi niya. Umiling naman ako.

"I'll stay here. Just leave without me." Nakatungo kong sabi. Nakatingin sa lapida ni Ate.

"But you should rest too." Ani Cleo.

"No! I'll stay here!" Determinado kong sabi.

"O-Okay. If you insist." At naglaho na sila.

That's good. Kailangan ngayon pa lang ay lumayo na sila sa akin.

Napaupo ako sa harap ng lapida niya at hinaplos haplos 'yon. Kahit lakas para tumayo ay wala na ako.

Nakakhinayang kasi eh. I couldn't take it. I can't accept the fact that she's dead.

Naplingon ako nang may narinig akong ingay.

Tumayo ako agad ng makita sila. "What are you doing here?!" Galit na ani ko.

"W-We're just here to pay respect. F-For our sister..." sabi ni Ella.

"Hah! You call yourselves a sister?! A sister who kills their own sister?" Tumawa ako ng peke. "How funny. Stop. You're not a clown." At sumeryoso na ako. "Leave." Sabi ko at tinuro ang malaking pinto.

"Sorry..."

"I don't need your apologies. Now leave!" At agad naman silang umalis.

"I'm sorry, Ate. I'm just not ready to face them yet." At umupo na ako ulit. Dito na lang ako magpapalipas ng gabi.

"I love you ate."