Perfectly Imperfect (The Perfect Girl Sequel)

Chapter Thirty Two

KAZUMI

"Grabe Kaz, ang galing naman ng explanation mo, pwede na pang Miss Universe!" natatawang sabi ng kapatid kong si Elle nang matapos kumain.

Nasa hapag pa rin kami ngayon. Hindi pa umaalis si Em kaya hinihintay lang namin siya.

Hindi nag tagal, sinimulan niya na ang explanation kung ano ang gagawin namin ngayong hapon.

Sinabi niya gumawa kami ng letter para sa mga taong mahal namin, sa kung kanino kami galit, lungkot, at kung anu-ano pa.

Mga three na ng hapon ng matapos kami at sabi ni Miss ay ibigay daw namin iyon sa mga taong sinulatan namin.

Binigyan ko sina Elle, Anne, Cleo, Gia, Jazz, Angel, Kyle, Lucas, Akira pati na rin kay Miss Em.

Nakatanggap naman ako ng letter galing sa halos lahat ng mga kaklase ko.

Sinabi ni Miss na basahin 'yon namin kaya ako, natagalan ako. Pero mostly sinasabi lang nila na thankful sila dahil classmate ko sila, thanks sa pag invite sa bahay tuwing may group project and stuffs like that.

Naiyak naman ang sa mga letter ng mga kaibigan ko.

"Ang dami mong letters, Yumi!" masayang sabi ni Gia habang tinitignan ang kamay kong hindi na mahawakan lahat ng sulat nang dahil sa dami ni'to.

"Famous," singit naman ni Elle habang tinataas baba ang kanyang kilay.

"Madaming nagkaka gusto diyan eh," sabi naman ni Angel na ikinatango nilang lahat.

"Nako! Kayo naman! Wala 'noh. Bakit naman sila magkakagusto sa akin?" natatawang sabi ko habang umiiling.

"Manhid," mahinang sabi ni Anne pero narinig ko pa rin. Tututol na sana ako sa pag sabi niya ng manhid sa akin pero malakas na tumawa si Cleo.

"That's so true! Kahit ako nakikita ko 'yon and I don't really care about boys, you know."

Hindi ko na sila pinansin dahil kung anu-ano na lang ang lumalabas sa bibig nila.

Napaka-malisyoso ng mga kaibigan ko!

Napailing na lang ako habang patuloy pa rin nila akong pinag-uusapan kahit na magkakatabi lang kami.

Dahil na rin sa tagal ng pagbasa at pagsulat na ginawa namin, natapos kami ng five na.

"Okay class, now we will watch a movie and you should reflect and write about your feelings."

Ayon, sulat na naman.

Pinatay ang ilaw sa sala at in-on ni Miss ang TV.

Tahimik kaming nanonood. Hindi ko alam ang title pero ang daming lessons ng movie.

Merong lessons about family, friendship, at marami pang iba.

Ang nakuha ko sa story ay, 'wag i-take for granted ang mga taong nasa paligid mo.

Binigyan kami ng bondpaper at ballpen para isulat kung anong natutuhan namin sa movie.

Nang ipasa na namin ang papers. Iniligpit 'yon ni Miss pagkatapos ay hinarap niya kami.

"This will serve as one of your works that will be grades in you homeroom subject," sabi niya at tinignan ang relo niya. "It's already seven in the evening. We should head to the dinning area and after that, you can rest in your own rooms," she emphasized her last few words, meaning we shouldn't go out of our rooms.

Nagsimula na siyang maglakad papuntang dinning room pero tumigil din siya. "By the way, tomorrow, same time lang. Be on time or may minus kayo sa homeroom."

Dumeretso na siya sa dinning room kaya sumunod naman kami.

I'm famished! Buti na lang at ang sarap ng mga pagkain.

Nang matapos kumain, naghiwalay na kami ng mga kaibigan ko para na rin makapag-pahinga sila.

Pagpasok ko sa kwarto namin, wala pa si Miss Em. Nauna na ako maligo dahil naiinitan na rin ako sa suot kong pants at longsleeves.

Pagkatapos ay pinatuyo ko na ang buhok ko sa loob ng comfort room. Nang matapos at lumabas na ako, 'di ko pa rin nadatnan si Miss Em.

Baka busy pa rin.

Nakatulog na ako habang hinihintay si Em.

Pagkagising ko, tinignan ko agad ang orasan. Five thirty pa lang. Napatingin ako sa kama ni Miss Em pero wala siya.

Napatingin naman ang sa pinto ng cr at nakitang kakatapos lang maligo ni Miss Em.

Nang makita niya ako, nginitian niya lang ako kaya gano'n din ang ginawa ko sa kanya. 

Dumeretso na ako sa cr para na rin maligo. Pagkalabas ko, wala na naman siya.

Ang hectic ng schedule ni Miss ah.

Pababa na ako ng maabutan ko ang kambal.

"Kazumi!" kinawayan ako ni Elle nang makita ako.

"Good morning," sabi naman ni Anne.

Nilapitan ko silang dalawa at binigyan ng beso.

Kumain na kami at nang matapos, tumaas muna kami sa kwarto nila pero agad ding bumaba dahil ang bilis ng oras.

"So ngayon umaga, magkakaroon lang tayo ng group activities."

Ang dami naming ginawa. Naglaro kami. Nag drawing. Nag sulat. Nag-kantahan.

Pagkatapos mag lunch ay tinuloy pa rin ang mga laro.

Mostly in groups so mas nagkakalapit kaming lahat sa isa't isa. Walang napagiiwanan.

Nang gumabi. Pagkatapos naming kumain, hindi muna kami pina-akyat bagkus ay lumabas kami.

Nagulat kami dahil may bonfire sa hindi kalayuan.

Pinaupo kaming lahat ni Miss, encircling the bonfire.

Tumingin ako sa lahat at napamangha dahil ang daming stars!

Sinabi sa amin ni Miss na may gagawin daw kami. Kumuha siya ng kandila na nasa loob ng glass at inilawan 'yon. Sabi niya, iikot daw 'to sa aming lahat at habang kami ang nagsasalita, sabihin daw namin kung ano'ng gusto naming sabihin sa buong klase.

Nang mapunta sa akin ang kandila, napaayos ako ng upo at tinignan silang lahat.

Namula ako dahil sa pressure! Nakakahiya feeling ko tuloy ay may dumi sa mukha ko.

I cleared my throat before I started talking.

"Uhh, good evening everyone. To be honest, I seriously don't know what to say. Like most of what you guys said, I'm also very grateful to be a part of this class. I don't usually mingle with you guys but every time that there are some activities that involves the whole class, I feel like I belong somewhere. I have been through a lot, and I know some of you have been talking about me ever since last year," natawa ako sa sinabi ko at gano'n din sila.

"But I don't care anymore. Thank you for accepting me, making me feel like I belong to a big family." I faced Miss Em. "Also, a big thanks to Miss Em for being a supportive moderator and an understanding one. I know you're always busy so thank you for your hardwork," I said to her and she mouthed me a thank you.

After that, I gave the candle to Gia because she's the one beside me.

Nang matapos 'yon, halos lahat ay luhaan, even me. I'm just grateful to spend my last remaining months in high school with them.

We didn't go back to our rooms immediately and we just star gazed.

Nakaupo lang pala kami sa sand at dahil sumasakit na ang leeg ko kakatingala, humiga na lang ako.

I felt like someone lied down on my stomach kaya napatingin ako sa kung sino ito. It was my sister Elle. Tumitingin lang din siya sa langit.

We were all looking at the stars.

That was a night of peace.