Satır aralarına sakladığım
Küçük yorgunluklarım vardı
Görmenizi istemedim
Konuşurken gülümsemekten
Ağzım yırtılacak sansamda
Kanadım çoğu kez içimden
Ama yine de devam ettim söylemeye
O büyük sevimsiz yalanları.
İyilik üzerine konuşmak için mi geldik
Yoksa iyilik yapmak için mi
Sahi iyi neydi?
En son gördüğümde çocuktum.
Ne zaman büyüdüysem hapsoldu içime
Çıkmaya çalıştığında geriye çekildi hep
Onun bile sesini kestiniz.
Daha nereye kadar
Hakedene kötü,haketmeyene iyi olacağım
Deşilecek kalbim ne zaman durursa
O zamana kadar kargalardan uzak duramayacağım
Bu kargalar hep beni bulur,birde benim gibileri
Zaten ne zaman ota konduk ki
Sonsuza dek hiçbir zaman.
