Bir kalkan gibi sarmış çevresini
Çaresizlik.
Alnının aklığı çalmış karaya
Ne geçtiği yol
Ne de konuştuğu kimseler
Kabul etmemiş onu.
Bazı şeyler dışardan kötü durabilir
İçerden bakamıyorsan
İnsan değilsin.
Empati kuramıyorsan eğer
Düşünemiyorsan bir kez
Kötü görünenin çaresizliğini
Değilsin insan.
Sen kendine insan diyorsan
O zaman ben insan değilim.
Seninle aynı isim altında olmaktansa
Bir nesne olmayı yeğlerim.
Gel gör ki
Ayni dünya üzerinde yaşıyoruz
Yok mu nesnelere başka bir gezegen
Alıp başımı çekip gitsem
Yanımda götürebildiğim kadar
Nesne dostlarımı götürebilsem.
Sizde insanoğulları
Yaşar gidersiniz bir süre
Aynı döngü içerisinde
Pisliğinizde boğularak.
Kafamı her çevirdiğimde
Ne görüyorum biliyor musunuz
Nerede bir pislik yapılıyor
Orada insanız her şey olabilir yazıyor
Gülüyorum.
